Waar Wim zich in Nederland zich strikt houdt aan het devies 'ramen dicht, lichtje aan, deur op slot' om ongewenst bezoek te weren, lijkt dit in Portugal niet nodig te zijn. Maar gewoonten blijken lastig om uit te bannen.
Column: ramen dicht, lichtje aan, deur op slot
Op Facebook staat een waarschuwing voor inwoners van de gemeente. “Er is een flinke stijging in het aantal insluipingen. Een insluiper komt de woning binnen als de bewoners even weg zijn van de benedenverdieping. Wees alert en bel 112 bij verdachte situaties”.
Wat moet je doen om insluiping te voorkomen? Eigenlijk heel simpel: de (achter)deur op slot doen.
Hoewel wij in een appartement op 8 hoog wonen en deze situatie zich dus niet voor kan doen, doen wij altijd de ramen dicht en de deur op het dubbele slot als we weggaan. Camera’s in hal en trappenhuis maken het voor inbrekers lastig om ongezien binnen te komen en met buit te vertrekken. Toch houden wij ons strikt aan de bekende slogan: “ramen dicht, lichtje aan, deur op slot’ als we niet thuis zijn. En we zijn nogal eens weg: stukje wandelen of fietsen, boodschappen doen, op de kleinkinderen passen, naar ons chalet of overwinteren in Portugal…
… het is medio januari, vrijdagochtend 03.45 uur. Koffers klaar, licht ontbijtje op, vaat gedaan, lichtje aan, ramen dicht (een klein raampje staat op een kier voor wat frisse lucht) en deur op slot. Beneden staat de taxi om ons naar Schiphol te brengen. We hebben het niet aan de grote klok gehangen dat we (zo lang) weg zijn. Een aantal buren weet ervan en onze zoon komt regelmatig de post en planten verzorgen.
Rond 7 uur, met een kleine vertraging voor het verwijderen van ijs van het vliegtuig, gaan we de lucht in en om half twaalf Portugese tijd (een uur vroeger) staan we in de zon op het balkon van het appartement waar we de komende 8 weken verblijven. Het interieur is vrijwel gelijk aan dat van vorig jaar, met twee aangename verrassingen: een grotere koelkast met een flink apart vriesvak en een wasmachine. Het appartement ligt aan de boulevard, met zon op het balkon van zonsopkomst tot zonsondergang. En het uitzicht is geweldig: we kijken op een kilometerslang strand met vlak voor ons het vissersstrand. Leuk om te zien hoe die bootjes de zee in worden geduwd en uit het water worden getrokken door een grote tractor. Ik kan me niet voorstellen dat het goed is voor de romp van de bootjes…
We hebben geen vakantie aan de Algarve (vinden wijzelf), maar we wonen er 2 maanden om de winterkou te ontlopen. Lekker om in deze periode van het jaar op je balkon te ontbijten en lekker in je korte broek en op blote voeten een lange strandwandeling te maken. Ongecompliceerd leven, de dag accepteren zoals die komt, genieten van alles wat Portugal biedt.
Om de omgeving te bekijken en boodschappen te doen bij de Lidl in de nabije stad, huren we voor de hele periode fietsen voor 1 euro per dag. Het leven is redelijk goedkoop: een kop koffie voor 80 cent, een glas wijn voor 1 euro en een compleet toeristenmenu (incl. drankje) tussen de € 10 en € 12,50. Geen wonder dat de terrassen en restaurantjes overvol zitten. Maar hoe goedkoop het ook is, wij maken er beperkt gebruik van. Een kop koffie, een glas wijn, een maaltijd op het balkon is toch goedkoper en het uitzicht, dat heb ik al eerder gezegd: geweldig.
Als we naar buiten gaan doen wij net als thuis: ‘ramen (in dit geval schuifpuien) dicht en deur op slot’. Hier geen lichtje aan. Op de deur hangt een briefje in het Portugees. Via Google Translate begrijpen we dat we de airco en lampen uit moeten doen als we weggaan.
Tijdens een fietstocht eten we ons meegenomen bammetje op een pleintje in een ander stadje. We zien twee oudjes naar buiten komen en naar het nabijgelegen café gaan. Een kwartiertje later komen ze terug en doen de deur weer open zonder sleutel. Hier zijn blijkbaar geen insluipers. We zien ook dat er een groot opblaasbaar speeltoestel gewoon onbeheerd drie dagen op de boulevard blijft liggen in de carnavalsperiode! In Nederland zou het waarschijnlijk totaal zijn vernield.
Ik wil niet zeggen dat er geen criminaliteit is in de Algarve. Als je fietsen huurt, hoor je meteen dat je de fiets absoluut niet bij het treinstation mag neerzetten. Dat moet bij de drukke rotonde van de doorgaande weg. Vastmaken aan een lantaarnpaal of hek met het stevige kettingslot.
We zijn ver van huis, maar alles gaat gewoon door. Contact met familie en vrienden hebben we via Facebook, Whats App en videobellen. Belangrijke post, zoals aanslagen gemeentebelastingen, komt digitaal binnen. Ik had zelfs de aangifte inkomstenbelasting helemaal af kunnen handelen, maar dat doe ik als ik weer thuis ben. Leuker kan de belastingdienst het niet maken, maar ik wel!
Inmiddels zijn we weer thuis. We kregen een prachtige tekening van onze jongste kleinzoon: een jongetje met twee ballonnen en een vliegtuig met een kapot wiel. De ballonnen omdat ie zo blij is dat we weer thuis zijn. En dat wiel dan? Daarover een andere keer meer.….
Wim.
