Anneke Simons (65) vertegenwoordigt Nederland op bridgewedstrijden in binnen- en buitenland. Sinds haar pensioen is ze niet meer uren gaan bridgen, maar wel relaxter gaan spelen.
De afgelopen jaren is Anneke Simons (65) ongeveer tien keer in China geweest. Als je dat hoort zou je kunnen denken dat het land in Azië haar favoriete vakantiebestemming is, maar Anneke vloog naar het gebied voor internationale bridgewedstrijden. Ze vertegenwoordigt namelijk samen met haar bridgepartner Jet Pasman Nederland op wedstrijden in binnen- en buitenland. Iets wat ze niet had verwacht toen ze als twintiger werd uitgenodigd een keer een spelletje bridge mee te spelen. “Ik heb nooit bedacht: ik wil bij de vrouwentop horen. Op een gegeven moment rol je daar in.” Hoewel Anneke haar bridge-carrière de afgelopen jaren moest combineren met een drukke baan als manager, is ze niet meer uren gaan spelen sinds ze afgelopen zomer met pensioen ging.
Als er bij Anneke thuis een spelletje bridge wordt gespeeld dan vliegen de kaarten door de woonkamer. Haar man, zoon en zij zijn alle drie veel te fanatiek voor een “gezellig” spelletje bridge. Dat betekent niet dat Anneke bridgen niet gezellig vindt, vult ze meteen aan, maar de gezelligheid vindt voor haar plaats rondom het spel en niet tijdens het spelen. “Want als we spelen, dan proberen we wel altijd zo goed mogelijk te spelen.” Misschien niet verwonderlijk, want Anneke speelt het kaartspel al jaren op hoog niveau. Zij en speelpartner Jet maken sinds de jaren tachtig onderdeel uit van het Nederlands vrouwenteam bridge. Ze werden gedurende die periode nationaal en internationaal meermaals kampioen. En ook op dat hoge niveau vliegen de kaarten weleens in het rond of loopt er een keer iemand boos van tafel. Anneke kent zelfs een verhaal van een bridgespeler die een glas water in het gezicht van haar teamgenoot gooide. “Nee bridgen is allesbehalve suf”, vertelt Anneke lachend.
“Bij bridgen komt alles bij elkaar”
“Het is min of meer toevallig dat ik met bridge in aanraking ben gekomen”, begint Anneke te vertellen. “Ik was altijd al dol op spelletjes en hou van raadseltjes. Bij mijn ouders thuis speelden we dan ook veel spelletjes. Jokeren en klaverjassen bijvoorbeeld. Rond mijn twintigste introduceerde mijn toenmalige vriend mij bij het bridgen. Er waren een aantal aspecten die mij in het spel aanspraken. Bijvoorbeeld dat bridgen een intellectuele uitdaging is, maar daarnaast ook redelijk kortstondig. Je speelt ongeveer acht spelletjes in een uur. Dat triggert mij en vind ik veel leuker dan spelletjes waarbij je ook intellectueel uitgedaagd wordt, maar de partijen veel langer duren. Zoals dammen of schaken. Daarnaast is er ook het sociale aspect. Als ik op maandagavond naar de bridgeclub ga, dan ga ik meestal eerder en eten we samen een hapje. Even bijkletsen. En toen vorig jaar het wereldkampioenschap in India was, zijn wij met Jet, haar man en twee andere bridgespelers vooraf op vakantie naar Sri Lanka gegaan. Bij bridgen komt eigenlijk alles bij elkaar: de intellectuele uitdaging, het kort cyclische en het sociale. Daarom ben ik voor het bridgen gevallen.”
“Ik bleek bridgen leuk te vinden en van één kwam het ander”, vervolgt Anneke. “Ik ben fanatiek in alles wat ik doe, dus op het moment dat ik begon met bridgen was ik daar ook meteen fanatiek in.” Rond haar 28ste vormt ze een team met Jet Pasman en niet veel later verslaat het duo tijdens selectiewedstrijden voor het Nederlandse vrouwenteam “met gemak” de gevestigde orde. “Ik denk dat wij op het goede moment zijn begonnen met bridgen. Er waren weinig vrouwen die echt goed waren in het spel en Jet en ik kon het als partners heel erg goed vinden.” Inmiddels speelt het duo ruim dertig jaar met elkaar. Anneke en Jet zijn zo op elkaar ingespeeld dat ze huiswerkopdrachten van hun coach vaak hetzelfde beantwoorden. Dat terwijl verschillende antwoorden mogelijk zijn. Daarnaast kan het duo met elkaar praten via de kaarten. Als Jet een kaart oplegt, dan weet Anneke hoe de rest van haar hand eruit ziet en andersom. “Veel van de dingen waar wij plezier van hebben tijdens ons spel, hebben we aangeleerd toen we jong waren. Die zitten bijna in onze genen en kosten vrijwel geen moeite. Daardoor blijft er ruimte om moeilijkere dingen te leren.”
“Viel niet mee om bridge tussen werk door te fietsen”
Dat is lastiger als je op latere leeftijd begint met bridgen als je het Anneke vraagt. Best opvallend voor een denksport die het imago heeft vooral populair te zijn onder juist ouderen. “De leden van bridgeclubs zijn best oud”, beaamt Anneke. “Veel mensen beginnen namelijk pas met bridgen als ze stoppen met werken. Maar dan ben je eigenlijk te laat om nog goed te leren bridgen. Het is alsof je op je veertigste begint met voetballen. Dan kun je een leuk balletje trappen, maar ga je ook niet meer voor het Nederlands elftal spelen. Als je jong bent dan kun je nou eenmaal een heleboel dingen makkelijker aanleren. Naarmate je ouder wordt, wordt dat moeilijker. Het onder de knie krijgen van de basis kost dan zoveel energie, dat je gewoon aan niets anders meer toekomt. Dat neemt niet weg dat je er nog wel een heleboel plezier aan kunt beleven. Ik zeg altijd: “er zijn mensen die voetballen in de vierde klasse en er veel plezier aan beleven en er zijn mensen die aan de top spelen en dat niet hebben”. Als je stopt met werken en begint met bridgen, dan moet je het dus echt doen voor het plezier en de sociale contacten.”
Voor Anneke was bridge bijna veertig jaar iets wat ze combineerde met haar baan, totdat ze afgelopen zomer met pensioen ging. “Van de ene op de andere dag ga je van een drukke baan naar je pensioen. Dat was best even zoeken. Dan moet je nadenken over wat je wel en niet wil. Wat ik een groot voordeel vind is dat ik altijd al bridge speelde en dat dit na mijn pensioen gewoon doorliep. Het is denk ik veel moeilijker als je stopt met werken en dan pas gaat bedenken wat je wil gaan doen. Want dan is het best een grote stap om iets op te bouwen. Ik merk wel dat ik sinds mijn pensioen wat relaxter in het bridgen zit. Het was soms zwaar om het weekend bridge te spelen nadat je een hele week hard had gewerkt. En als mijn coach mij voorheen twee bridgespelletjes per dag als huiswerk stuurde om in aanloop naar een kampioenschap te oefenen, dan viel dat niet mee om dat er even tussendoor te fietsen. Nu denk ik: wat leuk! Daarnaast had ik vroeger echt geen tijd voor andere zaken naast mijn werk en bridge, dat heb ik nu dus wel. Sinds ik met pensioen ben, ben ik ook vrijwilligerswerk gaan doen. Ik doe één avond in de week de intakegesprekken bij de Voedselbank, ik werk twee dagdelen bij een buurtpunt waar ik mensen help bij het invullen van formulieren en ik ben gevraagd als captain van een meiden bridgeteam. ”
“Alleen maar leuke dingen na je pensioen? Dat vind ik niet voldoende”
“Ik vind het wel prettig om een soort structuur in mijn week te houden”, vervolgt Anneke. “Sommige mensen zeggen weleens: “wat heerlijk om te stoppen met werken, dan ga ik alleen nog maar leuke dingen doen”. Dan denk ik: alleen nog maar leuke dingen? Dat vind ik niet voldoende. Natuurlijk vind ik het ook leuk om bijvoorbeeld op vakantie te gaan, maar ik vind het ook belangrijk om ook nog iets te doen wat enige maatschappelijke relevantie heeft. Ik wil niet alleen maar leuke dingen voor mijzelf doen. Ik zoek een combinatie maatschappelijke relevantie en leuke dingen. Mijn vrijwilligerswerk bij de Voedselbank is daar een voorbeeld van. Dat doe ik met veel plezier en tegelijkertijd kan ik mensen die even een steuntje in de rug nodig hebben helpen. Ik vind het mooi dat ik daar aan kan bijdragen.”
Daarnaast is het vrijwilligerswerk voor Anneke een manier om – na haar pensioen – haar hersenen te blijven triggeren. “Bij het buurthuis moet ik mij bijvoorbeeld regelmatig in nieuwe regelingen en subsidies verdiepen”, legt Anneke uit. “Ik denk dat het leren van dat soort nieuwe dingen belangrijk is. Dat het gezond is om je af en toe te verdiepen in dingen. Dat je niet alles aan de oppervlakte doet. Je kunt natuurlijk altijd de televisie aanzetten en lekker consumeren, je verstand op nul zetten, maar ik denk dat het goed is om af en toe uitgedaagd te worden. Dat kan met bridge, maar dus ook met een heleboel andere dingen.”
