Door ziekte moest Gerard Klein Middelink (64) onverwachts eerder met pensioen dan gepland. Een tegenslag, maar in plaats van bij de pakken neerzitten besloot hij te genieten. Samen met zijn vrouw Aleid (59).
Als er niks met zijn lijf was gebeurd, dan had Gerard tot zijn 65ste doorgewerkt, maar toen hij blaas- en prostaatkanker kreeg besloot hij ruim twee jaar geleden de deur op werk achter zich dicht te trekken. Een keuze die hij samen met zijn vrouw Aleid maakte. Hoewel het soms voor de nodige uitdagingen zorgt om vervroegd met pensioen te zijn, is het duo nog altijd erg blij met het besluit om op werkgebied een stapje terug te doen. Want stilzitten doen ze allesbehalve. “Je moet niet na je pensioen in een stoel het leven aan je voorbij laten gaan.”
Samen. Dat woord valt met regelmaat in huize Klein Middelink. Want hoewel Gerard Klein Middelink en zijn vrouw Aleid allebei hun eigen bezigheden hebben, doen ze ook een heleboel met zijn tweeën. Zo zijn ze samen gastdocent op een school en als Gerard geïnterviewd wordt, dan voert hij het gesprek bijna automatisch samen met Aleid. Zij vult zijn zinnen aan en hij die van haar. Het besluit van Gerard om ruim twee jaar geleden vervroegd met pensioen te gaan, werd dan ook samen gemaakt. Niet meer dan logisch volgens het duo. Ze verbazen zich eerder over het feit dat zoveel stellen maar weinig van het pensioen van hun partner weten. “Als ik iemand vraag wat haar man voor pensioen opbouwt, dan heeft ze geen idee”, vertelt Aleid, “dat is zijn pakkie-an. Zo gaat dat tegenwoordig.”
“Ik wil met pensioen” “Dat is goed schat”
Aleid herinnert het zich nog goed. Toen zij en haar man Gerard ruim twee jaar geleden na de zoveelste behandeling voor zijn blaas- en prostaatkanker uit het ziekenhuis kwamen, zei hij dat hij wilde stoppen met werken. Het was genoeg geweest na vijftig jaar te hebben gewerkt. Gerard merkte niet alleen dat het werken hem lichamelijk steeds zwaarder viel, de woorden van zijn arts eerder die dag hadden hem ook aan het denken gezet. Dat hij zijn ziekte had overleefd was volgens zijn arts namelijk te danken aan minstens twaalf engeltjes op zijn schouder. Je leeft maar één keer, realiseerde Gerard zich opeens na die woorden. “Als er niks met mijn lijf zou zijn gebeurd, dan had ik het uitgezongen tot mijn 65ste om daarna met pensioen te gaan, maar op dat moment dacht ik: nu weet ik dat ik met pensioen wil. Er is meer te doen op aarde dan alleen maar werken. Ik werd mij bewust dat ik van mijn leven wilde gaan genieten. ” “Dat is goed schat”, was de reactie van Aleid.
Een ingrijpende keuze, want drie jaar eerder dan gepland met pensioen gaan had flinke financiële gevolgen. Met het wegvallen van de inkomsten van Gerard stopte ook de opbouw van pensioen en op een AOW-uitkering heeft het stel pas halverwege dit jaar recht. “We leveren zevenhonderd euro per maand in”, vertelt Aleid. “Dat is niet niets, maar ik heb hem nog naast mij in bed liggen en dat is mij veel meer waard.” Ook voor Gerard was de keuze tussen geld en genieten met zijn vrouw makkelijk gemaakt. “Dan maar minder”, zegt hij, “we hebben voor een gelukkig leven samen gekozen, dan eten we maar een boterham minder.” “Natuurlijk is het wel heel zuur hoor”, vervolgt Aleid. “We hebben wel een traantje gelaten bij de gedachte dat Gerard hier vijftig jaar voor heeft gewerkt. Het voelt niet eerlijk dat je moet inleveren, maar ik heb mijn man nog en we genieten van elke dag dat we elkaar nog hebben. Dat is ons pensioen.”
Positief in het leven
“Daarin zijn wij misschien anders dan andere mensen”, begint Aleid uit zichzelf. “Maar elke dag als de zon op komt dan denken wij: die hebben wij ook weer meegepakt. Als je niet meer positief in het leven kan staan, dan kun je die kist ook maar meteen bestellen.” “We gaan niet bij de pakken neerzitten”, vult Gerard zijn vrouw aan. “Je moet het leven consumeren zoals het is. De tering naar de nering zetten” Anderen vragen weleens hoe het stel toch zo tomeloos positief blijft, vertelt Aleid. “Andere mensen hebben er meer moeite mee dan wij zelf”, vertelt ze lachend. “Ze zeggen dan weleens: “ik begrijp niet dat jullie het volhouden”. Dan vraag ik: “hoezo?”. Dan zeggen ze vaak: “jullie hebben zoveel te verwerken gekregen”. Dat klopt maar we hebben elkaar toch nog? Als ik in een dip zit dan helpt hij mij eruit en als hij in een dip zit dan help ik hem eruit.”
“Ik heb tot nu toe geen spijt van gehad van mijn keuze om eerder met pensioen te gaan”, vervolgt Gerard. “De rust die er ontstaat als de druk van je werk weg valt, dat vind ik het aparte van deze fase.” Echt rustig doen de twee het echter niet, blijkt als ze hun bezigheden opsommen. Zo zijn ze samen gastdocenten op een school, hebben ze allebei vrijwilligerswerk, maken ze als het kan een zondagse wandeling, zijn ze eens in de twee weken de vaste oppas voor hun kleindochter, studeert Gerard sinds kort Nederlandse geschiedenis en zijn ze allebei regelmatig te vinden in hun eigen hobbykamer in huis. En tussen al die bedrijven door vond Gerard afgelopen november tijd op cultuurreis naar Rome te gaan. Hij ging niet alleen zes dagen weg, hij las ter voorbereiding zelfs alle aanbevolen boeken en nam vooraf een cursus Italiaans zodat hij zijn koffie in die taal kon bestellen. “Je moet de geest scherp houden”, aldus Gerard terwijl hij foto’s van zijn reis laat zien. “Je moet niet na je pensioen in een stoel het leven aan je voorbij laten gaan.”
