Joseph Toonen (67) woont met zijn vrouw in Loenen aan de Vecht. Na zijn pensionering vond de voormalige leraar Nederlands en wethouder in de triathlonsport de uitdaging die hij zocht. “Ik zie het als een wedstrijd met mezelf."
“Twee jaar geleden was ik met mijn triathlonvereniging op trainingskamp in de Vogezen in Frankrijk. Met de racefiets deden we beklimmingen van soms wel 25 tot 30 kilometer. Meestal raakte ik de groep al kwijt na vijf minuten, als 67-jarige in een groep van mannen tot de vijftig. Daarna moest ik in mijn eentje twee à drie uur lang de berg beklimmen. Fantastisch vond ik dat! In de verte zag ik de top. Ik trapte op mijn lichtste verzet en wist: als ik de berg niet als een gek beklim maar rustig blijf en mijn verstand gebruik, haal ik die top. Zolang je naar je lichaam luistert, kan het nog ontzettend veel.”
Fanatiek
Het zijn de woorden van een fanatieke sporter. Toonen traint twee tot drie keer per week, doet meerdere achtste triathlons per jaar en pakt ook regelmatig een hardloopwedstrijd mee. Daarbij is hij ook voetbaltrainer en bestuurslid bij meerdere verenigingen.
“Ik mocht als kind niet veel sporten van de dokter, omdat ik op mijn vierde en vijfde een beginnende fase van tuberculose had gehad. Ik voetbalde wel op straat, maar mocht pas rond mijn twaalfde op een voetbalclub. Vanaf mijn achttiende heb ik altijd vrij hoog gevoetbald.”
“Toen ik in de veertig was, merkte ik dat mijn lichaam ging protesteren. Het duurde wel heel lang om te herstellen van een wedstrijd. Ik stopte met voetbal, al bleef ik wel hardlopen.”
Triathlonclub
“Kort na mijn pensioen in 2009 ben ik bij een triathlonclub in Breukelen gegaan. Wat mij trok aan triathlon was de veelzijdigheid. Je doet drie verschillende disciplines: hardlopen, fietsen en zwemmen. Ik vond het een uitdaging om alle verschillende onderdelen aan te leren. Vooral het zwemmen, waar ik niet zo snel in was.”
“Nadat ik was gestopt met voetballen, begon ik als trainer. Mijn zoon zat namelijk op voetbal en als leraar Nederlands kon ik omgaan met groepen kinderen. Nog steeds train ik pubers van rond de twaalf, dertien jaar.”
Docent en politicus
“Ook toen ik nog voor de klas stond, vond ik dat de leukste leeftijdsgroep. Ik heb 35 jaar met veel plezier gewerkt op een mavoschool in Maarssenbroek. Ik was schooldecaan, leraar Nederlands en heb ook kort Duits gegeven.”
“In 1998 werd ik raadslid voor de PvdA hier in het Loenen aan de Vecht, dat deed ik parttime naast mijn docentenbaan. Na acht jaar kon ik fulltime in het college gaan zitten als wethouder. Ik vond het heerlijk om actief te zijn in het openbare debat. In debatten was ik niet het afwachtende type, ik ging er vol in.”
Plots met pensioen
“Op een gegeven moment had ik in korte tijd drie ongelukkige besluiten genomen. Toen besloot ik om de stekker uit mijn politieke loopbaan te trekken, anders had een ander het gedaan. Het was niet leuk om op deze manier met pensioen te gaan, omdat mijn wethouderschap echt de leukste fase van mijn werkende leven is geweest. Hoewel ik er in het begin even geen zin in had, ben ik kort daarna in allerlei bestuurtjes gerold, omdat ik het zo leuk vond.”
Blijven bewegen
“Je kunt wel zeggen dat ik nu geniet van mijn pensioen. Er is weinig wat ik aan mijn leven wil veranderen. Op een bepaald moment zal ik wel moeten stoppen achtste triathlons en lange hardloopwedstrijden. Maar ik hoop wel tot zeer hoge leeftijd te kunnen blijven bewegen, al is het maar wandelen.”
