Al zolang Wim zich kan herinneren is hij een enorme boekenfan. Lezen is een soort magie die je naar een andere wereld brengt. Zou hij zelf ooit een boek kunnen schrijven?
Column: de magie van boeken
Opgevouwen in de rookstoel achter het bed van mijn moeder ga ik helemaal op in mijn boek. Ik sluit me af voor alles om me heen. Ik zit daar graag, een beetje verstopt. Ik ben erbij en toch ook niet. Mijn moeder is erg ziek, ze is weer terug uit het ziekenhuis. Ze komt haar bed in de huiskamer niet meer uit. Vaak moet ik helpen om haar in bed op de po te zetten. Af en toe breekt er een botje als we haar voorzichtig op haar zij draaien…
… Mijn hemel, waar ben ik met mijn gedachten? Dit is ruim 55 jaar geleden! Mijn moeder had botkanker. Ik kan me niet veel meer herinneren uit die tijd. Verdrongen? Ik denk het. Wat ik nog wel weet is dat ik ook toen al heel graag boeken las. Een liefde die nooit is overgegaan. Ik kan me nog veel boeken van toen herinneren: de Kameleon-reeks, de Arendsoog-serie, de Biggles-boekjes en mijn lievelingsboek van destijds: ‘De negerhut van oom Tom’ van Harriet Beecher Stowe. Ik heb tijdens het lezen over die lieve man in het slaventijdperk best wat traantjes moeten wegpinken.
Ja, ik ben nog steeds gek van lezen. Waarom? Het is een soort magie: het voelt alsof je een andere wereld in gaat, alsof je buiten je eigen werkelijkheid treedt en een ander persoon wordt. Het voelt alsof je ergens anders bent.
Boeken kopen doe ik niet, ik zou niet weten waar ik alle boeken, die ik de laatste jaren heb gelezen, zou moeten bergen. Ik ben lid van de bibliotheek. Het voordeel van lenen is, dat je een boek dat tegenvalt weg kan leggen zonder er spijt van te hebben. Je brengt het terug en kiest een ander. Het klikt of het klikt niet.
Ik hou het meest van gedrukte boeken: het ‘ding’ in je hand houden, voelen, ruiken en gewoon even doorbladeren. Maar ik lees niet alleen papieren boeken, ik heb ook een e-reader. Daar staan bijna 150 boeken op. Die reader gebruik ik met vakanties, omdat het kilo’s aan bagage scheelt. “Maar waarom een e-reader? Je hebt toch een smartphone en een laptop, daarop kan je met een app toch ook lezen?”
Heb je wel eens geprobeerd om in de zon op het scherm van je mobiel of laptop te kijken? Op mijn e-reader kan ik overal – zelfs op een zonnig balkon of strand – lezen alsof het een gedrukt boek is. Ik ben er heel blij mee.
Het liefst lees ik thrillers. Een spannende thriller is een soort puzzel die je tijdens het lezen probeert op te lossen. Je reist via het boek in no time naar een andere wereld en laat je dagelijkse beslommeringen achter je. En ook al lijkt werkelijk álles mis te gaan in het verhaal, stiekem weet je dat het altijd weer goed afloopt. Wat ik ook leuk vind, is dat je te maken krijgt met verschillende schrijfstijlen. In het ene boek moet je soms zinnen herlezen om ze te begrijpen door een bijzondere zinsbouw. Een ander boek heeft 2 ik-figuren, dus moet je goed je koppie erbij houden: in het ene hoofdstuk vertelt de dader zijn verhaal en in het andere beschrijft het slachtoffer wat haar overkomt. Of er lopen 3 verhaallijnen door elkaar in één boek: de verteller is scenarioschrijver bij een soapserie (lijn 1), is bezig om haar eerste thriller te schrijven (lijn 2) en maakt de vreselijkste dingen mee in haar privéleven (lijn 3).
Op vakanties lees ik ook andere boeken dan thrillers. Voor mijn e-reader heb ik een abonnement, waarbij ik maandelijks 8 boeken kan downloaden. De keuze van de boeken wordt bepaald door de aanbieder. In eerste instantie vond ik dat jammer, maar na het lezen van een aantal van die boeken, ben ik er toch heel blij mee. Ik zou in de bieb nooit een boek hebben uitgekozen over een zwerver die zich ontfermt over een gewonde kat en daarmee een flink deel van de V.S. doortrekt. Of een absurd boek over een Zweedse man van 101 jaar oud, die de hele wereld over dendert en de groten der aarde ontmoet in bizarre situaties. Echt geweldige boeken! Ik moet ook in de bibliotheek maar eens andere genres opzoeken.
Een boek schrijven, zou ik dat kunnen?
Ik mijmer even weg… Zou ik het kunnen, een boek schrijven? Eh, ik denk het niet. Thrillers zitten vol moorden en andere vreselijke misdaden. Thrillerschrijvers moeten in het diepst van hun ziel vast enorme griezels zijn. Fascinerend hoe ze van alledaagse dingen een horrorscenario kunnen maken. En of het nu om een thriller of roman gaat: je moet een plot bedenken en uitwerken, je moet een eindscène in je hoofd hebben, een hoofdpersoon, denken aan spanningsopbouw, structuur, dialoog en verhaalelementen en hoe je voorkomt dat je het overzicht kwijt raakt.
Nee, inderdaad, niets voor mij. Ik laat het schrijven van een thriller of roman maar aan anderen over. Er zijn er al genoeg. Ik hou het wel op mijn maandelijkse column. En wat mijn dagdroom betreft: misschien kan ik ooit een bundeltje columns in boekvorm realiseren, net als mijn grote voorbeeld Simon Carmiggelt, als Youp van ’t Hek, Brigitte Leferink (oud-wethouder van mijn gemeente) en vele anderen…..
“Hé Wim, droom maar lekker verder”. Ja, dat doe ik. Maar…, ook in een droom is het leuk als je je vrienden en familieleden, je kinderen en kleinkinderen, ziet tijdens een boekpresentatie met een pocket met jouw verhaaltjes in hun handen. Toch?
