Wim droomde over zijn oude liefde; hardlopen. Helaas heeft hij daar een punt achter moeten zetten. Toch houdt hij er nu nog een hele andere bewuste leefstijl op na.
Column: dromen, bedrog of een gewichtige kwestie?
Het is nog stil. Ik jog het dorp uit, de lege wereld in. Een flinke ronde maken. Met warme spieren en een leeg hoofd veranderen in een loopautomaat. Lekker, niks dan rennen. Mijn hele systeem resetten en mijn energie herverdelen…..
….Ik schrik. Ik doe mijn ogen open, het is kwart voor zeven in de ochtend. Ik lig nog in bed, heb het behoorlijk warm onder mijn zomerdekbed. Wat is er aan de hand? O ja, ik droomde dat ik aan het hardlopen was.
Het is lang geleden dat ik dat twee tot vier keer per week deed. Wat was dat een heerlijke tijdsbesteding: verstand op nul, blik op oneindig en heerlijk draven langs ’s Heren dreven. Ik vind het nog steeds erg jammer dat ik een punt achter het lopen heb moeten zetten. Steeds meer blessures, vooral aan knieën en enkels. En die blessures volgden elkaar ook steeds sneller op. Ik stond voor de keuze: de medische wereld induiken en kijken of (rigoureus) ingrijpen een optie was of eieren voor mijn geld kiezen, het hardlopen de wacht aanzeggen en overgaan op recreatief wandelen en fietsen. Ik heb gekozen voor de laatste optie. Hoe komt het dat ik over dat hardlopen droomde? Geen idee!
Inmiddels ben ik klaarwakker. Ik stap uit bed. En dan valt het kwartje en mijn oog via de spiegel op mijn slaap-T-shirt: “Goudse Singelloop 1998”. Het is de laatste uit een serie van zeker een stuk of 12 die ik bij elkaar heb gelopen. Het is een ruim shirt en daarom heerlijk om in te slapen. Ik had ook een hele verzameling shirts van diverse edities van de “NK Veldloop voor ambtenaren”. Vooral deze twee lopen vond ik heerlijk om te doen. De Singelloop omdat het altijd gezellig druk was met toeschouwers en een leuk kort parcours had met veel bochten. De Ambtenarenveldloop omdat die hardloopdiscipline me op het lijf geschreven was, maar ook omdat je daar – samen met duizenden collega’s uit den lande – je heerlijk in het zweet kon werken.
De ambtenarengrappen daarover waren uiteraard schering en inslag.
Ik slaap ook in dit shirt, omdat het sowieso te groot is om overdag te dragen. Ik ben sinds het begin van dit jaar afgevallen van tegen de 80 naar rond de 70 kilo. Ja, bewust!
Onderzoekers naar verouderingsziekten van de Erasmus Universiteit (een van hen is mijn zoon) hebben ontdekt dat als je 30% minder eet, je langer leeft. Maar hoe je dat precies in moet vullen weten ze nog niet, daar moet nog nader onderzoek naar worden gedaan.
Maar wat ze wel heel duidelijk weten, is: “… eet om je lichaam te onderhouden en niet om te groeien …”
Aan de hand van dat gegeven hebben mijn vrouw en ik ons eetpatroon aangepast. En succesvol: minder koolhydraten, minder frisdrank, minder alcohol, minder vlees, ’s avonds geen zoutjes of blokjes kaas en iets minder van alles wat gezond is. En alles wat niet gezond is vermijden.
We eten heel erg gevarieerd, eten vaker groenten als tussendoortje, veel fruit en ook vaker vis of een vegetarische hap. En dan vraag je mij natuurlijk: “Geniet je dan nog wel van het leven?”.
Nou en of! We eten sowieso eenmaal per week gewoon waar we zin in hebben. Of gaan we uit eten. Op een verjaardag of feestje of tijdens een vakantie ontzeggen we ons (bijna) niets. Wat ook heel frappant is, we hebben ook veel minder trek en minder behoefte aan ‘iets lekkers’ sinds we ‘anders’ eten. Koffie op een terras is ook heerlijk zonder een stuk taart. En mijn speciale biertje in het weekend lijkt nu nog veel lekkerder te smaken!
En waar ik me ook heel lekker bij voel, is dat ik veel minder mee te sjouwen heb. Als ik al die mannen zie lopen met hun ‘zwangerschaps’-buiken, prijs ik me erg gelukkig, dat ik daar niet bij hoor. Wellicht één nadeel. Goed gereedschap zou volgens de overlevering onder een afdakje moeten hangen. En dat afdakje heb ik niet. Maar, als je het gereedschap netjes onderhoudt, gaat het ook een leven lang mee. Toch?
Net zoals in jullie artikel over de CBS-statistieken van 9 augustus “65-plussers leven langer en in betere gezondheid” staat, voel ik me gezond, goed en gelukkig.
Zo, nu eerst douchen. Het ‘hardloop’zweet wegspoelen. De waterval klettert op mijn schouders. Ik laat mijn armen hangen. Mijn nek ontspant, mijn schouders komen los. Mijn mijmeringen spoelen van me af en verdwijnen door het putje. Een heerlijk begin van de dag.
Wim
Wil je reageren? Mail me via vermeijmeringen@ziggo.nl
Over Wim
Regelmatig beschrijft Wim zijn VerMeijMERINGEN in een column voor Leef Je Pensioen.
Wim is sinds december 2016 offcieel met pensioen, na veertig jaar bij de gemeente Waddinxveen gewerkt te hebben. Ook zijn vrouw is onlangs met pensioen gegaan. Samen willen ze gaan genieten van alle vrije tijd die op hen af komt en de dagen in te vullen zoals ze op hen afkomen. Wim heeft zich bewust niet voorbereid op deze nieuwe fase, omdat hij wil ervaren hoe het is om even helemaal niets meer te moeten.
Meer weten over Wim?
Lees dan het interview met Wim op Leefjepensioen.nl
* Mijmeren is stil en vaag (over iets) peinzen in een min of meer weemoedige stemming.
