Wim's kleinkinderen waren tijdens de feestmaand zo door het dolle heen, dat hij er bijna stress van zou krijgen. Bijna, want stress kent Wim niet meer sinds hij met pensioen is. Hij stuit op een artikel over stress en leven in de gezonde 'Blue Zones'. Dit intrigeert hem. Wat blijkt; hij doet het best goed als het gaat om een gezonde leefstijl.
Column: eindejaarsstress en goede voornemens
December. De maand van de feesten. Wij hebben het sinterklaasfeest gevierd met de kleinkinderen en twee traditionele Pieten. Ik denk dat de kids het niet eens gemerkt hadden als de Pieten rood, groen, bruin of roetveeg waren geweest. De twee oudsten (8 jaar) kennen het ‘grote-mensen-geheim‘ over de Sint. En heel grappig: juist deze 2 knapen waren het drukste. Zij wisten geen raad met hun houding. Waar de ene voor zijn kleine broertje de schijn nog een beetje ophield door enthousiast mee te zingen en op schoot te gaan zitten bij Piet, moest de ander helemaal niets weten van Piet. Geen hand, wel schuchter meezingen, maar alles op veilige afstand. De jongste twee hebben er niets van gemerkt: die twee Pieten in het huis van opa en oma plus die jute zak met inhoud, zogen alle aandacht op.
De Sint zit weer in Spanje. De rust is teruggekeerd. Alhoewel… De laatste keer dat we op onze jongste kleinzoon moesten passen, was hij nauwelijks in te tomen. Er komt ook zoveel op hem af: Sinterklaas, een paar keer meedraaien in groep 1 op de basisschool, afscheid van de peuterschool, Kerstfeest, oud en nieuw, en begin januari ook nog eens jarig. Zoveel spanning binnen een maand. Zelfs ik zou ervan in de (eindejaars)stress kunnen schieten.
Stress… Ik heb er laatst een artikeltje over gezien. Maar waar was dat ook al weer? O ja, in het magazine van mijn zorgverzekering. Een artikel genaamd: “Weg met de stress. Welkom in uw Blue Zone.”
Na mijn pensionering is de ‘stress’ gelukkig uit mijn dagelijks leven verdwenen. Maar ik wil wel meer weten over die blauwe zones. Ik zoek het artikeltje op en lees:
‘De Blue Zones zijn plaatsen in de wereld waar mensen langer, gelukkiger en gezonder leven dan ergens anders op de wereld. Mensen die er wonen worden gemiddeld 90 of zelfs 100 jaar, in goede gezondheid, zonder medicijnen of invaliditeit. De vijf blauwe zones zijn Ikaria, een geïsoleerd Grieks eiland, Okinawa in Japan, Nicoya (een klein gebied in Costa Rica), het Italiaanse eiland Sardinië en Loma Linda (Californië).‘
Langer, gelukkiger en gezonder leven, dat klinkt reuze interessant. Maar moet ik daarheen verhuizen om ook zo oud te worden? Wat is de garantie? Ik lees verder:
‘Het lijkt mysterieus. Maar het is een keuze die de mensen in deze zones maken: men leeft zonder enige vorm van stress, deelt het geluk met familie, heeft een doel in het leven met een gezonde dosis aan spiritualiteit en men zorgt voor voldoende slaap. Mensen in deze zones gebruiken in hun voedingspatroon o.a. veel gezonde oliën en honing. Uit onderzoek en interviews met 263 honderdjarigen in de Blue Zones werden negen gemeenschappelijke kenmerken gevonden. Het geheim hoe je langer kunt leven ligt niet in diëten of oefenprogramma’s, maar in het creëren van de juiste omgeving voor jezelf. Veel kunnen wij zelf toepassen in onze eigen levens- en voedingswijze.’
En dan komt er een opsomming met die leefregels. Ik geef er een samenvatting van: je moet veel bewegen; een doel in je leven hebben; stress vermijden; eten volgens de 80/20 regel (stoppen met eten als je maag voor 80 procent vol is); veel peulvruchten en plantaardig voedsel en matig vlees eten en investeren in je naasten (familie, vrienden). Men drinkt er ook dagelijks een paar glazen wijn met vrienden of bij het eten (!).
Hummm, als ik het zo lees, doe ik het eigenlijk zo slecht nog niet. Ik beweeg best veel, in de wintermaanden zou het wel iets meer mogen. Ik heb een doel in het leven: genieten van alles! Eten doen we ook best goed: gevarieerd en (bijna altijd) matig en gezond. Maar iedere dag een paar glazen wijn, zoals deze oudjes doen gaat me te ver; alleen in het weekend of bij een feestje. Als ik de BOB niet ben.
Verhuizen naar zo’n Blue Zone doe ik niet. Ik zou in de stress schieten, omdat ik dan mijn kinderen en kleinkinderen niet meer zie. Kortom, dat zou een averechtse uitwerking hebben. Nee, we blijven gewoon hier. Nou ja, op wat weekjes overwinteren na dan…
December is voorbij. De maand van de eindejaarsstress. Maar niet voor mij. Ik heb via vergelijkingswebsites even gekeken naar zorgverzekeringen. Ik zit wel goed. En voor het investeren in familie hoefde ik deze maand ook weinig te doen: het jaarlijkse gezamenlijk kerstdiner was bij mijn jongste zoon thuis. Wij mochten voor het nagerecht zorgen. En de nieuwjaarsbijeenkomsten van de wederzijdse families worden ook georganiseerd door anderen. Volgend jaar zijn wij weer aan de beurt. Wie dan leeft, wie dan zorgt…
Het is inmiddels januari. Aan goede voornemens doe ik niet, ik hou het bij mijn levensdoel: ‘Pluk de dag’.
En wat zijn jullie plannen?
Ik wens iedereen in ieder geval een heel gelukkig, liefdevol, gezond en stress-arm 2019.
Wim.
