In korte tijd gebeurt er veel in Alleke's leven. En van veel van die dingen wordt ze bovendien erg gelukkig. Onder andere een onschuldig lijkend potje Bingo doet haar om een speciale reden glimlachen van oor tot oor.
Column: erkenning
In een korte tijd overkomt me zoveel – wat er voor zorgt dat ik me gelukkig voel- dat ik besloten heb deze column er aan te wijden.
Sinds enkele weken ben ik met pensioen en heus, ik moest wennen aan het niets moeten. De vrijheid die ik ervaar zorgt er voor dat ik ruimte en tijd heb voor hele andere dingen, zonder me al te veel zorgen te maken want het is altijd goed. Ik zit in de redactiecommissie van de vereniging waar ik me bij aangesloten heb en er is een wonder gebeurd.
Na wat wikken en wegen besloten we om mee te gaan met de driedaagse fietstocht die door Henk, een lid van deze gemeenschap was georganiseerd. We vertrokken met 22 mensen met aan kop Annie in haar scootmobiel. Als we na een stop weer vertrokken drukte ze op haar claxon en als een rits kuikentjes achter moederkloek gingen we verder op pad. In 3 dagen fietsten we 132 km, hadden veel bezichtigingen en terrasjes onderweg waardoor de stemming opperbest was, alleen het tempo werd door de meesten als erg laag ervaren maar bekijks hadden we genoeg. De accommodatie waar we sliepen was top, in de avond was er muziek en was de dansvloer goed bezet. De tweede avond deed ik voor het eerst in mijn leven mee aan bingo en dat bleek erg goed te zijn voor mijn gemoed want ik heb nog nooit zo vreselijk moeten lachen wat eigenlijk best oneerbiedig was want bingo is een ernstige zaak. De tranen liepen over mijn wangen en dat was niet van het huilen, het ergste was dat ik bijna niet kon stoppen.
Eigenlijk had ik beter weg kunnen gaan maar nee, ik was de journalist van het gebeuren, mijn taak was een verslag te maken met daarbij de foto`s en dat is me toch een succes geworden. Vanaf nu ben ik erken reporter want iedereen was dolgelukkig met mijn getuigenis. Van alle kanten kwamen, nadat het verhaal en de foto`s openbaar waren gemaakt mensen me knuffelen en bedanken. Er waren er die vroegen of schrijven mijn werk was want ze vonden het professioneel. Wat is dit heerlijk zeg, eindelijk wat erkenning en waardering voor iets wat ik erg graag doe en waar ik hier alle gelegenheid voor krijg.
Afgelopen zaterdag deden ze hier op de camping aan Fruhshoppen, het is een oude uit Duitsland overgenomen traditie. Eigenlijk gingen de Duitsers naar de kerk, waarna er vanaf 11.00 uur allerlei bier klaarstond met de daarbij horende vette Duitse gerechten, de laatste 2 items hebben ze hier overgenomen. Er stonden hier in de kantine 7 soorten exclusief bier klaar en de bockworst enz. kwam al snel voorbij. Zelfs deze persoon proefde van het lekkere bijzondere bier wat in flessen van een halve liter werd geserveerd.
Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat er een dame was die ietwat beschonken naar de caravan vertrok om wat te eten te maken. Er stond bami op het menu en niet zomaar uit een pakje maar heerlijk vers bereid. Terwijl de groenten stond te pruttelen en de bami slierten al klaar waren deed ze wat vet in de pan voor een eitje en schoof- door onverklaarbare redenen- onderuit en belandde- met de volle fles olie in haar hand- languit op de grond. De olie vloeide rijkelijk, en wel via de dame over de grond, er zat nog maar een bodempje in de fles. Deze dame werd gebombardeerd tot- een in de olie gevallen vrouw.
Tot de volgende keer.
Alleke
