Toen Nellie nog heel klein was schreef ze haar eerste verhaaltje. Trots liet ik mijn verhaaltje aan mijn vader lezen, die met één woord van kritiek, mijn droom uiteen deed spatten. Erger nog, faalangst was geboren...
Column: ‘Geef je droom nooit op’
Als ik het me goed herinner was ik een jaar of elf, toen ik besloot schrijfster te worden. Het bestaan van gedichten kende ik toen nog niet. In een schriftje, met lelie blanke bladzijden, begon ik zorgvuldig mijn eerste sprookje te schrijven. Ik weet nog dat het over een prinsesje ging dat zich wat eenzaam en verloren voelde. Was het mijn manier om te vertellen, dat ik me ondergesneeuwd voelde door mijn drie oudere broers en ons drukke huisgezin? Wie zal het zeggen.
Van trots naar faalangst
Trots liet ik mijn verhaaltje aan mijn vader lezen, die met één woord van kritiek, mijn droom uiteen deed spatten. Erger nog, faalangst was geboren en zou mij me hele leven blijven achtervolgen. Jarenlang heb ik in mijn tas een woordenboek meegesleept naar mijn werk. Want stel je voor dat er in mijn rapportage taalfouten zouden zitten. De Nederlandse taal was nu eenmaal niet mijn sterkste kant.
Mijn eerste laptop
Na jaren van hard werken zonder tijd om te dromen, kan ik als ik zestig ben met pre- pensioen en neemt mijn eerste laptop zijn intrede in mijn leven. Na alle valkuilen, die een computer maar in zich heeft, krijg ik dit apparaat onder de knie. Er gaat er een nieuwe wereld voor me open. Foutjes kun je deleten en de spellingcontrole helpt me langzaamaan mijn faalangst los te laten. Ik ga schrijven, de eerst tijd zijn dat hoofdzakelijk mailtjes naar mijn vriendinnen met dagelijkse wel en weetjes. Maar als er dan een verdrietige periode aanbreekt, ga ik al me gevoelens van me afschrijven.
Trillende knieën
Vaak ontstaan er dan spontaan gedichtjes en na een jaar heb ik zo veel gedichtjes, dat ik er mee naar buiten durf te treden. Libelle plaatst als eerste een gedichtje en al gauw volgen er plaatsingen in andere tijdschriften. Ik ga mee doen met de gedichtendag en zo sta ik ‘s avonds met trillende knieën, in de plaatselijke bibliotheek mijn gedichten voor te dragen. Mijn vriendinnen zijn enthousiast en moedigen me aan om mijn gedichtjes als boekje uit te gaan geven. Maar welke uitgever zit te wachten op gedichtjes van mij? Voor mijn verjaardag kreeg ik van mijn partner het geld om mijn boekje in eigenbeheer uit te gaan geven.
Knipoog naar de sterren
En zo mocht ik in 2007, met een knipoog naar de sterren waar mijn vader al jarenlang verblijft, mijn eerste boekje in ontvangst nemen. Plusmagazine plaatste een interview en de bestellingen voor mijn boekje stroomden binnen.
In 2009 volgt het tweede bundeltje. De opbrengst van beide boekjes gingen naar een goed doel “Oma’s voor Oma’s in Oeganda.”
In januari 2010 mocht ik, met een eervolle vermelding, de Schiedamprijs in ontvangst nemen. Het derde boekje doneerde ik aan de “Stichting ambulance wens.” De keuze voor deze stichting werd bepaald doordat bleek dat ik een levensbedreigende aandoening had. En als er in 2011 geen andere optie open staat dan een ingrijpende operatie, dan ligt op mijn ziekenhuiskastje mijn derde bundeltje in de wetenschap dat ik mijn droom waar gemaakt heb.
Onlangs vertelde een mevrouw mij, dat zij mijn gedichtenbundeltje binnen handbereik had liggen en dat ze het regelmatig pakte om een paar gedichtjes te lezen en daar van genoot en kracht uit putte.
Mijn nieuwe gedichtenbundel
Nu goed drie jaar later put ik, als chronisch patiënt, steeds opnieuw energie uit mijn passie. Ik ben dan ook blij, dat nu mijn vierde bundeltje “Mild Grijs” is verschenen. De opbrengst hiervan mag ik aan de Alvleesklier vereniging doneren. Deze patiëntenvereniging drijft op de kracht van vrijwilligers en zijn onmisbaar voor hun leden.
In de eerste week, nog voor ik de boekjes in huis had, waren er al 85 boekjes gereserveerd. Natuurlijk ben ik blij met dit aantal maar ik weet en vertrouw er op dat ik nog meer mensen blij kan maken met mijn boekje. Drie jaar lang heb ik getracht ontroerende, moeilijke, en grappige momenten in gedichtjes weer te geven. Velen hebben me door hun reacties gestimuleerd om door te gaan.
Nellie Schild
De boekjes zijn te bestellen via haar e-mailadres of via haar Facebookpagina.
‘Melodie der herinnering’
Hink… stap… sprong…
Ritmisch wapperende haren
Bijeen gebonden in de wind
Als de schoolbel heeft los gelaten
Leidt de zon het eenzaam kind
Wensend dat de Fee haar zal omarmen
Hink… stap… sprong
Die tijd keert nooit weerom
Lief viooltje waarom weent gij
Is het lied wat zij toen zong
Ben je eenzaam, draai je kopje
Door de bomen schijnt de zon
Hink… stap… sprong
Heb je lief mijn hartendief
Ook voor jou is er een plekje
Gewoon een bordje meer
Aan de rijk gevulde tafel
Schenken maakt alleen maar meer
Hink… stap… sprong
Jaren, jaren zijn verstreken
Achter de wolken scheen steeds opnieuw de zon
Het melodietje is gebleven
Viooltje heeft aan kracht gewonnen
Hartedief, heeft zichzelf nu lief
