Ook wij genieten van het tropische klimaat en zodra de kans zich voor doet gaan we op pad met de caravan. Onderweg ontmoeten we een variatie aan mensen en staan open voor allerlei ervaringen, leuke en minder leuke.
Hersenkronkels
Ook wij genieten van het tropische klimaat en zodra de kans zich voor doet gaan we op pad met de caravan. Onderweg ontmoeten we een variatie aan mensen en staan open voor allerlei ervaringen, leuke en minder leuke.
Zo staan we al enkele dagen op een camping, liggen we na een lange fietstocht languit voor de caravan en valt het ons op dat er al enkele keren een wat ouder echtpaar passeert waarvan het lijkt dat ze ons aan willen spreken, wat uiteindelijk ook gebeurt. Ze kijken me strak aan en de dame zegt, nee, ze is het toch niet, goh je lijkt sprekend op iemand die we kennen, zelfs je openheid die ons opvalt en je manier van bewegen is precies hetzelfde. Het is even stil en dan merkt de dame op, de persoon waar je zo op lijkt is begin dit jaar helaas overleden, maar jij nog lang niet hoor. Nou, dat hoop ik niet antwoord ik.
Euh…… het dringt heel langzaam tot me door, eigenlijk pas als het stel allang weer verdwenen is en ik merk op, wat is hiervan nou de bedoeling? Wilden ze contact of zo. Wat een vreemde manier om iemand te benaderen en eigenlijk best luguber.
Nog steeds staan we op campings niet te ver van huis, zo kan ik naar huis voor mijn werk en is iedereen tevreden. Mijn gasten zijn van harte welkom en zodra het kan verdwijn ik weer naar steeds een ander plekje. De variatie van de plekjes die we kiezen is groot en de natuur vaak overweldigend. Brabant is werkelijk een prachtige provincie, met als enige minpunt een overdosis veeteelt.
Als we door een prachtig bos lopen en genieten van al het groen en de rust om ons heen komt er een overheersend knetterend geluid steeds dichterbij. Het blijkt een jongeman te zijn met naast zich zijn meisje die in hoge snelheid aan komen racen in zijn auto, en wel over het zandpad dwars door het bos – de mimiek van mijn partner spreekt boekdelen- Dit valt de jongeman op en hij stopt met piepende remmen pal voor zijn voeten, stoot allerlei scheldwoorden uit richting partner, tot hij weer heftig optrekt – waardoor wij in een dikke wolk van stof verdwijnen en hij in de verte – ons hoestend en proestend en naar adem happend achterlatend. Ook de 4 fietsers die rustig aan kwamen peddelen zijn erg verontwaardigd.
Snel vergeten maar weer dit incident maar onbeschoft is het wel en zie toch daar, in een wei liggen prachtige zwarte varkens heerlijk in de modder te rollen, ze knorren tevreden en zijn duidelijk gelukkig. Ook ik word er helemaal blij van en de boer, die ziet dat ik foto’s maak gaat trots bij zijn varkens staan en aait ze over de kop. Ik weet nog dat het niet anders was en denk, het zou mooi zijn als meer boeren voor kleinschaligheid zouden kiezen.
Wekenlang maken we onze mooie uitjes met vieren want onderweg hebben we leuke mensen ontmoet die net als wij erg genieten van al het moois. We nemen ze mee naar Den Bosch wat al een bezienswaardigheid op zich is, eten een Bossche bol – een echte van de Groot want heus en dat is geen kronkel maar echt waar, de bol van Jan de Groot is onevenaarbaar – en daarna maken we onze vrienden erg blij met een Dieze tocht door en onder de stad wat altijd een groot succes is. Nu helemaal want we treffen een fantastische gids die vol vuur verteld over de stad en zijn verleden. In Mill maken we een hele mooie fietstocht want we worden verwend op prachtige kunstwerken die vaak heel mooi zijn geïntrigeerd in de natuur, het heet met recht ontdek Mill, kunstroute in de Peel. Als de twee na enkele weken weer naar huis moeten voor hun werk missen we ze echt maar pakken we snel de draad weer op en gaan zodra het kan op onderzoek uit want bakken in de hete zon is niet aan ons besteed.
Iedereen een fijne vakantie……….Alleke
