Het is zover, Wim is voor het eerst echt aan het overwinteren. Al genietend in de Algarve overdenkt hij in zijn column even wat hij allemaal gaat 'missen' in Nederland.
Column: saudações do Algarve
Deze kop is niet voor iedereen duidelijk en roept vragen op. Precies wat een ‘echte’ schrijver wil (niet dat ik dat pretendeer te zijn…)! Heeft u een idee wat er in de kop staat? Er zijn vast mensen die aanvoelen wat de strekking is. Het betekent: ‘Groeten uit de Algarve’.
Vorig jaar heb ik in een column geschreven dat we in Zuid-Portugal zijn geweest. We hebben daar enorm genoten. Voor ons stond al vast “We gaan terug!” De vraag was alleen: wanneer en hoe lang? Nou, nu dus en we blijven zolang in een gezellig stadje in het oosten van de Algarve, dat we nu echt van ‘overwinteren’ mogen spreken. We hebben een appartementje gehuurd. Knus, met alles erop en eraan en bovendien: aan de boulevard! We hebben wifi en één Nederlandstalige tv-zender (BVN). Maar dat maakt niet uit. We vermaken ons toch wel. Overdag gaan we wandelen of fietsen, het openbaar vervoer schijnt best goed te zijn en we kunnen een autootje huren. En voor ’s avonds en als het weer tegenvalt heb ik een e-reader, mijn laptop en puzzelboekjes, plus wat tekenspullen om een oude hobby weer nieuw leven in te blazen. Wat we uiteraard gaan missen zijn de (klein)kinderen. Alhoewel, met de moderne middelen als bijvoorbeeld WhatsApp is de wereld zo klein en alles relatief zo dichtbij. We houden veelvuldig contact.
Wat we ook gaan missen (…) zijn de campagnes voor de gemeenteraadsverkiezingen. Vier jaar geleden mocht ik nog de bekendmakingen en andere weetjes op de website en op de gemeentepagina in het huis-aan-huisblad zetten. Dit keer wilde ik me aanmelden als stembureaulid. Een dagje stempassen controleren, stembiljetten uitreiken en er op letten dat alles volgens de regels verloopt. En na afloop natuurlijk stemmen tellen. De eisen zijn geen probleem: “Je bent flexibel, enthousiast, stressbestendig, representatief, behulpzaam en nauwkeurig. En fysiek in staat zijn om een lange dag te maken.” Ik wilde net het digitale formulier invullen, toen ik op Twitter las dat er al voldoende mensen waren. Een volgende keer dan maar….
Ik heb veel respect voor de mensen die zich inzetten als gemeenteraadslid. Ik heb zelfs raadsleden als vriend op Facebook. Ze moeten heel veel stukken lezen en ontzettend veel uren in het raadswerk stoppen. Ze krijgen er dan weliswaar een vergoeding voor, maar dat staat niet in verhouding tot wat ze allemaal doen. Mijn ding is het niet. Politiek sowieso niet. Voor het werk moest ik in het verleden af en toe een raadsvergadering bijwonen. Ik had een collega die naar alle vergaderingen ging. ‘Avondje cabaret‘, noemde hij dat. Ik herkende dat er niet in. In mijn optiek wordt er met heel veel woorden erg weinig gezegd. En alle partijen moeten uiteraard hun ei kwijt, of degene voor hen nu exact hetzelfde heeft gezegd of niet. Ik vind het zo langdradig, vaak. De bewuste collega kreeg enkele jaren geleden een andere baan. Hij stelde zich daarna meteen verkiesbaar voor de raad en inmiddels is hij fractievoorzitter voor zijn partij. Wat mij betreft: ieder zijn meug. Ik gun het hem overigens van harte.
Een van de zaken waar de raad het recent over heeft gehad, is een andere wijze van afval inzamelen, onder het motto: ‘Afval Scheiden Loont’. Het is niet zomaar een plannetje van college of raad, het komt uit de koker van de landelijke overheid: de hoeveelheid restafval moet worden teruggebracht naar maximaal 100 kilo per inwoner per jaar en dat lukt alleen als er meer afval wordt gescheiden. ‘Afval Scheiden Loont’ is bij ons ook een nieuw systeem voor de berekening van de afvalstoffenheffing. Volgens de gemeente is het eerlijker: Wie veel restafval aanbiedt, betaalt meer, wie minder aanbiedt, betaalt minder. Inwoners worden hierdoor extra gestimuleerd om afval te scheiden. Iedere keer dat men restafval aanbiedt in een minicontainer of ondergrondse verzamelcontainer wordt geregistreerd. Het aantal keer dat men restafval aanbiedt, wordt afgerekend na afloop van een jaar. Het afval wordt niet gewogen…
En daarmee begint het gemor. Heel veel boze ingezonden brieven in het sufferdje. Ik kan me er wel iets bij voorstellen: veel senioren en mindervaliden wonen in appartementen en moeten hun restafval in de ondergrondse containers doen. Een volle vuilniszak bevat 60 liter afval en daar is het tarief op berekend. Veel ouderen en mindervaliden kunnen dat echter niet tillen en brengen hun afval in kleine hoeveelheden weg. Maar kost dus wel € 1,50 per aanbieding. Een redelijke prijs voor een volle vuilniszak, maar toch niet voor een pedaalemmerzakje? Ook las ik over iemand die ‘recyclebare’ incontinentieluiers gebruikt. De gemeente ziet dit niet als recyclebaar, maar als restafval. En ‘wie veel restafval aanbiedt, betaalt meer….’
De discussie zal nog wel even doorgaan. De raad heeft hierover ook vragen gesteld. Wellicht zie ik er de komende tijd iets over op Twitter of Facebook. En anders lees ik het wel in het weekblad als we terug.
Wim.
