Alleke ging op zoek naar jeugdsentiment in MoviePark Germany. Zou het nog net zo bijzonder zijn als toen?
Jeugdsentiment
Alleke gaat vaak op pad om leuke dingen te doen. Ze deelt haar ervaringen regelmatig met ons. Dit keer was MoviePark Germany aan de beurt.
We waren afgelopen weekend weer eens op pad. En wel naar mooie herinneringen van mijn maatje. Regelmatig vertelde hij me over zijn in het verleden opgedane indrukken in Moviepark Germany met daarbij de mededeling; ‘Ook jij zult genieten hoor want er zijn overal films met special effects en zo.’ Laat er nu net een leuke aanbieding voorbij komen inclusief hotelletje. Lekker op tijd gaan we op pad en warempel, op een enkel buitje na houden we het op die dag droog.
55+ bestendig
Bij de kassa krijgen we een ietwat onduidelijke plattegrond, met bij diversen afbeeldingen een nadrukkelijk ’55+ bestendig icoontje’. Wat schetst onze verbazing; de wildste, ruigste, snelste attracties kruisen ons pad en geen haar op ons hoofd denkt er over om in te stappen. Die tijd van op je hoofd hangen en naar beneden vallen hebben we gehad. Dat was vroeger eerder noodgedwongen, omdat een van je kinderen zo graag wilde en er anders niemand met hem/haar mee ging. Toch is het alleen al wat rondkijken naar al die actieve mensen erg gezellig. Wel valt het droombeeld van leuke films bekijken compleet in duigen, want we vinden er maar één; een 4D film van Ice Age die we voor het laatst bewaren.
‘Leuk’ is haar antwoord
We wandelen wat rond, stappen hier en daar in een veilige attractie, eten en drinken wat, lopen voorbij aan alle gevaartes waar gewaarschuwd wordt voor zwakke ruggen en nekken en belanden bij de Factory waar oldtimers worden gerestaureerd. Er staat een lange rij en er wordt niet gewaarschuwd voor pijnlijke en zwakke gewrichten dus besluiten we aan te sluiten. Voor ons staat een dartel meisje dat ik tegen haar vader hoor zeggen; ”Dit is leuk pap en helemaal niet eng.” Ik vraag haar; ‘Is het een achtbaan’? ‘Ja zegt ze, een soort van, maar erg leuk hoor.’ Achteraf besef ik dat je zo`n vraag dus niet moet stellen aan een meisje van 8 jaar. Ik vraag; “Zijn er leuke dingen te zien onderweg?” “Ja, heel leuke” is het antwoord.
Mijn lachbui blijft aanhouden
Eindelijk zijn we aan de beurt en onderweg er naar toe hebben we begrepen dat we mummies en aanverwante zaken tegen zullen komen. Het lijkt ons wel grappig. We stappen in het karretje en de jongeman waarschuwt dat we onze tassen onder onze voeten moeten klemmen, en daar gaan we! Al heel snel maakt het karretje vaart, schieten we de ene na de andere scherpe bocht door, vliegen we van de ene naar de andere kant en hoor ik naast me een gevloek dat niet voor herhaling vatbaar is. Ik schiet in een genadeloze lach en kan niet meer stoppen, ook niet als we bij het zwarte gat belanden en naar beneden vallen zonder wat dan ook te zien. Trouwens, we hebben onderweg helemaal niets gezien, daar hadden we geen tijd voor. Heel naar voor mijn maatje maar mijn lachbui blijft maar aanhouden en de tranen lopen over mijn wangen als ik uit het karretje stap.
Rugklachten
Niet bij mijn maatje want hij had al wat rugklachten en deze tocht is daar niet goed voor geweest, dat voelt hij al snel. We zoeken een bar op en drinken gezellig een wijntje terwijl ik aldoor van die kriebelige lachsalvo’s moet onderdrukken. En dat heb ik dagen later nog steeds als ik aan deze wilde onbesuisde ervaring terug denk. Nu zelfs terwijl ik aan het schrijven ben en tja, lachen is gezond, al baren die rugklachten me wel wat zorgen.
De liveshow met stuntende mannen in auto`s en op motoren is gaaf en een van de weinige herinneringen aan vroeger die klopt. Als afsluiter gaan we naar de enige film die de hele dag door wordt herhaald. We belanden in een stoel die ook al vervaarlijk wiebelt en schokt en zo nu en dan krijg je koud vocht in je gezicht gespoten. Leuk hoor, al is de film wel aardig. We kunnen wel stellen dat het tijd wordt dat het park een andere naam krijgt, want het is absoluut geen Moviepark meer.
Milieusticker verplicht
In het arrangement zit een tweede dag bezoek aan het park inbegrepen, daarvoor moet je een knalroze bandje om. Na enige tijd zitten we in de lounge van het erg fijne hotel met het herkenbare knalroze licht afgevende bandje om onze arm, wat ook om menig pols van andere medereizigers zit.
In de ochtend besluiten we het er bij te laten en op advies van de baliebediende rijden we naar Hattingen, een leuk oud typisch Duits dorp. We bekijken het even en besluiten richting Essen te rijden, waar iedereen met een grote milieusticker op de voorruit rijdt, dat is dus verplicht en wij hebben hem niet. Weet je wat we doen! We rijden naar Maastricht, daar mag je zomaar naar toe, zonder milieusticker. En het was me toch gezellig……en veilig!
Over Alleke
Door de jaren heen is maar al te vaak gebleken, pluk de dag en maak je leven leuk zolang het kan.Zodra we de kans krijgen trekken we er op uit en minimaal een keer per jaar maken we een wat langere reis in Europa. Over al deze leuke ervaringen onderweg schrijf ik graag en deel het met jullie. Ook in Nederland is nog erg veel te ontdekken en dat hoeft heus niet altijd veel geld te kosten: een fietstocht met een tas gevuld met lekkere dingen voor een picknick kan ook een heerlijk uitje zijn. Of zomaar even door een stad slenteren die je nog niet kent is ook erg leuk.Ik wil dat geluksgevoel graag met anderen delen en ik hoop dat degene die leest door mijn verhalen positief gestimuleerd wordt om er ook op uit te trekken.
