Vervroegd pensioen; ervaringsdeskundigen aan het woord

Vervroegd pensioen; ervaringsdeskundigen aan het woord

Vervroegd met pensioen. Sommige dromen er van terwijl anderen juist gruwelen van de gedachte. “Twee jaar geleden werd mij het idee aangereikt om eerder te stoppen met werken”, zo vertelt bijvoorbeeld oud-basisschoollerares Anneke Postma (66), “het bestuur zei: “denk niet dat we je kwijt willen, want je bent een goede kracht, maar we willen jou deze mogelijkheid aanbieden. Het hoeft helemaal niet. Denk er gewoon eens over na”. Eerst ging ik helemaal in verweer. Ik dacht wat een flauwekul! Ik wilde eigenlijk een jaar langer werken.” Toch ging Anneke toch vervroegd met pensioen. Een keuze waar ze nog steeds erg blij mee is. “Achteraf gezien denk ik dat ik op het juiste moment deze kans aangereikt gekregen heb en in zee ben gegaan.” Benieuwd naar hoe anderen een vervroegd pensioen ervaren? In dit artikel zetten we een paar ervaringsverhalen voor jou op een rij! Zo kom je te weten waarom mensen met vervroegd pensioen gaan, hoe ze dat deden en wat ze doen als ze eenmaal gepensioneerd zijn.

Wil je graag met vervroegd pensioen en ben je op zoek naar praktische tips over hoe je deze droom kunt realiseren? Lees dan ons artikel “Dromen van vervroegd pensioen”. In dat artikel geven we je een aantal praktische tips over hoe een vervroegd pensioen voor jou bereikbaar wordt.

Vervroegd pensioen; waarom?

Het vervroegd pensioen van oud-basisschoollerares Anneke Postma werd ingegeven door haar werkgever. Hij opperde haar om een jaar eerder te stoppen met werken. Toen hij die suggestie deed was Anneke niet meteen dolenthousiast. Ze had nog niet eerder nagedacht over een vervroegd pensioen. Ze was met haar gedachten bij langer doorwerken dan eerder stoppen. Amper drie maanden na het gesprek met het bestuur van haar school besluit Anneke echter om toch met pensioen te gaan. Twee maanden later wil ze al stoppen met werken. “ Op een gegeven moment dacht ik: misschien is het ook niet verkeerd om eerder met pensioen te gaan. Er ging na de zomervakantie veel veranderen op school; er zou bijvoorbeeld een samenwerking met een andere school komen en we kregen een nieuw computersysteem. Daar zou ik gewoon in mee moeten gaan. Ook al zou het mijn laatste jaar als leerkracht zijn. Je kan tenslotte moeilijk tegen je collega’s zeggen: “ik ben er volgend jaar niet meer, dus ik vind het onzin om deel te nemen aan commissies om het nieuwe beleid uit te stippelen”.

Ook bij Gerard (70) kwam het initiatief om vervroegd met pensioen te gaan vanuit zijn werkgever.“Bij mijn laatste baan bij de oliemaatschappij werd mij een regeling aangeboden om vervroegd met pensioen te gaan”, vertelt hij. “Die heb ik aangenomen, maar dat durf ik tegenwoordig bijna niet meer te zeggen. Mensen die nu langer moeten doorwerken zijn snel op hun tenen getrapt als ze horen over mijn vroege pensioen. Maar wat ze niet altijd doorhebben, is dat daardoor mijn plek naar een jonger iemand ging. Het bood dus ook nieuwe kansen voor anderen.” Bij Francine (67) en haar man kwam de vraag van hun werkgevers of zij met vervroegd pensioen wilden zelfs bij allebei op hetzelfde moment. “Toen ik zestig jaar was, werd mij gevraagd of ik met vervroegd pensioen wilde, en mijn man werd hetzelfde gevraagd op zijn werk.” Een verzoek waar Ton van de ven (67) zijn werkgever nog altijd dankbaar voor is.

Voor Johanna Rom Colthoff (66) was het feit dat haar partner al met pensioen was een reden om eerder te stoppen met vliegen bij KLM. “Mijn man was al met pensioen. Hij zei op een gegeven moment: “je ziet er wel heel moe uit iedere keer als je een nacht hebt gewerkt”. Sommige nachten stond ik wel zestien uur op mijn benen. Daarbij vond hij het gezelliger als ik net zoals hij ook met pensioen zou gaan.” “Ik miste haar”, voegt de man van Johanna toe. Zij vervolgt: “het eerste wat ik mij toen afvroeg was: wil ik wel vervroegd met pensioen? Niet echt bleek. Daarom heb ik het met pensioen gaan eerst een paar maanden uitgesteld. Maar uiteindelijk ben ik vrolijk met pensioen gegaan en geen heimwee naar mijn werk.” Een herkenbaar verhaal voor Anneke Plat (65) die besloot als zestiger te stoppen met werken als pedagogisch medewerker en leerkracht in het basisonderwijs vanwege haar gepensioneerde partner. “Zo hebben we meer tijd samen.”

Zeventiger Will Hanssen maakte zijn keuze om met vervroegd pensioen te gaan, meer uit noodzaak. “In eerste instantie werkte ik onder een baas”, begint hij te vertellen, “maar toen hij aan een hartaanval overleed, mocht ik van zijn weduwe de zaak overnemen. Ineens was ik de baas over mijn collega’s. Dat was wennen, maar het ging vijftien jaar goed. Toen was het potje vol. Op aanraden van een psycholoog verkocht ik de aandelen in mijn bedrijf. Ik begon overspannen te raken, merkte aan mezelf dat ik niet altijd meer aardig was en mijn relatie liep niet meer goed. Mijn kinderen uit mijn eerste huwelijk woonden in Amsterdam, dus ik zocht hen op. Ik zou drie dagen blijven, maar dat werd al gauw een week. Toen had ik contact met mijn vrouw. “Misschien is het beter als je daar blijft”, zei ze. Ze had gelijk. Ik was 52 jaar, met vervroegd pensioen, mijn relatie was voorbij en ik verhuisde van Limburg naar Amsterdam. Toen ik daar in de regen op de parkeerplaats stond om mijn weekendtas uit de kofferbak te halen, voelde dat wel raar. Maar dat is bijna twintig jaar geleden, nu kan ik zeggen dat ik op mijn plek zit. Wanneer je niet meer elke ochtend om 08:00 op je werk hoeft te verschijnen, ben je aangewezen op het vertier in je omgeving. In Amsterdam is genoeg te doen.”

Vervroegd pensioen; hoe voelt dat?

“Verrek nu is het afgelopen”, dat is het eerste wat Johan Kremer (70) dacht toen hij vanuit Hong Kong naar Nederland vloog nadat hij zijn laatste grote opdracht voor Shell had afgerond. “Ik had, nadat mijn pensioen begon op mijn 59e, nog vier jaar klussen voor ze gedaan en werk overgedragen, maar nu was het echt voorbij. Eerlijk gezegd: het voelde klote. Ik wist dat ik op een leeftijd was gekomen dat ik mijn tijd anders moest gaan indelen, terwijl ik me eigenlijk nog heel actief voelde. Maar ik wist natuurlijk ook al een paar jaar dat dit er aan zat te komen. Het heeft voor mij echt even geduurd voordat ik mijn werk bij Shell kon loslaten. Ik was gewend om lange dagen te maken en zat gemiddeld zo’n driehonderd uur per jaar in het vliegtuig. Op de een of andere manier denk je als mens dat je onmisbaar bent, maar het leven gaat gewoon door als je er niet meer bent. ‘Waarom bellen ze niet’, dacht ik wel eens. Het is de realiteit waar ik mee om moest leren gaan. Maar na verloop van tijd ging het werk steeds verder van me af staan. In het begin van mijn pensioen stond ik standaard vroeg op, maar nu word ik wakker, lees ik een boekje en ga er rond een uur of half negen uit. Ik ben de afgelopen jaren dan ook veel rustiger geworden. Het leven bestaat niet meer uit ‘moeten’.”

“Ik vond het een verschrikking dat ik weg moest”, zegt ook Kees Weterings (80) die vele octrooien op zijn naam zette toen hij bij chemieconcern DSM werkte. “Maar toen bleek dat DSM veel te veel mensen in dienst had, is iedereen die 58 jaar of ouder was met een riante financiële regeling met vervroegd pensioen gestuurd. Ik had het gevoel dat ik al uitgerangeerd was op mijn 58ste. Het heeft jaren geduurd voordat ik daar overheen was. Ik was gewend aan werkweken van zestig uur. Ik had wel hobby’s, maar daar kon ik niet al mijn tijd mee vullen. Toen las ik in de krant dat het adviesbureau IM-aces gepensioneerde adviseurs zocht. Het idee van IM-aces is dat veel ondernemingen in het midden- en kleinbedrijf geen geld hebben voor dure adviseurs, terwijl veel ervaren gepensioneerden bereid zijn hetzelfde werk voor minder te doen. Ik geef bedrijven advies als chemicus. Maar bij het adviesbureau werken bijvoorbeeld ook werktuigbouwkundigen, constructeurs en organisatiedeskundigen. Ik werd meteen de oudste adviseur.Dat ik nog steeds werk vind ik heel belangrijk, het geeft een invulling aan mijn leven. Op mijn manier lever ik een bijdrage aan de maatschappij.”

Bij Gerard Klein Middelink (64) ging de overgang van werken naar stoppen met werken iets minder geleidelijk. Hij ging met vervroegd pensioen vanwege zijn gezondheid. “Als er niks met mijn lijf zou zijn gebeurd, dan had ik het uitgezongen tot mijn 65ste om daarna met pensioen te gaan.” Maar toen Gerard blaas- en prostaatkanker kreeg, besloot hij ruim twee jaar eerder de deur op zijn werk achter zich dicht te trekken. Je leeft maar één keer, realiseerde Gerard zich opeens na een zoveelste bezoek aan het ziekenhuis. “Op dat moment dacht ik: nu weet ik dat ik met pensioen wil. Er is meer te doen op aarde dan alleen maar werken. Ik werd mij bewust dat ik van mijn leven wilde gaan genieten. Ik heb tot nu toe geen spijt van gehad van mijn keuze om eerder met pensioen te gaan. De rust die er ontstaat als de druk van je werk weg valt, dat vind ik het aparte van deze fase.”

Vervroegd pensioen en dan?

Verwacht of onverwachts met vervroegd pensioen. Ingegeven door je werkgever of juist door jezelf. Linksom of rechtsom: je krijgt opeens een heleboel extra vrije tijd als je (eerder) stopt met werken. Alle uren die je eerst op kantoor doorbracht kan je nu aan iets anders besteden, maar waaraan? Dat kan van alles zijn: van het sleutelen aan oude auto’s tot het volgen van yoga lessen en van het oppassen op de kleinkinderen tot het ontmoeten van een leuke partner via internetdating.

“Ik heb niet naar vrijwilligerswerk gezocht toen ik met vervroegd pensioen ging”, vertelt Robert Ferretti (67). “Pas een jaar na mijn pensioen zei mijn vriendin met het Parool in de hand: “kijk ze zoeken vrijwilligers bij het Stedelijk Museum, lijkt jou dat niet wat?”. Toen ze dat zei dacht ik: dat lijkt mij een leuke wereld waar ik nog veel kan leren. Ik heb namelijk wel een beetje les in kunstgeschiedenis gegeven. Dat was onderdeel van geschiedenis, maar van de moderne kunst wist ik minder. Dat was nooit onderwerp binnen mijn opleiding en werk.” Niet gepland, maar gewoon zo gelopen. Aldus Robert.

Voor Ineke Meijboom – Baggerman van Houweninge (64) was haar vervroegd pensioen een kans om te doen wat ze echt wilde. “Nu ik met pensioen ben, heb ik alle tijd om uit te zoeken wat ik leuk vind”, begint Ineke te vertellen. “Ik ben bijvoorbeeld steeds meer gaan fotograferen en heb laatst meegedaan aan ‘Kunst In De Etalage’. Toen heb ik zelfs twee kunstwerken verkocht. Dat is een mooi extraatje om weer nieuwe materialen van te kunnen kopen. Dankzij mijn pensioen kan ik nu doen wat ik altijd al graag deed: het geven van kunstzinnige workshops en coaching sessies.”

Wil je meer inspiratie opdoen? Lees dan de verhalen van andere gepensioneerden die met vervroegd pensioen gingen:

• Francine Satijn (67) begon na haar vervroegd pensioen een bed & breakfast in Portugal samen met haar partner.
• Gerard werkte jarenlang in de zeevaart en trotseert nu de Noorzee om te vissen.
• Wim Huissen (64) kreeg nadat hij op zijn 55ste met vervroegd pensioen ging opeens meer tijd voor zijn hobby vissen.
• Jan Hart verdiepte zich na zijn vervroegd pensioen in auto’s en herstelt nu zelf een oude auto.
• Het vervroegd pensioen van Will Hanssen viel samen met zijn scheiding, nu ontdekt hij de wereld van internetdating.
• Rieke Lont ging voor haar zestigste met vervroegd pensioen, nu geeft zij drie keer per week handarbeidles aan Surinaamse ouderen.
• Ton van de Ven (67) wisselde zijn commerciële baan in voor vrijwilligerswerk bij Humanitas. Hij helpt chat met mensen die het in hun eentje even niet redden.