Je hebt allemaal weleens een dag waarop het niet zo lekker gaat. Als je wakker wordt voelt je lijf aan alsof er vannacht een stoomwals over je heen is gereden, wanneer je overeind komt kraakt je lijf nog harder dan het bed, uit de douche komt een dun bruin straaltje omdat er ergens een lek is geweest, wanneer je de broodtrommel opent blijkt dat je de vorige avond vergeten hebt brood uit de diepvries te halen.
Zo’n dag waarop de ketel van je centrale verwarming er spontaan mee ophoudt, je laatste paar sokken nog vuil in de wasmand liggen, de postbode je alleen maar blauwe enveloppen brengt, je nergens je leesbril kunt vinden omdat je die op je voorhoofd hebt staan en je ook nog eens struikelt over de kat. Of hond.
Je postvak puilt uit van de mails, tussen de stapel op je bureau ligt een opdracht die vorige week ingeleverd had moeten worden, je werkt vandaag samen met de minst geliefde collega die altijd de kantjes eraf loopt, je baas heeft aan zijn humeur te merken net zo’n dag als jij en als je opgelucht naar huis wilt gaan is de lift stuk en jij werkt op de achtste etage.
Je hebt geen melk meer in huis wanneer je koffie wilt zetten (of wel melk maar geen koffie)
Je kies breekt af en je eigen tandarts is met vakantie, je hebt geen melk meer in huis wanneer je koffie wilt zetten (of wel melk maar geen koffie), de koektrommel is leeg, zodra je naar buiten gaat komt de regen met bakken naar beneden, je linkerschoen blijkt lek te zijn en het profiel van je rechterschoen is afgesleten zodat je bijna een doodsmak maakt op een gladde tegel, de bodem scheurt uit je tas waardoor al je boodschappen over de kletsnatte straat rollen.
Je laat bij het afwassen een bord kapot kletteren, als je dat op wilt vegen is de stoffer nergens te vinden, je snijdt in je vingers bij het oprapen van de scherven en je vuilnisbak zit zo vol dat je die eerst moet legen in de container, achter in de tuin. En het regent nog steeds. Als je een nieuwe vuilniszak van de rol wilt scheuren, scheur je de hele zijkant eruit en je vindt de stoffer kapot gebeten terug in de hondenmand.
Zo’n dag waarop je het liefst terug in bed zou kruipen
Nou ja, ik hoef het u verder niet uit te leggen: zo’n dag dus. Zo’n dag waarop je het liefst terug in bed zou kruipen, ware het niet dat je vanmorgen het bed hebt afgehaald en nu eerst dat hele bed op moet maken. Dan maar met een dekentje op de bank, met een troostrijke kop koffie en een stroopwafel die nog maar een klein beetje nat is. En een boek.
Wanneer u zo’n dag hebt, is er volgens mij maar één schrijver die in aanmerking komt: Charlie Mackesy. U weet wel, die schrijver van ‘De jongen, de mol, de vos en het paard’. Dat boek heeft nu net een vervolg (afzonderlijk te lezen): ‘Onthoud dit goed’. Mooie tekeningen en troostrijke gedachten, zoals: ‘Het leven is moeilijk, maar er wordt van je gehouden.’ Precies wat je nodig hebt om weer een beetje gelukkig te worden…
