Al een tijd geleden heb ik 2 verschillende bedrijven gevraagd om te beoordelen of ik mijn vloer kon laten isoleren. Beide bedrijven zijn komen kijken en kwamen tot de conclusie: nee, dat kan niet!
De kruipruimte is te laag, moet minimaal 50 cm. zijn en bovendien lopen er ook nog eens allerlei leidingen doorheen. Jammer vond ik dat wel, want de kou net boven de vloer maakt de temperatuur in de kamer als het koud is heel erg oncomfortabel.
Maar ja, dacht ik, niets aan te doen. Ik kon wel verschillende soorten “parels” op de vloer van de kruipruimte laten spuiten, maar volgens verschillende experts levert dat nauwelijks iets op.
In de “week van de duurzaamheid” las ik een artikel van een bedrijf in vloerisolatie die beweerde ook bij 25 cm. kruipruimte te kunnen isoleren. Het leek mij zo goed als onmogelijk, maar ik vond het wel de moeite waard om er een telefoontje aan te wagen.
Een vrolijke jonge man kwam kijken, en beweerde dat het mogelijk was. Het zou niet makkelijk zijn, en zijn bedrijf had maar één team die in zo’n beperkte ruimte kon werken, maar het kon. Het betreffende team had een gaatje op 6 november.
Naarmate de datum dichterbij kwam kreeg ik steeds meer twijfels en angsten
Ik heb er twee dagen over nagedacht, nog even gebeld met de vraag of het écht mogelijk was, en vervolgens de offerte getekend. Naarmate de datum van 6 november dichterbij kwam kreeg ik steeds meer twijfels en angsten. Ik droomde er zelfs over.
Stel dat de man onder mijn vloer het niet trok, benauwd werd…ik kon hem er niet onder vandaan halen. Stel dat mijn kabels en leidingen in de kruipruimte beschadigd werden en allerlei nare problemen zouden veroorzaken, stel dat…….
Op de betreffende ochtend stonden even na 9 uur 3 mannen voor mijn deur. Ze kwamen mijn vloer isoleren. Ze spraken geen woord Nederlands, maar wel een paar woorden Engels. Ze kwamen uit een heel ver land, en daar, leerde ik later, wonen ook hun vrouwen en kinderen.
Ze kropen onder mijn vloer, in mijn kruipruimte (wat natuurlijk geen kruipruimte is, want alleen een peuter kan kruipen in een ruimte van amper 35 cm. En dan zijn er nog die leidingen enzo).
Ze maakten veel herrie, zongen liedjes onder mijn vloer, en ik stond duizend angsten uit. In de lunchpauze lieten ze me foto’s zien van hun vrouwen en kinderen in een ver land. Tegen 17.00 uur waren ze klaar. Ik kon alleen de foto’s zien van wat ze gedaan hebben, want ik ga voor geen miljoen onder de vloer kijken.
Ik ben blij, maar ik heb ook gemengde gevoelens. Ik denk dat er geen/nauwelijks Nederlandse mensen te vinden zijn die dit soort werkzaamheden willen/kunnen verrichten. Ik durfde het niet te vragen, maar ik ga ervan uit dat deze mannen een heel goed salaris verdienen door dit soort werkzaamheden te willen verrichten.
Mijn voeten zijn niet meer ijskoud
Ik heb wel een forse toeslag moeten betalen vanwege de moeilijkheid, en terecht. Loont het? Ja! Het is veel eerder warm in mijn kamer, en de warmte blijft veel langer “hangen”. Mijn voeten zijn niet meer ijskoud.
Ik mag geen reclame maken, maar met veel liefde zou ik dit bedrijf aanbevelen. Vooral vanwege die drie mannen, ver weg van hun gezinnen, die hier meer verdienen dan in hun land van herkomst, maar ook veel meer doen dan hier blijkbaar gebruikelijk is (en misschien terecht???).
En wat mijn angst betreft: angst is een gedachte, geen werkelijkheid. Niemand is onwel geworden onder mijn vloer, niemand heeft leidingen gemold, mijn angst zit tussen mijn oren en daar moet ik zo snel als mogelijk is vanaf.
Angst is een ballast, daar ga ik me nu maar eens mee bezig houden.