Zonnetje schijnt zo heerlijk schoon, vogeltje zingt op heldere toon, windje waait zo zacht ja het zingt met hen mee, in de weide dartelt het jolige vee, lustig klinkt ons lied wie zingt met ons mee.
De ouderen onder ons zullen dit liedje zeker herkennen maar in de realiteit is het anders, het weer bleef onbestendig in april. Al zing je de longen uit je lijf het zonnetje schijnt maar weinig en de wind lijkt soms wel een orkaan, elke dag kregen we regen cadeau.
Oké, het vee loopt weer lekker buiten en de vogeltjes zijn druk in de weer met nestelen en zingen hun hoogste lied. Ik vermaak me prima en jullie hopelijk ook, want mopperen heeft geen zin. Blijkbaar is het weer niet te voorspellen. Koningsdag zou een mooie zonnige dag worden, maar helaas viel alles in het water.
Ineengedoken figuurtjes keken triest naar hun spulletjes
Erg sneu voor al die kinderen en overigen die allerlei spulletjes op een kleedje hadden uitgespreid. Als je langsliep (maar wel in snel tempo vanwege die regen), zag je op het kleedje ineengedoken figuurtjes triest kijken naar hun spulletjes. Alles werd drijfnat, vluchten hielp niet meer.
Is er dan toch iets serieus aan het veranderen op onze aarde wat die onbestendigheid teweegbrengt? Als je nuchtere ouderen spreekt merken velen van hen op, wat een paniek allemaal, vroeger hadden we ook regelmatig onbestendig weer en als Nederland niet had geïnvesteerd in de Deltawerken waren we allemaal allang verzopen.
We kijken allemaal uit naar mooie dagen. De maand mei begon goed, maar het waren maar twee bloedhete dagen.
Op de camping komt de boel weer tot leven en de enorme plassen zijn heel langzaam aan het verdwijnen. Hoewel de grote plas op het hoofdveld ook een andere functie had gekregen. Het was een groot meer en werd gebruikt als dompelpad na een saunabezoek (helemaal top!).
De boom die in de vijver is gekukeld blijkt nu onze blikvanger
Ook de vijver is qua proportie gekrompen. En de boom die in de vijver gekukeld is blijkt nu onze blikvanger, want de Daltons (onze schildpadden) klimmen op de stam om elk zonnestaaltje mee te pikken. Het is een lust voor het oog.
Zo nu en dan kun je heerlijk in de zon zitten en om optimaal te genieten gaan de kleren al snel uit. Heel eventjes maar, want elk wolkje zorgt voor onaangename temperatuurverschillen.
Het is voor ons leken onmogelijk om in de toekomst te kijken; het enige wat je kunt doen is niet alles geloven wat er wordt gezegd want daar word je depressief van, ook onze kinderen.
Dat is erg, want ze krijgen veel te verstouwen. Het is begrijpelijk dat ze vaak bang en onzeker worden en daar draagt de media zeker aan bij. Er is namelijk zoveel aan de hand wat we amper of helemaal niet meer kunnen veranderen.
Ik ben op weg naar de horizon, ik ben op weg naar de horizon en ik weet niet wat erachter ligt. De grote wereld waar alles kon, die is behoorlijk uit evenwicht.
Ik ben op weg naar de horizon, ik zal wel zien wat erachter ligt, dat bijna alles opnieuw begon, is ook een kans op een vergezicht.
Voel tot je weet wat je wilt of totdat je een vermoeden hebt en je lacht en je straalt……….net als de zon.
Op naar een vrolijke warme zomer.
