
Op mijn zoektocht naar een nieuwe woning, ben ik eindelijk ingeloot. Vier kandidaten hebben een voorlopige aanbieding gekregen; ik ben nummer 1 op die lijst.
Ik lees de omschrijving van het appartement nog eens goed: er is een huiskamer met open keuken; precies wat ik wil. Twee slaapkamers, mijn voorkeur is één, maar twee is geen ramp. Eén berging is inpandig en eentje op de begane grond. Een balkon aan de voorkant van het huis en de woning ligt aan de rand van het centrum.
De straat en de buurt ken ik nog niet maar ik hecht aan een plezierige woning én omgeving. Ik wil er happy kunnen zijn, er een goed gevoel bij hebben, zodat deze laatste jaren van mijn leven perfect zijn.
Ik fantaseer veel over kleuren, meubels en de sfeer
Vanaf het moment dat ik op zoek ben naar een klein appartement, ben ik bezig met inrichten. In mijn hoofd, want het is natuurlijk nog niet bekend hoe mijn nieuwe huis eruit ziet. Ik fantaseer veel over kleuren, meubels en de sfeer waarmee ik me wil omgeven.
Op de muren zie ik vooral veel groen, goud en geel. Op de vloer vinyl met veel vloerkleden. Mijn Marokkaanse bank gaat mee, omdat ie mooi is én ik heb het van mijn lievelingszusje gekregen. De slaapkamer wordt boudoirachtig met hemelbed, cotton ball lights en grote spiegels.
Het is ongekend leuk om hierover te fantaseren na dertig jaar in hetzelfde huis te hebben gewoond, met dezelfde meubels, in dezelfde omgeving.
Toch, dit is wel het huis waar ik tot rust kwam na een turbulente scheiding. Waar mijn kind is opgegroeid en waar heftige ruzies werden uitgevochten met datzelfde kind. In dit huis gaf ik gezellige etentjes samen met vriendinnen en hier ontving ik de familie, ongepland, na de crematie van mijn ouders; een echt warme emotionele reünie ontstond spontaan.
Hier bleef ik alleen achter toen het kind de wereld ging ontdekken en de geliefde de benen nam. Maar hier ook ging de zon weer schijnen toen ik het niet verwachtte. Met andere woorden: een nieuw huis is spannend maar het doet ook zeer deze oude plek met herinneringen te verlaten.
Sfeer, karakter en een goed gevoel ontbreken
Inmiddels is de bezichtiging achter de rug. Het appartement is prima; vooral het nieuwe sanitair en de nieuwe keuken maken het huis extra aantrekkelijk. Helaas valt de straat en de hele buurt tegen. Het is in een woord troosteloos: rommelig, geen groen en veel beton, onverzorgde panden. Sfeer, karakter, en een goed gevoel, waar ik zo’n behoefte aan heb, ontbreken.
Ik ben vaak verhuisd en heb op stand gewoond maar ook heel vaak in the hood. Gisteren was de bezichtiging en vandaag heb ik een rondje gefietst door de buurt en de conclusie is dat ik het aanbod weiger. Sfeer, een goed gevoel, zijn moeilijk te omschrijven, maar je weet het als het er niet is.
De nummer 2 van de lijst zal blij zijn. Hij was zo opdringerig tijdens de bezichtiging; elke vijf minuten vroeg ie wat mijn indruk van de woning was! Nou hij mag hem dus hebben.
Bij een beetje leuk ouder worden, hoort onder andere leuk wonen. Het geheel moet passen als een vertrouwde, warme jas en dat was het niet: de jas zat niet lekker.
Maar er zal binnenkort toch wel een passend woningaanbod op mijn pad komen?