Column: blij dat ik rij

Column: blij dat ik rij

Wat is het een luxe om een fiets te hebben met ondersteuning, want het smoesje van het waait te hard gaat niet meer op. Nee, nee maatje, kom op de frisse lucht in en warempel, het lukt steeds vaker.

Sinds enige tijd heeft ook hij een fiets met goede ondersteuning, want hij kon me niet bij houden op zijn al wat bejaarde elektrische fiets. Maar nu moet ik hem er soms aan herinneren dat hij toch echt te hard gaat. Ondertussen genieten we met volle teugen en niet alleen van de fiets, maar zeker ook van de mooie omgeving.

Ik hoor het steeds vaker; velen met ons herontdekken ons mooie landje, want er is zoveel te zien. Het enige wat erg jammer is dat je nergens op een terrasje kunt neerstrijken. Maar ook daarvoor worden er steeds meer alternatieven aangeboden zoals ‘Koffie-to-Go-tentjes waar ook diversen en broodjes te koop zijn. Ons eigen alternatief werkt ook prima, zoals gewoon koffie en broodjes in je fietstas. Het is daarbij ook nog eens supergezellig, vooral als de zon schijnt.

Pas waren we onderweg en moesten we ver fietsen voordat we een bankje scoorden, want wij zijn echt niet de enige met dit alternatieve idee. Mensen willen er op uit, dus waar je ook loopt of fietst het gevoel van alleen op de wereld zijn is niet meer. Ik heb rondgezworven tijdens mijn wandelingen waarbij ik niemand tegen kwam maar dat is voorbij.

We hebben het samen fietsen met vrienden ook weer opgepakt. Regelmatig spreken we ergens af waar we met de fietsen achterop de auto naar toe rijden om te gaan genieten van weer hele andere pracht en praal, zoals de mooiste bloesems in het voorjaar maar ook de grachten in Amsterdam en het strand. Al is het overal wel wat doods op een doordeweekse dag.

Ook wij houden gepast afstand van elkaar, want het is een serieuze zaak deze Corona ellende. Ik denk dat als je altijd binnen gaat zitten het een serieus risico wordt depressief te worden. Dus als je maar enigszins kunt, ga er op uit al is het maar een blokje om. Frisse lucht doet wonderen.

Voor wie is deze tijd het ergst? Vraag ik me soms af, maar ik kom steeds op hetzelfde uit en dat is, het is voor iedereen even naar, zoals met alle naars dat je mee maakt in je leven, je kunt het ene niet met het andere vergelijken en er een gradatie aan geven.

Ieder voor zich moet het dragen en proberen er mee om te gaan. Wat positieve input is noodzaak en dat geldt voor jong en oud, daar moet je naar op zoek wil je het vol kunnen houden. Jonge mensen missen veel zoals uitgaan en mensen ontmoeten.

Maar oudere mensen raken ook geïsoleerd en dat is voor niemand goed. Dus wat let je, maak een wandeling of pak de fiets, want op afstand een groet of een lach is ook iets om vrolijk van te worden.