Bij een bubbel denk ik meteen aan een heerlijk bubbelbad. Waarin je heerlijk ontspant, lekker lui wordt en geniet van de stilte om je heen. De bubbel die nu steeds ter sprake komt is van een heel ander allooi. Het is niet vrijwillig en je moet er in blijven. Je wordt er weeïg en onrustig van, want je kunt geen kant op.
Oké, lui word je wel. En stil is het ook. Maar voor deze bubbel kiezen we niet. Het is noodzakelijk mensen, maar anders….! Wie van ons wil niet terug naar de goede oude tijd, de tijd dat we konden gaan en staan waar we wilden en de drukte op konden zoeken, maar ook de stilte. Waar we feestjes konden vieren of gezellig naar de kroeg konden gaan.
Tjonge jonge wat is dat lang geleden, al onze vrijheid is ons ontnomen. Steeds wordt ons gezegd; blijf in je bubbel want des te eerder kunnen we weer terug naar die goede oude tijd. Dat is allerliefste wat we willen, dus blijven we toch maar bubbelen.
Ik sta even stil bij de mensen die alleen door het leven gaan. Het moet vreselijk zijn als het dag in dag uit stil is om je heen. Tegenwoordig zijn er aardig wat (oudere) mensen die handig zijn op de computer en dat scheelt. Toch kun je toch nog wat contact houden met mensen die belangrijk voor je zijn. Of een spelletje spelen. Toch is er ook nog een grote groep die dat niet kunnen, voor wie de digitale wereld een soort toveren is.
En dan onze jeugd, het is toch erg dat hun ontwikkeling een poosje stil staat. Ze kunnen niet daten, feestjes organiseren of afspraakjes maken. Eigenlijk alles waar je veel van kunt leren voor later, ligt stil . Want er is maar een duidelijke grens; je mag bijna niets. Ik heb met ze te doen.
Er zit ook een andere kant aan dit verhaal. De jeugd krijgt wel het besef mee dat niet alles maakbaar is en vanzelfsprekend. Toch hoop ik van harte dat snel het einde in zicht komt. Dus moeten we toch maar in de bubbel blijven, al wordt het steeds lastiger.
Zou bubbel meedingen als woord van 2020? Ik stem er zeker niet op want geef mij maar een bubbelbad, dat is positief.
Marian
