Het is weer december. De tijd vliegt.
Sinterklaas heeft zich inmiddels met zijn Pieten teruggetrokken in zijn Spaanse
residentie. Wij hebben dit feest uiteraard ook weer gevierd met onze kinderen
en kleinkinderen. Twee kleinkinderen zijn nog diepgelovig, al zal het voor
eentje waarschijnlijk de laatste keer zijn. Op onze pakjesmiddag kwamen er twee
Pieten langs met pepernoten en een jute zak met inhoud. Iets minder pakjes dan
vorig jaar, want de oudste nog gelovige had wel haar bedenkingen bij het
geheel. “Waarom brengt Sinterklaas zoveel cadeautjes naar het huis van opa
en oma, terwijl het nog lang geen pakjesavond is?“
Leg dat maar eens uit…. Maar dat is aan de ouders. Toch?
De Pieten – die een speciale band hebben met mijn schoondochter – hadden een
hele donkere huidskleur. Ik heb daar geen moeite mee en heb ook niet het gevoel
dat er mensen mee gediscrimineerd worden. Maar ik heb er ook geen moeite mee,
als het uiterlijk van de Pieten wordt aangepast. “De nieuwe tijd, net wat u
zegt.” Ik hoor het Wim Sonneveld zingen in dat mooie lied ‘Het Dorp’.
Uitverkozen tot het mooiste lied van Nederland, nummer 1 in de Evergreen Top
1000 en eindigt vast ook weer hoog in top 2000 van dit jaar.
In ons dorp merk je niet veel van de zwartepietendiscussie. Bij de intocht waren de Pieten allemaal zwart en de foto’s in de media over de feestjes in het winkelcentrum en op scholen geven ook nog steeds een ouderwets sfeerbeeld. Ook daarom vind ik het zo fijn wonen hier: een dorpse omgeving met dorpse kneuterigheid. De grote steden zijn binnen een uur bereikbaar, dus hebben we de voordelen van de stad onder handbereik, maar wonen hier zonder stedelijke problematiek….
Het gekrakeel over Zwarte Piet wordt elders in
ons land wel erg stevig gevoerd. Het kinderfeest wordt door voor- én
tegenstanders zelfs hier en daar vergald met rookbommen en vechtpartijen. Aan
beide kanten wil een kleine harde kern hun gelijk afdwingen. En dat botst.
In een interview met winkeliers uit een naburige stad, vroeg de journalist of
de ondernemers nog een Zwarte Piet in de etalage zetten. Aan iemand die dat had
gedaan werd door een klant gevraagd of dat nog wel veilig was. Of ze niet bang
was dat de ruiten ingegooid zouden worden. Ze besloot daarop om een oud T-shirt
te verknippen en de gekleurde lapjes op de piet te plakken. Vlak daarna kreeg
ze de opmerking dat “hier ook al gekkigheid in de winkel hangt”. Haar
conclusie was: “als ondernemer doen we het nooit goed; welke piet je ook
kiest, het leidt tot kritiek. Ik kies nu dan toch maar voor veiligheid…”
Ligt het aan mij of is de wereld rondom ons echt
aan het verharden?
… Demonstrerende boeren, die hun zin niet snel genoeg krijgen, vernielen een
monumentale deur van een provinciehuis en schoppen rellen…
… Omdat de gemeente Den Haag kiest voor de veiligheid van alle inwoners en daarom de nieuwjaarsvuren niet meer toestaat, stoken een aantal raddraaiers in Scheveningen en Duindorp brandjes, gooien molotovcocktails en vuurwerk naar politie en hulpverleners, om zo hun gelijk af te dwingen. Bewoners durven ‘s avonds hun hondjes niet meer uit te laten…
En de overtreffende trap van die verharding las ik vorige week op internet: Twintig ouders met elkaar op de vuist tijdens een kinderfeestje. De politie moest met drie eenheden de situatie, nota bene in een kinderspeelparadijs, onder controle brengen. Volgens een ooggetuige, die de vechtpartij van een afstandje volgde, ontstond het tumult omdat een moeder een kind van een ander sloeg. Dat ouders met elkaar op de vuist gaan in een kinderspeelplaats vindt hij natuurlijk niet kunnen. “Maar dit kan overal gebeuren. Ook langs de lijn bij een voetbalveld. Er is geen tolerantie meer…”
Tolerantie lijkt tegenwoordig inderdaad op een erg laag pitje te staan. Is dat nu echt zo, of komt het mede door de vele spelers op het mediafront? Hoeveel nieuwsmedia hebben we tegenwoordig wel niet op radio, tv en internet? En de een wil een nog spectaculairder nieuwsitem maken dan de ander.
Ik staar mijmerend uit het raam. Ik knipper eens flink met mijn ogen en kom terug in het hier en nu. Ja, het is weer december. De versiering in de winkels, op straat en in en aan de huizen zet de wereld in een sprookjesachtige kerstsfeer.
Kerst, het feest van vrede op aarde en in de mensen een welbehagen.
Echt? Natuurlijk!
Ik ben en blijf een optimist en geloof nog steeds in het goede van de mens.
Ik wens alle lezers een heel fijn kerstfeest en een veilige jaarwisseling.
Wim.
