Vandaag is het zonnig!! En lekker warm! Voor mijn gevoel de eerste lekkere warme dag van dit jaar, maar ja, ik kan er zomaar een half dagje naast zitten.
Maakt niet uit, vandaag liep ik met Lola vrolijk buiten in het zonnetje zonder jas, Lola ging in en uit allerlei slootjes en had ook de tijd van haar leven (maar ja, dat heeft ze eigenlijk iedere dag, daarom zijn honden ook zo leuk en benijdenswaardig).
Gisteren ben ik met mijn jongere zus naar Jesus Christ, Superstar geweest. Ik wil geen reclame maken maar als je nog de kans hebt om te gaan: doen! In een woord: geweldig! Zo indrukwekkend, zo heftig ook, maar ook ontroerend. Meer moet ik er niet over zeggen, ik wil natuurlijk niets verklappen verder.
Alles met haar is altijd leuk
Voor mij was het ook heerlijk om met mijn jongste zus te gaan. Zij is een van mijn beste vriendinnen, of misschien wel gewoon mijn beste vriendin. Alles met haar is altijd leuk. Niet dat dit zo vanzelfsprekend is.
Toen zij werd geboren was ik al 14, en twee jaar later ging ik het huis van mijn ouders al uit. Zij is 4 jaar ouder dan mijn dochter. Maar zij kwam vaak bij ons logeren, en ik vond het toen al heerlijk als ze er was. Later bleven we heel regelmatig met elkaar omgaan, en bleven elkaar ook in ingewikkelde tijden steunen.
We delen dezelfde ouders, dezelfde broer en andere zus, herinneringen, en hebben dezelfde humor. Dat helpt ook wel. Zij is een van de weinige mensen in de wereld (behalve mijn kinderen en kleinkinderen) die ik in eenzelfde slaapkamer kan velen, ik kan met haar in één bed slapen en geen last hebben van geluidjes, bewegingen of wat-dan-ook. Kortom: ik hou heel erg veel van haar. Als dat geen geschenk van het leven is weet ik het ook niet meer.
In haar gezelschap voel ik me ook nooit oud. Gezien het allegaartje stap ik vlekkeloos over naar een verhaal in de Volkskrant van 12 mei (de geboortedag van mijn achterkleinzoon) over de negatieve taal die we gebruiken als we spreken over ouderen.
Ouderen zijn net zo divers als jongeren en alles daar tussenin
De column was van Bernice Franssen. Ze betoogt dat verhalen over ouderen bijna altijd gaan over
kwetsbaarheid, afhankelijkheid, uitgerangeerd zijn, een kostenpost. Terwijl ouderen net zo divers zijn als jongeren en alles daar tussenin. Zij pleit voor een andere, veel meer diverse benadering van ouderen, vooral van de positieve aspecten.
Ik kan het daar alleen maar heel erg en van harte mee eens zijn! Misschien moeten we/onze redactie de grote kranten eens nadrukkelijk wijzen op onze publicaties, hier lezen we per slot van rekening
heel regelmatig over alle zaken die ouderen doen/bezighouden/ondernemen!
Met mijn achterkleinzoon in Portugal gaat het heel erg goed, het was een genoegen om kennis met hem te maken, hem te voelen en te kunnen knuffelen.