In mijn vorige column schreef ik over decembertradities. Deze column begin ik ook met een aloude traditie: een terugblik op het afgelopen jaar. Nee, ik ga het niet hebben over Covid-19, de toeslagenaffaire en de ‘bijstandsfraude’ in Wijdemeren. Daar is al genoeg over gezegd en geschreven.
Het vuurwerkverbod heeft (zoals verwacht) niet gezorgd voor een vuurwerkvrije jaarwisseling, maar heeft toch wel resultaat gehad: er zijn weinig slachtoffers in de ziekenhuizen terecht gekomen, het zorgpersoneel is dus zeker ontlast en er is ook veel minder CO2 in de atmosfeer terechtgekomen.
Ook is rond de jaarwisseling weer brandweer-, politie- en ambulancepersoneel bekogeld met stenen en vuurwerk. Deze raddraaiers zouden door onze rechters echt veel harder moeten worden aangepakt. Hier zijn geen verzachtende omstandigheden, als zielige jeugd of de lockdown, voor te bedenken. Maar ook daar wil ik het hier nu niet over hebben.
Ik wil een wat luchtiger terugblik: Ik kijk dus even terug naar mijn Leef-je-pensioen-jaar. In 2020 heb ik 13 columns geschreven en heb daarvoor zo’n 10.000 woorden gebruikt. In totaal heb ik nu 50 columns op mijn naam staan.
Ik heb gemerkt dat niet alleen generatiegenoten de columns lezen. Zo werd ik benaderd door een studente communicatie die mijn column ‘de magie van boeken lezen en schrijven’ had gelezen en mij vroeg om voor hun afstudeerproject een column te schrijven voor een nog te maken Glossy. Die column moest aan zoveel specifieke voorwaarden voldoen dat ik daarvoor heb bedankt. Dat ging mijn pet te boven.
Ook werd ik benaderd door een webredacteur van het pensioenfonds ABP. Hij had een aantal van mijn columns gelezen, had gezien dat ik lang voor de gemeente Waddinxveen heb gewerkt en ging er – dus terecht – van uit dat ik mijn pensioen heb opgebouwd bij datzelfde ABP.
Op hun website is een rubriek ‘Hoezo geraniums?’ waarin zij gepensioneerden interviewen over hun hobby’s en activiteiten na hun pensioen. En zo stond ik in december in de nieuwsbrief van het ABP tussen alle ‘belangrijke’ pensioenweetjes.
En ook dat leverde weer reacties op: via social media heb ik nu contact met kennissen die we heel lang geleden uit het oog zijn verloren. Dat gebeurde toen onze kinderen nog heel klein waren en zij verhuisden naar een andere stad. Zij wonen nu aan de andere kant van het land, maar wellicht kunnen we het vernieuwde contact binnenkort uitbouwen.
Zo, genoeg over het verleden. Traditie is het ook om vooruit te kijken. Ik zag dat in Peru de sjamanen en waarzeggers bij elkaar zijn gekomen om de toekomst te voorspellen. Voor 2021 voorspellen zij dat het een beter jaar wordt, vooral door de coronavaccins.
Ik heb geen voorspellende gaven, geen glazen bol en mijn koffiedik gaat de groene container in, maar zelfs ik had dit ook kunnen bedenken. Het zal best nog een hele tijd duren voor we weer kunnen leven als voor 2020 en we weer op vakantie kunnen gaan, weer kunnen overwinteren, weer kunnen knuffelen en elkaar met een zoen kunnen feliciteren of nieuwjaarswensen kunnen bezegelen.
Ik ben blij met de coronavaccins. Fijn dat het essentiële zorgpersoneel in de ziekenhuizen toch voorrang krijgt bij de vaccinaties. En ik begrijp dat ook huisartsen graag eerder die prik willen. Ik begrijp niets van alle complotdenkers met al hun idiote theorieën. Maar dat zal wel aan mijn boerenverstand liggen. Ik ben geboren in een simpel achterafstraatje en heb nooit iets bijgeleerd, zoals een oud-collega altijd zei. Ik kan alleen maar met mijn volle verstand zeggen: #ikwildieprik en #ikdoewelmee.
Ik kijk uit naar de tijd dat we weer sámen boodschappen kunnen doen en alle winkels weer open zijn. Ik moet dan ook maar eens wat nieuwe kleding aanschaffen. Mijn cholesterolgehalte is weer goed heeft de controle in december uitgewezen, maar door daar flink aan te werken ben ik wel een ruime maat afgevallen. Gisteren paste ik een broek, die ik met de knoop dicht zo weer van mijn kont kon laten zakken….
Hoewel ook ik meega in de moderne tijd met digitaal shoppen, me laat interviewen via Zoom en vergader met de ALV van de Vereniging van Eigenaren via Teams kan ik me er niet toe zetten om online kleding te bestellen. Dat wil ik gewoon nog ouderwets passen in de winkel.
Ik sluit weer af met een eeuwenoude traditie: de nieuwjaarswens.
Ik wens iedereen een gelukkig en vooral heel gezond 2021.
Simpel gezegd: Een beter nieuw jaar !
Wim
