Hup, daar is Willem met de waterpomptang, de nijptang of de combinatietang. Hup, daar is Willem met de waterpomptang. Want Willem is niet bang…
De tekst komt spontaan uit het diepe verleden naar boven drijven, terwijl ik op mijn knietjes een moer aandraai met – jawel – een combinatietang. Begin van de week is er een bouwpakket bezorgd dat moet uitmonden in een bijzonder model picknicktafel. Een ronde tafel met vier bankjes voorzien van een rugleuning. Toen we deze vonden op internet waren we er weg van: deze móesten we hebben op ons terras.
Inmiddels na vele uren bloed (nauwelijks), zweet (heel veel, ook door de zon op het terras) en tranen (van het lachen, als mijn vrouw weer eens de slappe lach kreeg, door mijn gestuntel) is ie af. Een juweeltje op ons perceeltje.
En wat moest ik dan met die combinatietang? Ja echt: moeren aandraaien. In de werkbeschrijving stond dat je als gereedschap alleen een accuschroefmachine en een steeksleuteltje nodig had. Het juiste steeksleuteltje vond ik bij mijn fietsspullen. Maar als je daarmee de moeren echt vast wilde draaien, bleek er net niet voldoende ruimte in het voorgeboorde gat te zijn. Op zoek naar een alternatief, ontdekte mijn vrouw, die vroeger enige tijd in een meubelfabriek heeft gewerkt, dat die combinatietang dé oplossing was. En zo kwam ik dus weer uit bij de Fabeltjeskrant.
De combinatietang was overigens niet het enige alternatief. Ik heb geen accuschroevendraaier. Ik werk normaal gesproken nog ouderwets met een handschroevendraaier. Maar in dit geval lukte dat echt niet. Dus wat te doen? Ik bedacht me ineens dat ik in een kast in het chalet nog een oude boormachine heb liggen, die ik heb gekregen na het overlijden van mijn schoonvader, zo’n 25 jaar geleden. Een boormachine met een variabel toerental. En in mijn gereedschapskistje vond ik zowaar ook nog een bitje van de juiste maat. En zo lukte het toch om de lange schroeven in het gedeeltelijk voorgeboorde hout te draaien.
Of ik zo handig ben, dat ik dat allemaal doe? Nou dat valt best tegen. Of mee, het is maar hoe je er tegenaan kijkt. Mijn schoonvader heeft mij, in de beginjaren van ons huwelijk, technische opgeleid voor klusjes in en om huis. Met veel geduld en een perfecte manier van uitleggen (vertellen, probeer maar, ingrijpen, meer uitleg, nieuwe poging, enzovoort) heeft hij mijn twee linkerhanden in ieder geval een beetje recht gekregen. Wat was het een geweldige man!
Als ik eerlijk moet zijn, is het werk nu vooral geslaagd door het (technisch) inzicht van mijn vrouw. Dat heeft zij vast geërfd van haar vader. We hebben samen het pakket hout omgevormd tot het gewenste resultaat. Maar dat het gelukt is, komt meer door haar inzicht en geduld, dan door mijn impulsiviteit. Haar stopwoordje tijdens dit proces was “Stop”. Nog eens extra kijken, passen en meten en daarna pas verder.
Bedankt, Adri. Zonder jou was het nooit zo goed gelukt.
De picknicktafel staat op zijn plek. We hebben dat toch maar niet gevierd met een kopje eikeltjeskoffie, zoals Willem Bever dat zou hebben gedaan. We hebben onszelf voor deze keer verwend met een heerlijk glas whisky op ons eigen terras.
Ons eigen terras… De terrassen in de regio zijn inmiddels ook weer open. Daar hebben we (nog) geen gebruik van gemaakt, maar wij vinden het er eigenlijk veel gezelliger uitzien dan voor de Coronatijd. Toen stond alles zo hutjemutje, terwijl je nu veel meer privacy hebt.
Ja, er is meer vrijheid. We mogen naar de horeca, we mogen naar het buitenland, we mogen weer vliegen. Toch blijf ik liever nog even met beide benen op de grond. Twee dagen voordat de grenzen naar diverse landen weer werden opengesteld – zij het met code geel – kregen we bericht van de reisorganisatie die het overwinteren voor ons mogelijk maakt, dat de voorboeking (die wij al in januari hadden ingediend, dus voor Covid19 in Europa) was geaccepteerd en dat wij tot 30 juni de tijd kregen om aanpassingen te doen aan onze bestelling of om deze kosteloos te annuleren.
Wij hebben voor de laatste optie gekozen. Safety first. We kunnen in de loop van het jaar, mocht de situatie verbeteren, altijd nog kijken wat er mogelijk is. Voor nu is overwinteren nog een (lucht)brug te ver.
Voorlopig blijven we genieten van ons stekkie op de hei. “Lust jij nog een glaasje?”
Wim.
