Wim's vrouw is enkele dagen voor hun rondreis door Italië ziek geworden. Ze proberen de reis vol te maken, maar dit gaat niet zonder slag of stoot. Gelukkig biedt het aloude gezegde houvast.
Column: er zijn vele wegen die naar Rome leiden
“Deze dag staat in het teken van de bijzondere Cinque Terre. Deze vijf schilderachtige dorpjes lijken wel tegen de rotswanden te zijn geplakt en zijn alleen met elkaar verbonden door een wandelpad en een spoorlijntje. Kleurrijke huizen, was die op waslijnen hangt te drogen, smalle kronkelstraatjes en de Ligurische zee op de achtergrond. Italië op haar mooist!”.
Ik lees na het ontbijt het dagprogramma nog even door voor we in de bus stappen. Vandaag is de vierde dag van onze ‘Grandioza‘ rondreis door Italië. We reizen samen met een gezellig klein gezelschap en met Jonneke, een dolenthousiaste, vrolijke, praatgrage reisleidster, die al heel lang in Italië woont. Volgens Jonneke is het hier een oord waar vele schrijvers en dichters hun inspiratie voor de mooiste boeken en poëzie vonden. Zouden deze prachtige dorpjes mij ook inspireren tot een nieuwe ‘Vermeijmering‘?
In mijn vorige column schreef ik dat mijn vrouw (Adri) en ik genieten van een goede gezondheid. Heb ik daar wel goed aan gedaan? Was dat soms de (Romeinse) goden verzoeken? Zes dagen voor onze vakantie werd Adri met spoed opgenomen in het ziekenhuis. Ik zal niet uitweiden over de aandoening; voor jullie niet interessant en voor dit verhaal niet relevant. In drie ‘lig’-dagen zijn veel onderzoeken gedaan; zijn vervelende zaken uitgesloten, maar de echte oorzaak van de klachten is niet gevonden. Ze kreeg een antibioticakuur plus groen licht om op vakantie te gaan: “het maakt niet uit of je medicijnen in Nederland of in Italië slikt.”
We hebben inmiddels het geweldige Venetië bezocht (jammer van het druilerige weer), Romeo en Julia gespot in Verona, een zonnige boottocht gemaakt over het Gardameer en na deze Cinque Terre gaan we verder naar Lucca en Pisa, Florence, Siena, Assisi, Rome, Montecassino en Pompeï en we vliegen terug vanaf Napels. Tenminste, zo ziet het programma er uit. Later blijkt dat wij niet het hele programma mee kunnen doen.
Na Lucca en Pisa (wat halen de mensen een toeren uit om de ultieme foto te maken) keren de klachten namelijk terug. De antibioticakuur is een paar dagen op en heeft niet het beoogde resultaat opgeleverd. Wat nu? Hoe vertel je een Italiaanse arts wat er in Nederland is gedaan? In het Italiaans komen we niet veel verder dan ‘buon giorno‘ en in ons steenkolenengels is het ook lastig. Met Jonneke bespreken we de situatie. Wij laten Florence schieten, zodat Adri kan rusten. We kunnen in het hotel blijven omdat we hier 2 nachten slapen. Het blijkt ook simpel om zonder recept van een arts een nieuwe antibioticakuur te halen bij de apotheek. Hopelijk doet deze kuur beter zijn werk dan de eerste….
De dag rust heeft Adri goed gedaan. We gaan nu naar Siena en verder naar een ander hotel. Wij kiezen weer voor zoveel mogelijk rust. In de ochtend doen we mee met het programma; de stadswandeling met gids laten we schieten. De dag erna staat een lange verplaatsing naar een hotel in de buurt van Rome en een bezoek aan Assisi op de rol. In de bus ligt Adri weer veel te rusten. Vervolgens Rome. Dit zou een hoogtepunt van de reis zijn. Maar het lichaam laat het afweten. Het overvolle programma in Rome is niet haalbaar. Op Adri’s voorstel aan mij om wel mee te gaan, ga ik niet in. Het is zo’n lange dag dat ik haar sowieso niet alleen laat.
De laatste dagen doen we mee op de automatische piloot in de zo-veel-mogelijk-rust-stand. Het zijn geen drukke en volle dagen en dat lukt dus vrij goed. We zijn wel héél blij dat we ‘eindelijk’ weer naar huis kunnen.
Na het weekend gaan we weer naar onze huisarts. De kuur is afgelopen, de klachten houden aan. Nog een kuur, een hele sterke nu met de eis: ‘overmorgen zie ik je terug’. Resultaat: niet goed. Hij overlegt met een arts in het ziekenhuis: Adri wordt weer opgenomen. Weer veel onderzoeken, weer veel bloed en urine op kweek en de dag erna komt de boodschap: “Ga maar naar huis, je kunt daar net zo goed de onderzoeksresultaten afwachten. En thuis kom je beter tot rust dan in het ziekenhuis.”
Een week later zijn we op de poli voor de uitslagen. Waar we bang voor zijn komt uit: (nog) geen oorzaak bekend, nog meer onderzoeken, volgende week terug. De onderzoeken sluiten gelukkig enge en kwaadaardige zaken uit. Een virus, een hele vervelende, (b)lijkt de oorzaak. Kom over 4 weken terug…..
Jammer dat onze zonnnige vakantie hierdoor voor een flink deel in het water is gevallen. Ik had hier liever een sfeerverslag van de prachtige Italiaanse steden en culturele of culinaire genietmomentjes geplaatst. Maar gezondheid gaat voor en zoals het gezegde luidt: “Er zijn vele wegen die naar Rome leiden”.
Een reden te meer om – als Adri weer helemaal fit is – een minivakantie of stedentrip te plannen naar die eeuwige stad. Ennuh, de verplichte eigen bijdrage ziektekosten voor dit jaar is inmiddels ruimschoots voldaan….
