Column: fiets

Column: fiets

Van de week moest ik het helaas onder ogen zien: mijn fiets moest naar de fietsendokter voor een hersteloperatie. Dan zegt zo’n man zonder blikken of blozen waar je ongeveer op moet rekenen, en terwijl jij bleek wegtrekt begin je toch eens na te denken. Het trouwe karretje gaat al zo lang mee, wordt het misschien toch niet eens tijd voor een nieuwe?

Nou weet ik niet of u de laatste tijd nog een nieuwe fiets heeft aangeschaft, maar de prijzen van een mooi nieuw vehikel zijn nou ook niet bepaald goed voor je bloeddruk, laat ik dat zo maar eens zeggen. Mijn ouwetje heeft 7 versnellingen, is sportief gestroomlijnd en kostte ongeveer de helft van wat een soortgelijk exemplaar nu zou moeten kosten. Toegegeven, de aanschaf was een flink aantal jaren geleden, maar toch…

Had ik zo’n sportieve fiets wel nodig?

Nu ik toch aan het dromen was: had ik wel zo’n sportieve fiets nodig? De leenfiets die ik meekreeg was toch ook van een goede kwaliteit, ook al moet je het dan doen met slechts drie versnellingen? Maar nog geen tien minuten later wist ik het antwoord. Op zo’n fiets trap je je ongans wanneer die in z’n 2 staat (om over z’n 1 maar te zwijgen), en in z’n 3 heb je het idee de Mont Ventoux op te fietsen. Check: een nieuwe fiets moet dus minstens 7 versnellingen hebben.

Een lage instap, is dat zo langzamerhand ook niet nodig? Ook al mag ik niet klagen met de lenigheid van mijn lijf, toch zal ik nooit meer aangenomen worden bij het Nationaal Ballet. Mijn benen komen niet meer zo hoog. Maar ja, ik moet nog wel even wennen aan het idee. Hoewel ik eigenlijk nooit heb begrepen waarom een herenfiets zo’n extra stang heeft. Dat ding zit altijd in de weg en voor je het weet lig je languit. Okay, de nieuwe fiets krijgt een lagere instap.

Als ik dan toch een bult geld wil uitgeven, wordt het dan niet eens tijd voor een elektrische fiets? Lekker moeiteloos tegen de wind in? Even zie ik mijzelf met een minimum aan inspanning voorbij zwoegende en zwetende medeweggebruikers rijden.

Dan denk ik aan al die keren dat ik met krijsende remmen moest stoppen

Maar dan denk ik aan al die keren dat ik met krijsende remmen moest stoppen omdat vanuit het niets zo’n elektrisch geval kwam opduiken. En ik hoor een bevriende fysiotherapeut zeggen dat mensen hun spieren verzwakken met die ondingen. En spierverlies, dat wil je op onze leeftijd zeker niet hebben.

Gelukkig belt de fietsendokter. Mijn oude, vertrouwde fiets heeft de operatie overleefd. Als ik hem heb opgehaald rijdt hij weer als een zonnetje. Ik aai hem over zijn bolletje, eh, belletje en neem een besluit.

Voorlopig blijven hij en ik onafscheidelijk. Misschien koop ik wèl een krukje om over die stang heen te kunnen komen…