De zomer liet zich eindelijk een beetje van zijn goede kant zien. De laatste dagen verliepen droog, misschien nog een ietsiepietsie te fris voor de tijd van het jaar, gezien het langjarig gemiddelde. Wat een termen gebruiken de weermannetjes en –vrouwtjes tegenwoordig.
Ach, dat doet er allemaal niet toe, het was heerlijk weer om te wandelen of te fietsen. En dus trokken we er weer lekker op uit. Het voordeel van het leven als pensionado, toch? Pluk de dag, niks moet, alles mag.
Ons chalet is nu bezet door onze jongens. Dit jaar geen vakanties in het buitenland voor hen, maar lekker op de Veluwe in ‘t huisje van pa en ma. Wij zijn dus thuis, in het Groene Hart van de Randstad. Nog zo’n prachtige kreet. Maar deze kreet verliest met rasse schreden aan kracht.
Dat merk je vooral als je de fietsen op de auto zet en parkeert in een andere regio. Daar waar wel uitgestrekte groene vlakten zijn, met volop koeien in de wei en rust en ruimte om je heen. In onze regio wordt zoveel gebouwd dat het Groene Hart snel aan het vergrijzen is. En dan heb ik het niet over de inwoners.
We hebben deze week een keer heerlijk gefietst door de duinen van Katwijk aan Zee naar Zandvoort en terug. Zo mooi! En van een ding heb ik spijt: ik was mijn camera vergeten. Onderweg stonden 4 prachtige damherten bovenop een duintop op ons neer te kijken. Een geweldig plaatje, maar te ver weg voor mijn oude mobieltje om er een goede foto van te kunnen maken.
Gisteren fietsten we door de Krimpenerwaard en de Alblasserwaard. Ook al zo mooi! Schoonhoven, Vlist, Groot Ammers, Ameide. Leuke plaatsjes, ruimte en rust en zeker niet onbelangrijk: gezellige terrasjes en theetuinen. De nasleep van Corona levert wat mij betreft een heel groot voordeel op: meer ruimte op de terrassen, niet meer hutjemutje op elkaar zitten en tegen elkaar opbotsen als je gaat verzitten of op wilt staan.
Thuis geniet ik nog even na van deze heerlijke dag en dwalen mijn gedachten af: naast de Waarden waar wij fietsten ligt de Hoekse Waard. Daar zijn we pas – na bijna twee jaar – weer eens op visite geweest bij mijn zwager van bijna 87. Een super-pensionado. Hij kon al vrij jong met de VUT, deed allerhande vrijwilligerswerk naast de zorg voor zijn langdurig zieke vrouw, mijn zus.
Hij woont nu nog steeds zelfstandig, met de nodige mantelzorg van zijn dochters, maar komt nauwelijks de deur meer uit. Lichamelijke beperkingen nopen hem er toe vooral binnen te bivakkeren en meerdere keren per dag iemand van de thuiszorg te ontvangen, die hem helpt met medicatie en andere verzorging.
Een keer per week komt iemand hem ophalen om koffie te gaan drinken in de kerk, een activiteit die hij zelf jarenlang heeft verzorgd. Nu heeft hij een indicatie nodig om zijn grote eengezinswoning te verruilen voor iets kleiners waar hij ook de nodige zorg zou kunnen ontvangen.
Degene die daar een besluit over moest nemen nam niet eens de moeite om bij hem langs te komen. Via een telefonisch consult werd meegedeeld dat: ‘deze meneer nog prima zelfstandig kan blijven wonen’. Ja, we willen allemaal oud worden, maar oud zijn is toch een ander verhaal.
Toen we net bij hem binnen waren kwam het gesprek al heel snel op fietsen. In een ver verleden fietsen wij allebei regelmatig van Waddinxveen naar Oud-Beijerland en andersom. In die tijd was een reis met het openbaar vervoer zowat een reis om de wereld. Je deed er meer dan drieënhalf uur over. Dan kon je dus bijna net zo goed fietsen. Door de uitgestrekte polders van Waddinxveen naar Nieuwerkerk aan de IJssel; over de ‘s Gravenweg door Capelle aan den IJssel naar Kralingen.
Ken je de uitdrukking ‘zo oud als de weg naar Kralingen’? Nou, dat slaat op deze weg. De Romeinen hebben een voorloper van die weg ooit al aangelegd. Bij Kralingse Veer staken we dan met het pontje vlak bij de Brienenoordbrug de Maas over. Dan verder naar de Barendrechtse brug die in 1969 werd vervangen door de Heinenoordtunnel. En dat deden we op onze simpele fietsen zonder versnelling en nog met een terugtraprem. Ik zou nu best nog eens een deel van die route op mijn e-bike willen rijden…
…. Wim! Wihim! Wakker worden! Waar zit je met je gedachten? Ik heb net even gezocht naar een route die we morgen kunnen fietsen. Deze lijkt me wel leuk! Wat vind jij?
Mijn vrouw geeft me haar mobiel en ik zie ‘Fietsroute Zuid-Hollands water’ staan met een heleboel rondjes van knooppunten bij elkaar. Ik vergroot de route op het scherm en zie dat deze het meest zuidelijkste puntje van Waddinxveen raakt. De route gaat langs de Rotte naar Rotterdam-Hillegersberg. Je gaat door het Kralingse bos en langs de Kralingse plas.
Verderop over de Maasboulevard, onder de Brienenoordbrug door langs de Maas en langs de Stormvloedkering Hollandse IJssel bij Capelle aan den IJssel over de IJsseldijk en een flink stuk over de aloude ‘s Gravenweg naar Nieuwerkerk en tenslotte door de weidse polders terug naar Waddinxveen. Een heel groot deel van de route waar ik net over zat te mijmeren.
“Ja! Doen!!!”
