Soms heb je het even nodig, een hele rij positieve mensen die je helpen om de draad weer op te pakken. Deze week onmoet Alleke elke dag stuk voor stuk positieve mensen.
Column: Goei volk!
Soms heb je het extra nodig, positieve mensen om je heen die je helpen om de draad weer op te pakken. Want niemand blijft in zijn leven verschoond van minder leuke ervaringen.
In mijn vorige column vertelde ik over mijn grote vriend Kay (herdershond red.) die ik moet missen en een enorm verdriet en gemis achter liet. Kay stierf op maandag en het weekend daarop ontving ik Chris met zijn vrouw. Hoe het ter sprake kwam weet ik niet meer maar ik vertelde deze mensen het hele verhaal want tja, waar het hart van vol is.
Ze schrokken enorm, zoals iedereen die mijn verhaal hoort enorm geschokt is. “Meissie”, zei Chris, “ik denk dat ik voor jou een oplossing heb. Wij hebben een hond gekregen van de vliegbasis. Als deze honden namelijk 7 a 8 jaar hebben gewerkt moeten ze met pensioen. Jij bent de ideale hondenvrouw en ook je terrein is ideaal om een hond een mooie oude dag te geven. Je hebt hier een hond nodig en deze honden zijn perfect opgeleid.” Hier heb ik wel oren naar en we hebben contacten gelegd. Nu is het afwachten wanneer er een hond met pensioen gaat.
Enkele dagen later ontving ik een echtpaar, ze wandelden het hertogen pad en hadden een probleem. Ze hadden ontdekt dat het enige eetcafé hier in het dorp op woensdag gesloten is. “Hebben jullie even geluk want vandaag hebben we een voorraad nasi gemaakt dus als jullie dat lusten is het probleem opgelost”, dat lusten ze wel en in de avond zaten we gezellig bij de flakkerende houtblokken in de tuin en hadden we goede vriendschappelijke gesprekken. In de ochtend kreeg ik een dikke knuffel en veel geluk voor de toekomst toegewenst.
Weer een paar dagen later ontving ik mensen die naar een voorstelling in de Kersouwe gingen en ook met hen werd het contact intens en warm. Het is niet mijn gewoonte om bij het ontbijt aan te schuiven. Al is het wel erg bijzonder als er met stralende gezichten wordt geantwoord op mijn vraag of alles in orde is en er niets ontbreekt; “prima ontbijt, alleen missen we jouw gezelschap.” Daar word je toch blij van. Ook dit afscheid verliep enthousiast met beloftes voor verdere contacten.
Dit weekend wordt het erg druk, een vriendenclub arriveert morgenmiddag en blijft tot zondag. Morgenavond willen ze een workshop. Mijn vriendin komt me helpen met het verzorgen van een drankje en het beantwoorden van wat vragen zodat ik wat meer overzicht heb. Eigenlijk wilden ze al naar Spanje vertrekken met de caravan maar dat hebben ze even opgeschoven om mij te kunnen helpen. Geweldig is dit.
En dan Christa, mijn hulpje dat ik eigenlijk niet meer heb gebeld sinds ik niet meer alleen woon. Ik heb de stoute schoenen aangetrokken en haar benaderd en het antwoord was verrassend. “Natuurlijk wil ik je helpen, zeg maar wanneer, gezellig. Ik sta voor je klaar hoor.” Slik…dankbaarheid vult mijn hart en zorgt er voor dat ik mijn balans hervind.
Bedankt lieve mensen. En weet je….misschien word ik toch weer het bazinnetje van een herder pup, waarom eigenlijk niet.
Alleke
Over Alleke
Ik ben Marian, 61 jaar en woonachtig in een klein dorpje in Brabant nabij Den Bosch. Al ruim 8 jaar run ik met veel plezier mijn Bed&Breakfast genaamd Allekes-Inn en nare ervaringen komen maar zelden voor. Inmiddels heb ik mijn eerste boekje met 24 columns over mijn positieve en leuke belevenissen gemaakt, want met een B&B haal je de wereld in je huis. Mijn gasten zorgen voor veel inspiratie dus stof tot schrijven blijft er genoeg. Ik eindig mijn columns met Alleke, de reden is omdat het een koosnaampje is van een persoon waar ik veel van hield. Die naam koester ik en het geeft me een warm gevoel, dat is altijd positief. Ik hoop dat jullie plezier beleven aan mijn ervaringen die ik graag met jullie deel.
