Zeker, de hype is voorbij. Maar als boomer ben ik wat trager, heb dus wat meer tijd nodig om mijn gedachten te ordenen en daarom kom ik nu pas aankakken met de Body Hair Positivity beweging. De opvattingen van deze beweging fascineren me.
BHP vindt dat wij, vrouwen, oksels, benen en bikinilijn niet meer hoeven te scheren: ‘Ons is aangeleerd te walgen van ons lichaamshaar. Naast een weelderige bos haar op het hoofd moet de rest van ons lichaam haarvrij zijn. In onze maatschappij is dat nog altijd de standaard voor vrouwen’. De BHP beweging daagt deze norm uit.
Bloedchagrijnig word ik als ik bedenk: waarom nu pas!
Vijftig jaar geleden vond ik ontharen al een rotklus en zonde van mijn tijd. Helaas durfde ik er toen niet voor uit te komen en volgde ik als een mak schaap de regels van de haarpolitie. Daarin schuilt mijn chagrijn natuurlijk.
Dat na ruim vijftig jaar scheerdictatuur er nu een paar aandachtsgeile celebs, influencers maar ook gewone mensen in opstand komen tegen lichaamsontharing én lichaamshaar claimen en omarmen. Nu pas, nu ik bijna zeventig ben, blijkt het mogelijk, gewoon met behaarde oksels en benen over straat te gaan. Jammer!
Vanaf mijn pubertijd maakte ontharen deel uit van mijn routines. Wenkbrauwen, bovenlip, okselhaar, bikinilijn, benen moesten op z’n minst getrimd worden. Ik deed wat mijn moeder, tantes, vriendinnen deden. We hadden het er nauwelijks over. Hooguit spraken we onze afschuw uit na het zien van okselhaar bij vriendinnen die geen tijd hadden zich te scheren. Want vijftig jaar geleden kostte ontharen veel tijd.
We pijnigden ons lichaam met scheermesjes en ontharingsstrips
Het IPL ontharingsapparaat bestond nog niet. De Ladyshave en de Chrystal hairremover moesten nog uitgevonden worden. We pijnigden ons lichaam met scheermesjes en ontharingstrips. We knoeiden met vloeibare was dat eerst verwarmd, daarna afgekoeld tot de juiste temperatuur en dan voorzichtig uitgestreken moest worden op het behaarde lichaamsdeel.
Vooral niet vergeten de temperatuur te checken; zie de donkere vlek op mijn scheenbeen als getuige van mijn ongeduld. Na enige inwerktijd rukte je het in een keer van been, oksel of bikinilijn. Voor een ongedurig en kleinzielig mens kostte het te veel tijd, lef en een hoge pijngrens.
De bikinilijn bijwerken was tot daar aan toe. Dat voelde tamelijk vertrouwd, immers moeder en tantes deden dat ook. Maar toen de vriendinnen enthousiast over gingen tot de Brazilian wax: ‘heerlijk zo vrij, zo hygiënisch en o zo praktisch …..’ haakte ik af: veel te onhandig en tijdrovend en waarom? Voor wie? Voor mij geen Foufounista zoals de Franse Elle haarloze vrouwen ooit noemde.
Als ik Google mag geloven bestond scheren en waxen al in het oude Egypte. Een haarloos lichaam was het schoonheidsideaal en lichaamsbeharing werd als vies en onhygiënisch beschouwd.
Ontharen blijkt ingebakken in de cultuur; iedereen onthaart en gladscheren is de norm; voor vrouwen.
Maar, eerlijk is eerlijk, tegenwoordig zijn steeds meer mannenlichamen vrij van haar.
Inmiddels volg ik de visie van BHP en ben ik gewend aan mijn behaarde benen. Lichaamshaar vind ik niet meer onverzorgd en ik doe nu waar ik me lekker bij voel en wat ik mooi vind: af en toe scheer ik, soms niet. Mijn harige benen zijn niet lelijker dan gladde benen. Au naturelle, dus met haar, is een bewijs van volwassenheid; waarom zou ik het afscheren en mijn volwassenheid ontkennen.
Ik snap niet waarom die haren niet gewoon op mijn hoofd groeien
Maar ronduit huiveringwekkend zijn de lange haren die zich, naarmate ik ouder word, op onverwachte plekken aandienen. Onderaan mijn kin, op mijn borst, in mijn mondhoek, op mijn neus. Dagelijks onderwerp ik die gebieden aan een snelle doch strenge controle, pincet in de aanslag. Ik snap niet waarom die haren niet gewoon op mijn hoofd groeien, daar waar de reeds aanwezige haren helaas steeds minder worden.
Ik weet niet wat de mannen van plan zijn. Los van het gezicht, daar groeit steeds meer, zie ik steeds meer onthaarde mannenlichamen. Doe het niet! Er gaat toch niets boven een behaarde borst of stoere behaarde arm.
En aan de vrouwen, voor wie scheermesjes, scheerschuim en andere apparatuur nog steeds deel uit maken van de dagelijkse routines: behaarde benen en oksels zijn best mooi.
