Wat is het toch een voorrecht om de poort van de vereniging uit te lopen en na een korte wandeling voor de “DE GOLDEN GATE” te staan. Vandaag mijn startpunt om een herfstwandeling te maken door de Maashorst.
Ik neem jullie graag even met me mee al overvalt me een grote stilte. Het lijkt of alles stil staat, net zoals ik en het is daarbij ook nog windstil. Het is een overweldigend heerlijk gevoel van stilte en rust. Ik krijg even de neiging om plat op de bladeren te gaan liggen, maar doe dat toch maar niet want alles is nat. Jammer.
Ik besluit om aan de wandel te gaan en mijn kruip en sluiproutes op te zoeken. Ik zie dat het ondergrondse vleermuizenverblijf al een groene hoed krijgt, dat was ook de bedoeling heb ik begrepen. De paddenstoelen schieten alom uit de grond en ook de bloemen gebruiken hun laatste kracht om kleur te geven aan de herfstachtige tinten, die op zich al een lust voor het oog zijn.
Overal om me heen zie ik de mooiste plaatjes die niet te omschrijven zijn
Onderweg zie ik een prachtige chowchowhond die in de bladeren heeft gerold. Het heeft een grappig effect, want op zijn wenkbrauwen is aan enkele kant een blad geland. Overal om me heen zie ik de mooiste plaatjes die niet te omschrijven zijn, dus maak ik met mijn mobiel de ene na de andere foto.
Er is in de nacht een flinke plensbui gevallen en meteen zijn er paden bijna niet meer te belopen, maar mijn loopschoenen zorgen voor droge voeten dus…..Ook de larpen (Live Action Role Playing, red) zijn in grote getale neergestreken in het bos en bereiden hun verhaal voor. Een verhaal van jonkvrouwen, koningen en ridders. Het lijkt me wel wat om aan die fantasiewereld mee te doen.
Wat let je, want je kunt lid worden, maar ach er is zo veel wat je zou willen doen of gedaan zou willen hebben. Er zijn al vele jaren verstreken waarin je kansen hebt gemist en op een gegeven moment word je te oud voor herkansing.
Elk seizoen heeft zijn charme
Uiteindelijk beland ik weer op ons plekje met uitzicht op een ietwat troosteloze vijver, maar ook dat komt weer goed in het voorjaar en daarbij, elk seizoen heeft zijn charme. Alleen zijn we niet, want er zijn eikels alom en ook de prachtige oranje bladeren duikelen met grote getale naar beneden.
Het zorgt ervoor dat niemand zich hoeft te vervelen, want al die ladingen oranje pracht moeten op een centraal punt verzameld worden. De vereniging bestaat uit een groep mensen die de handen uit de mouwen steekt om de boel netjes te houden. Er wordt wel verzocht om in tuintjes en perken blad te laten liggen voor egeltjes enz.
Oh wat houd ik van dit seizoen, oh wat houd ik van alle seizoenen. Wat zou ik ongelukkig zijn in een klimaat met altijd hitte of kou. Ik besef hoe ik bof met het plekje midden in de natuur, waar we een groot deel van het jaar kunnen genieten van al die pracht. En even kunnen vergeten wat een schade we met z’n allen aanrichten.
