Wim geniet volop van het leven. Van een concert in een monumentale muziekkoepel tot wilde zwijnen spotten in de Eifel. Als je er vol voor gaat, geniet je des te meer.
Het leven is kort. Ga op reis. Geniet… Leef nu!
Vanmorgen hebben we de deur van ons appartement op slot gedraaid en zijn naar ons chalet op de Veluwe gegaan. Het koele weer van de laatste dagen maakt weer plaats voor zomerse warmte. Het is bijna drie weken geleden dat we op de Veluwe waren.
Ik geniet onder onze overkapping van de zwoele avond, met mijn laptop op schoot. Op Twitter lees ik een nieuw item van ‘Voor positiviteit’: “Het leven is kort. Ga op reis. Geniet van de zon. Neem risico’s en ga voor wat je wil. Heb lief en wees lief. Leef nu.” Ja, een tweet naar mijn hart. Mijmerend over deze tekst passeren de afgelopen weken de revue….
Een paar weken geleden deed ik wat boodschapjes bij de Lidl. Er was een leuke actie: ‘voor een kassabon van minimaal 10 euro ontvang je een entreebewijs voor een museum voor maar 1 euro.‘ We hebben twee kassabonnetjes verzilverd en zijn naar Kasteel de Haar gegaan. We reden kort na de ochtendspits richting Haarzuilens met onze fietsen op de drager. Op internet hadden we een fietsroute in deze regio gevonden. We hebben de auto geparkeerd bij een terrein van Natuurmonumenten en zijn op de fiets verder gegaan. Eerst het kasteel voorbij, maar niet zonder een bewonderende blik te werpen op dit majestueuze monument. De route voerde ons langs onder meer plaatsjes als Breukeleveen, Oud-Maarseveen en Tienhoven, de Tienhovense plassen en de Vecht. Daarna hebben we het kasteel en de tuinen bezocht. We zijn recent vaker in een kasteel geweest, maar dit kasteel is, eh, ‘anders’. Het is geen kasteel dat stamt uit de middeleeuwen, maar is gebouwd vanaf 1892, inclusief elektriciteit en cv (!). De eigenaar, die er maar één maand per jaar woonde, had geld te over en architect Pierre Cuypers (ja, die van het Centraal Station en Rijksmuseum in Amsterdam), kon zich te buiten gaan aan allerhande geldverslindende buitenissigheden. Ik vind het gebouw daardoor meer kitsch dan kunst. Maar, wij hadden een hele leuke dag.
‘Ga op reis’ ..”Leef nu”.. Helemaal eens, maar ik ben en blijf ook een zuinige Hollander…
Twee dagen nadat we bij kasteel de Haar zijn geweest, kreeg ik een mail met een spotgoedkope aanbieding: 4 dagen (3 nachten) naar een hotel in de Eifel, half pension, voor 79 euro per persoon. Kan dit wel? Ze bieden dit zo aan, moet ik me dan afvragen of dat wel kan? Nee, dus. In de agenda stonden een aantal dagen zonder verplichtingen en we hebben meteen geboekt.
Nu zeg je misschien: dat heb je al verteld in een vorige column. Nee hoor, dat was in mei, ging over een hotel in het Sauerland en was 20 euro p.p. duurder.
Dit snoepreisje hebben we inmiddels ook achter de rug. Natuurlijk was het geen 5-sterrenhotel en was het eten geen Michelinster waard, maar de prijs-kwaliteitsverhouding was uitstekend! De bedden waren goed, de badkamer keurig, het was schoon en het eten was heel smakelijk. De eigenaar was een gezellige Drent, die voor al zijn gasten tijd had voor een praatje in hun moerstaal. De efficiency vierde er hoogtij: de kamer wordt niet schoongemaakt, tenzij je met een kaartje aan de deur aangeeft dat je dat wel wilt en het ontbijt en diner zijn in buffelvorm, zodat er heel weinig personeel nodig is. Het echte pluspunt van het hotel is, dat het ligt aan de rand van het National Park Eifel. We hebben daar een prachtige – door het hoogteverschil pittige – wandeling gemaakt. Enkele meters bij ons vandaan wandelde een wild Schwein met drie jongen. De jonkies waren al een paar maanden oud. Dat zag je aan de pyjamaatjes waarvan de kleur – waarschijnlijk door het vele wassen – al flink begon te vervalen. De tweede dag startte een beetje regenachtig. Geen probleem: leuke stadjes voldoende in de omgeving. Keulen, Aken en Monschau zijn bij ons wel bekend, maar plaatsjes als Heimbach, Simmerath en Euskirchen zijn ook heel fraai. En volg je een keer de borden en luister je niet naar de mevrouw van de routeplanner, kom je zomaar bij een prachtig kloostercomplex in de ‘middle of nowhere’. Zo’n uitje is zeker voor herhaling vatbaar.
En op zondag zijn we op de fiets naar Gouda gegaan. Daar was in het Houtmansplantsoen, in een monumentale muziekkoepel gebouwd in 1898, een openluchtconcert over het leven en werk van Lennaert Nijgh. In de zomer worden er al 25 jaar van eind juni t/m eind augustus wekelijks concerten georganiseerd en deze zijn gratis toegankelijk. Nou, zal je zeggen, dan zullen de artiesten ook wel een goedwillende amateurs zijn. Nee dus, in dit geval: Sjors van der Panne, Jim de Groot, Izaline Calister en Lennaert Nijghs laatste vrouw, Josee Koning. Terug in de tijd, echt genieten van al die bekende nummers: Het Land van Maas en Waal, Avond, Malle Babbe, Meester Prikkebeen, Testament, Pastorale, Verdronken vlinder, Meisje van zestien, Liefde van later, Welterusten mijnheer de President en nog veel meer. En binnenkort in die koepel: de Amazing Stroopwafels en een Beatles-revival…
Al met al, we hebben een aantal heerlijke weken achter de rug. Wat brengt ons de toekomst?
Het leven is kort. Leef nu! Geniet!!
Wim.
