Inmiddels ben ik gelukkig niet ziek meer, dus Lola krijgt eindelijk weer fatsoenlijke wandelingen en het strompelen is weer naar de achtergrond verdwenen. Ik moet nog wel een beetje rustig aandoen want helemaal de oude ben ik nog niet. Dus tijd voor nieuwe of hernieuwde uitdagingen. Zoals insecten……..
Ondanks het feit dat het weer niet in de gaten heeft dat het lente is en geen herfst, zijn de mieren weer tot leven gekomen. Dom, dom, dom….ik had schillen van de mango in een bakje op het aanrecht laten staan. En ja hoor, daar waren ze, in kolonne via het keukenkastje omhoog naar het mangobakje op het aanrecht.
Ik snap niet hoe ze zo snel in de gaten hebben dat er iets lekkers te eten valt, ze moeten een geweldig reukvermogen hebben, dat kan niet anders. Google vertelt me bij navraag hoe ik moet handelen: uiteraard alle lekkernijen (voor mieren dan, en dat is alles dat ook maar enigszins zoet is) weggooien of reukloos afgesloten opbergen, en dan het mierenpad goed reinigen met een stevig schoonmaakmiddel zodat ze niet meer weten hoe ze moeten lopen.
Met pijn in mijn hart heb ik heel wat mieren om zeep moeten helpen
Met pijn in mijn hart heb ik toch ook heel wat mieren om zeep moeten helpen, ze waren anders niet zomaar weg te sturen. Blijkbaar hadden ze niet meteen in de gaten dat hun lekkernijen weg waren, want ze bleven komen.
Na een stevige schoonmaakbeurt was het grootste leed geleden, maar het blijft een aandachtspunt, die mieren. Maar mieren zijn alleen maar lastig en met velen, het volgende insect baarde me meer zorgen.
Ineens zat hij daar, een grote hornaar, op de tegels boven mijn toilet in de badkamer. Ik vind een gewone huis-, tuin- en keuken wesp al eng, maar zo’n hornaar is bijna 2x zo groot en dus nog veel enger. Ik wist niet zo goed wat ik er mee aan moest, en moest heel nodig plassen, dus ik ben maar met mijn rug naar hornaar gaan zitten.
Hij bleef (gelukkig) ook rustig zitten. Bij een nachtelijk toiletbezoek zat hij er nog steeds, doodeng. In de ochtend, onder de douche, hield ik hem nauwlettend in de gaten, nog steeds zat hij op zijn plekje boven de toiletpot. Ik vond het net te tolereren zolang hij daar bleef zitten. Maar opeens nam hij een soort duik, liep over de vloer in de richting van de douche. Hij kwam steeds dichterbij.
Ik heb mijn douchebeurt maar vroegtijdig beëindigd
Ik heb mijn douchebeurt maar vroegtijdig beëindigd, ook goed voor de gasrekening. In een badkamerkastje had ik nog een mooi, leeg zeepdoosje staan. In een zorgvuldig gekozen moment, toen hornaar na een bezoek aan de deurpost op ooghoogte weer op de grond was beland, heb ik het zeepdoosje omgekeerd bovenop hornaar gezet. Daar had hij niet van terug.
Ik vond het wel wat laf van mezelf. Ik bedoel, zo ga je toch niet met insecten om, alleen maar omdat je bang bent van zo’n beestje. Maar ja, ik kon niet meer terug. Ik durfde het doosje niet weg te halen. Een week later wel, en toen lag hornaar daar dood te zijn.
Ik doe nu heel erg mijn best om mieren, maar vooral hornaars, buiten de deur te houden. Ik hoop dat ze in de gaten krijgen dat ze een veel gelukkiger en zeker langer leven hebben als ze uit mijn huis vandaan
blijven.