Opruimen, poetsen, wassen en strijken, ik haat het. In de tijd dat man en kind nog thuis woonden moest ik me hier wel mee bezig houden. Immers, een opgeruimd, schoon huis, administratie op orde en een aangeharkte tuin is key voor een soepel lopend gezinsleven.
Tegenwoordig besteed ik er weinig tijd aan en als ik er wel iets aan doe, doe ik het niet erg zorgvuldig, want het moet snel zodat er tijd over blijft voor de dingen die ik wél graag doe. Gelukkig zijn er op dit moment geen huisgenoten, dus niemand heeft last van mijn gebrekkige huisvlijt.
Bij anderen zie ik glanzende ramen, blinkende vloeren en onkruidvrije stoepjes. Met een mengeling van jaloezie en bewondering aanschouw ik dat. Toch inspireert het me niet tot meer huishoudelijke activiteiten.
Mijn vorige buurman Erik, vijfde jaars student medicijnen, lachte me altijd uit als we elkaar rond vier uur op de fiets tegenkwamen: ‘klaar met poetsen en tijd voor de borrel?’ riep hij over straat. Of als ik de afvalcontainer buiten zette: ‘zo, het huis flink opgeruimd?’ of als hij toevallig in mijn boodschappen tas een fles Glassex bespeurde: ‘hé, tijd voor de grote schoonmaak?’
Zelf was zijn huis verre van schoon en opgeruimd, maar moeder kwam om de week de boel poetsen. Helaas niet bij mij. Hij heeft vier jaar naast mij gewoond. Soms luidruchtig, soms stil als hij hard moest studeren, maar altijd aardig. Onze gesprekjes vonden meestal plaats voor de garagedeur op het moment dat ik mijn fiets binnen zette en hij op het punt stond op zijn fiets te springen naar het café.
Erik is verhuisd, werkt in het ziekenhuis en heeft een vriendin. Ik mis onze hilarische gesprekjes voor de garagedeur. Daarom was het zo leuk dat we elkaar gisteren tegenkwamen; als vanouds uitbundig zwaaiend en mijn naam brullend.
We bleven natuurlijk kletsen met een koffie to go. Er was veel te bespreken: de lastige liefde, helaas ben ik de laatste die hem daarin van advies kan voorzien. Verstandig investeren, ook daarin ben ik verre van bedreven en het saaie huishouden dat hij nu zelf samen met zijn vriendin moet zien te klaren; moeder komt niet meer.
Toen, ineens, riep hij: ‘o jé buurvrouw, ik moet me haasten, de winkels gaan zo sluiten en ik móet naar de Wibra’. ‘Naar de Wibra, wat doe je daar?’ ‘Jaaaa … ik heb nu toch iets gevonden, is ook iets voor jou: Dasty, schoonmaakmiddel. Je kunt het overal voor gebruiken; het werkt echt geweldig’.
Hij had zelfs foto’s gemaakt van zijn keukenkastjes voor- en na de behandeling met Dasty. Ik kwam natuurlijk niet meer bij; wat een metamorfose in gedrag.
Dat wondermiddel wilde ik natuurlijk ook en we gingen samen de Wibra in. Erik kocht een grote verpakking, voor mij was een kleine voldoende. En wat een ontdekking!
Even spuiten, kort in laten werken, met een doekje uitwrijven en de boel glimt en glanst. Van het schoonmaken heb ik nu een soort work-out gemaakt: met vaatdoek, spons en Dasty, push, pull, squat, bend en twist ik door het huis.
Zeker niet elke dag maar ik heb zowaar plezier gekregen in het huishouden.
