Een beetje moe, wel met pijnlijke spieren op plaatsen waarvan ik niet wist dat er spieren zaten, maar wel heel erg voldaan, plof ik neer op de bank. Ik ben heel tevreden en voel me super energiek. De laatste weken pak ik thuis en bij ons chalet allerhande klussen op. Ja, ik zit lekker in mijn vel.
Thuis heb ik alle raamkozijnen, de voordeur en de balkondeur en een kastje in de hal geschilderd. Bij het chalet werk ik volop in de tuin en staat er ook een kast te wachten op de verfkwast. Vandaag heb ik weer een paar vierkante meter van de kwarrende bodembedekker verwijderd uit de tuin.
Ik heb daarna twee struiken verplaatst en nu komt dit deel van de tuin veel beter tot zijn recht. Er is nog een strookje leeg en daar wil ik de aronskelk plaatsen, die geen licht genoeg krijgt op de huidige plek. Oeps, er staat een rood golflijntje onder het woord ‘kwarren’. De spellingcontrole kent het woord blijkbaar niet. Op internet staat een definitie die precies mijn gevoel weergeeft: “Planten die niet meer groeien en alleen maar achteruit gaan en zo lelijk zijn dat het een ergernis wordt”.
Nee, Ik erger me niet meer aan dit deel van mijn tuin. En ook het roodborstje, dat als een opzichter toezicht houdt op mijn werkzaamheden en me overal volgt in de tuin, lijkt tevreden. Ja, het is nu een perfect plaatje. Perfect plaatje? In deze tijd van thuis zitten, nu we niet gezellig door een stad kunnen zwerven, niet kunnen reizen en niet uit eten of naar het theater kunnen gaan, blijft er wat geld te besteden over: ik heb onlangs een geweldige nieuwe camera gekocht! Mijn bijna 15 jaar oude spiegelreflex gebruikte ik nog best veel, maar het sjouwen met de bijbehorende accessoires was me al een poos te veel. Ik heb nu een camera die uiterlijk best wat weg heeft van die oude, maar dit is gewoon een echte alleskunner.
Voor mij als hobby-fotograaf is het een geweldig toestel. De grootste pluspunten voor mij zijn de enorme zoommogelijkheid en het kantelbare lcd-scherm. Net als mijn vorige is dit een Canon, waardoor veel als bijna vanzelf wijst. Ik heb de camera nu ruim een week en heb er al geweldig mooie foto’s mee gemaakt van onder meer de vogels in de tuin, van kleurrijke bomen en mooie zwammen en paddenstoelen tijdens boswandelingen.
Die perfecte foto van de tuin komt nog wel. Voor me staat nu een heerlijk geurend kopje kruidenthee en lonkt mijn e-reader naar me. Zal ik gaan lezen? Nee, ik weersta de verleiding. Straks eerst een paar bladzijden van de handleiding van mijn camera doornemen. Normaal ben ik ook zo’n echte Nederlander: een handleiding is er toch voor om ergens neer te leggen en nooit meer te voorschijn te halen? Ik heb me voor deze camera voorgenomen om dat anders te gaan doen, gewoon als een een bijpassende hobby.
Door het lezen weet ik inmiddels precies hoe je macro- en panoramafoto’s kan maken. Dat maakt me blij en geeft energie. Ja, ik zit lekker in mijn vel.
Behalve lekker zit ik ook wel een beetje ruim in mijn vel. De laatste maanden ben ik zo’n 10 kilo afgevallen. Niet bewust, maar wel als gevolg van nóg gezonder eten dan we al deden. Waarom we nog gezonder zijn gaan eten? De verklaring is simpel: deze zomer, in het dal van het Covid19-tijdperk tussen de grote pieken in zijn we naar de huisarts gegaan en hebben we een algemene gezondheidstoets laten doen. Anders gezegd: een urine- en bloedonderzoek.
Ik was al jaren niet meer bij de huisarts geweest. Uit de test kwam naar voren dat alleen het cholesterolgehalte aandacht verdient. Mijn gehalte is licht verhoogd, die van mijn vrouw iets meer. En omdat hart- en vaatziekten een grote rol hebben gespeeld in het leven van haar ouders, hebben wij de koe bij de horens gevat en vermeijden, uh correctie, vermijden we de inname van zout, verzadigde vetten en andere minder goede levensmiddelen.
Bij o.a. de Hartstichting en het Voedingscentrum vind je heel veel ‘moet- en mijdregels’ (mooie vertaling voor do’s and don’ts). Om met de reclame te spreken: Lekker eten hoeft niet vet te zijn. Jonge 20+ kaas is niet zo smakelijk, maar 30+ belegen kaas op brood is zeker zo lekker als de 48+ variant. Over een maandje laten we weer bloed prikken. Ben benieuwd hoe we er dan voorstaan.
De thee is op, ik kijk naar buiten. Dit deel van de tuin is voorzien van een hoogpolig goudbruin tapijt van eikenbladeren. Er zit nog zoveel blad aan de bomen op de heuvel aan de andere kant van het pad, dat ik het nog maar een poos laat liggen. Goed tegen de nachtvorst. Maar ook om te genieten van de vogels die er tussen struinen, op zoek naar lekkernijen. Het is weer een komen en gaan van een bonte verzameling gevederde vriendjes.
Zij vermeijen, correctie, vermeien*) zich geweldig in onze tuin. Net als ik.
Ja, ik zit lekker in mijn vel.
Wim.
*) vermeien – op een aangename manier de tijd doorbrengen.
