Francine maakt de balans op van haar gepensioneerde leven.
levenspijlers
Een van de vijf pijlers (ofwel zuilen)* waarop je leven gebaseerd is is het werk (arbeid en prestatie) en ja, die pijler valt weg als je met pensioen gaat. De overige vier pijlers zijn overigens: gezondheid; sociale contacten; materiële zekerheid, normen en waarden. En de theorie geeft aan dat deze levensgebieden met elkaar in evenwicht moeten zijn, anders zakt het dakje in. Als de pijler Arbeid en Prestatie dus door je pensionering wegvalt, dan zou je dat dus “moeten” compenseren. Daarbij komt dat met het verlies van je werk ook je status wegvalt. Je kunt niet meer zeggen ‘ik ben architect, ik ben monteur, ik ben…..’ vul maar in. En dat is wennen. Ik heb er al eens eerder over geschreven.
Je hebt je map met diploma’s opgeborgen achter een schot, waar ze waarschijnlijk door de muizen worden opgegeten. (er heeft overigens nog nooit iemand naar gevraagd.) en na een paar jaar vraagt niemand meer wat je nu eigenlijk gedaan hebt. (Ook zo’n uitdrukking: ‘wat heb je gedaan?”of : ‘wat doe jij?’ En iedereen weet dat het dan niet over de afwas gaat.) Prima, zo is het leven. Wij hebben gekozen het gebrek aan arbeid te compenseren door een Bed and Breakfast te beginnen in Portugal. En inderdaad, de mappen met informatie en cursussen zijn achter het schot verdwenen en stonden daar ( tot twee uur terug) rustig weg te verstoffen. Maar uiteindelijk moet je toch een beslissing nemen. Je kan alles laten staan en dan ruimen je kinderen het wel op, of je doet het zelf.
Plezierige herinneringen
Dus daar komen de dozen. En wat een genot! Een doos met ordners waarvan ik zeker de helft nog kan gebruiken. Er staan ordners bij vol met Tai chi oefeningen en daar ik twee keer per week Tai Chi geef is dat perfect. Er komt een map tevoorschijn over een onderwijskundige methode waar de Nederlandse School in Lissabon nog heel wat plezier van kan hebben en waar Loek voorzitter is van het bestuur. Ook is er een map bij met een cursus die ik samen met collega’s gevolgd heb en waar ik zoveel plezierige herinneringen aan heb. En ik zou die cursus die te maken heeft met bezinning weer zo willen geven hier op de Quinta. En een map over coaching. Heerlijk. Ik vind het echt leuk om de oefeningen e.d. weer te zien. Maar wat doe ik er nu mee? Ik heb het allemaal al eens gesorteerd. Moet er nu weer met de stofkam overheen? Of zal ik toch nog eens een poging doen om een cursus te organiseren? (Ik merk al dat mijn vingers steeds langzamer over het toetsenbord gaan bij de laatste zin). Nee, dus. Ik wil de cursus wel geven, maar ik heb geen zin in de rompslomp van de organisatie. Ik blijf dus maar gewoon gastvrouw bij Quinta Antes os Vento en blijf de Tai Chi lessen geven. Zou dat voldoende zijn om de weggevallen pijler Arbeid en Prestatie te vervangen? Heb ik dan genoeg evenwicht in mijn leven? Sodemietert mijn dakje dan niet in?
*Het gaat hier om de zuilen van Petzold. Een methode die gebruikt werd/wordt in de cursussen van Pensioen-in-Zicht van Odyssee, waar ik een van de trainers was voor mijn pensionering.
