Column: irritaties

Column: irritaties

De dagen worden weer korter, kouder, natter. Ik krijg dan meer last van irritaties en zeurbuien. Ik voel dan meer weerstand tegen mensen van het type “mijn glas is altijd half vol”. Mijn glas is dan steeds vaker half leeg, of soms zelfs zo goed als helemaal leeg. Als dat niet irritant is weet ik het niet meer.

Het wordt kouder en ik mag de verwarming niet aan doen. Vanwege Poetin, vanwege het gastekort, vanwege het klimaat, vanwege onze steeds verder verziekte planeet…….en ik krijg nu al de zenuwen vanwege de naderende échte kou.

Ik bedoel maar, we hebben net een heerlijke, droge, hete zomer achter de rug, het is nog maar net kouder en ik zit al te vernikkelen. Niet omdat het echt al nodig is, maar vanwege de irritatie dat ik misschien wel nooit meer de verwarming aan kan doen als ik het koud krijg.

Ik zit nu al te zeuren, terwijl het hier binnen nog steeds 19 graden is. Als het buiten 19 graden is loop ik met een shirtje aan, binnen heb ik nu een dikke trui aan.

Irritaties ook omdat mijn al vele maanden geleden bestelde HR ++ ramen nog steeds niet geleverd zijn. Zal je het zien, worden ze straks geleverd en geplaatst als het al hartstikke koud is en de wind vrijelijk door mijn raamloze huis kan waaien. Wat een vreselijk vooruitzicht.

En dan de nieuwe pensioenwet die er na meer dan 10 jaar eindelijk aan zit te komen. Je zou denken dat veel knappe koppen en rekenwonders ruimschoots de tijd hebben gehad om iets moois te bedenken. De huidige pensioenwet is al jaren een probleem omdat hij niet meer voldoet.

De enorme vermogens van de pensioenfondsen worden opgepot omdat de lage rente ervoor zorgt dat er veel meer geld gereserveerd moet worden voor de toekomstige pensioenen.

Sinds kort stijgt de rente, en dan zien we de positie van de pensioenfondsen opeens riant worden. Maar het nieuwe pensioensysteem moet ervoor zorgen dat de fondsen niet meer afhankelijk zijn van de rentestand, maar van de beleggingsrendementen.

En wat blijkt nu: de rente stijgt, maar vanwege de economische realiteit van dit moment dalen de beleggingsrendementen. Dus wat de bedoeling was: minder afhankelijk van de rente, meer afhankelijk van de beleggingsrendementen, blijkt dus net zo’n idiote valkuil te zijn. Hadden die knappe koppen dat niet kunnen bedenken? Hoe irritant is dat?

Het pensioensysteem moet veranderen omdat, onder anderen, gepensioneerden al jaren niet meer geïndexeerd zijn en soms zelfs gekort, en nu blijkt het nieuwe systeem daar structureel niets aan te veranderen. De minister geeft nu de garantie dat het nieuwe systeem niet meer dan 5% verslechtering mag bieden!

Hoepel op, ik wil geen verslechtering, ik wil de verbetering die beloofd is. Je gaat toch geen slecht systeem vervangen door een slecht systeem?! Wat is daar de logica van? Met angst en beven zie ik de rekening van de energiemaatschappij iedere maand hoger worden (ja, net als heel veel anderen is mijn vaste contract een paar maanden geleden afgelopen en heb ik nu noodgedwongen een variabel contract, met alle gevolgen van dien) en dan hangt me ook nog eens een lager pensioen boven het hoofd.

Ik zit nu te klagen over wat mij overkomt en nog kan overkomen, maar het geldt natuurlijk voor ons allemaal, daar gaat onze “onbezorgde” oude dag, nog even en we zitten bibberend op een houtje te bijten.

Voordat de positiviteitspolitie over me heen valt: ik ga echt nog wel mijn best doen om wat lichtpuntjes te bedenken. Ik beloof dat ik mijn irritaties het hoofd ga bieden, dat ik mijn zeurmomenten ga beperken tot het minimale, dat ik me zal concentreren op al het mooie en fijne en lichte.

Maar vandaag even niet. Vandaag worstel ik me door een natte, koude dag.

Morgen wordt het beter.