‘Waar gaan we naartoe,’ schreef ik vorige maand
in mijn column. De keuze viel op Moskou, de Gouden Ring en
Sint-Petersburg. Na het boeken ging ik toch twijfelen. Kan ik wel naar
Rusland, naar het land waar meneer Poetin regeert met ijzeren vuist en
het niet zo nauw neemt met mensenrechten? Is het wel veilig? Maar als we
daar niet heen kunnen gaan, waar kan je dan nog wel heen? Naar de V.S.
met meneer Trump? Naar Brazilië met meneer Bolsenaro? Turkije met
Erdogan?
…. Waar kan ik heen? Ik kan niet naar China, ik wil
niet naar China, dat is me te druk, Ik wil niet wonen in Schotland,
want Schotland dat is me nat. En de U.S.S.R. dat gaat me echt te ver…., klinkt het uit de radio. Het lied van Het Goede Doel uit 1982 is nog best actueel. Alleen de U.S.S.R. is nu Rusland.
..
Is er leven op Pluto. Kun je dansen op de maan. Is er een plaats tussen
de sterren waar ik heen kan gaan? Ik heb getwijfeld over België, omdat
iedereen daar lacht. ‘k Heb getwijfeld over België, want dat taaltje is
zo zacht…
Ik zet de radio zachter. Hummmmm,….België…?
Nee, wij gaan naar Rusland, niet voor de politiek, maar om de pracht en praal, de historie en de cultuur.
En
zo vlogen wij op een regenachtige donderdagochtend naar Moskou. De
eerste dagen hebben we die enorme wereldstad bekeken. Ik kan hier nu een
opsomming maken van gebouwen en kathedralen met naam en toenaam, maar
zoals Wim Sonneveld bezong in Het dorp: ‘dat zegt u hoogstwaarschijnlijk niets’.
Dus doe ik dat niet. Ik volsta met het noemen van het Kremlin, het Rode
plein en het prachige warenhuis GUM, met winkeltjes van de duurste
modeketens ter wereld. Je verwacht zoiets in Parijs, New York of Rome,
niet in Moskou. Wat ook ‘verplicht’ is, is een bezoek brengen aan de
metrostations, gebouwd in de jaren ‘30 en ‘40. Stalin liet kunstenaars
de stations voorzien van kunst met thema’s als communisme en revolutie.
Het resultaat, met chique kroonluchters, veel marmer, fraai stucwerk,
prachtige mozaïeken, schilderingen en beelden, is verbluffend.
Na Moskou bezochten we een aantal steden uit de Gouden Ring. Zo noemt men een verzameling van historische steden in een soort halve ring ten oosten van Moskou. Vroeger waren dat belangrijke steden, tegenwoordig zijn het provinciale stadjes. Ook in deze stadjes zagen we veel kathedralen en kloosters. Daarna terug naar Moskou voor de nachtelijke (slaap)treinreis naar Sint-Petersburg. Heel bijzonder!
En dan Sint-Petersburg, de stad waar we 24 jaar geleden 2 dagen zijn geweest en toen niet zonder begeleiding de straat op mochten. Nu wel. Wat een prachtige stad. Wat kan je er heerlijk flaneren over de boulevard: de Nevski Prospect. Eén naam mag in mijn verhaal niet ontbreken: de Hermitage. Een van de grootste kunst- en cultuurhistorische musea ter wereld. Hier zijn meer schilderijen van Rembrandt te vinden dan in ons eigen Rijksmuseum.
Wat bijna alle kathedralen – zowel in de grote als in de kleinere steden – gemeen hebben zijn de prachtige uivormige koepels, uitgevoerd in allerlei kleuren of in (blad)goud. Vanbinnen is er ook heel veel goud wat er blinkt, en bijna overal zie je ook prachtige fresco’s. Ik denk dat we er in deze vakantie meer hebben gezien dan tijdens onze vakanties in Italië.
En, hoor ik
jullie vragen, hoe zit het nu met die veiligheid? Nou, ik voelde me er
heel veilig. Het is voor een toerist geen enkel probleem om over straat
te wandelen, met de metro te reizen of een tram, bus of taxi te nemen.
Het is wel even wennen aan het Russische schrift. Onze Nederlands
sprekende Russische reisleidsters hebben ook openlijk gesproken over de
toestand in hun land. Beiden gaven aan dat ze regelmatig Nederlandse
nieuwssites te lezen en allebei waren ze teleurgesteld over het gebrek
aan positief nieuws in onze media over hun land. Over Poetin waren ze
ook heel duidelijk: hij doet goede dingen voor Rusland en zijn inwoners.
Is dat echt zo? Ik heb niet de indruk gekregen dat zij niet voor hun eigen mening mogen uitkomen. Wat mij opviel was dat er nu bijna geen bedelaars meer voor de ingang van de kathedralen zitten. In 1995 moesten we steeds door een ‘erehaag’ van deze mensen naar binnen…
We zijn weer thuis, wat rest zijn foto’s en mooie herinneringen.
Herinneringen. In mijn hoofd zingt Het Goede Doel weer: …’k heb getwijfeld over België…
België…?
We
kregen een leuke aanbieding voor een driedaagse trip naar Antwerpen
tijdens de kerstmarkt. Met een hotel midden in het centrum……
Wim.
