Column: Kho-Kho

Column: Kho-Kho

Trouwe lezers van de columns van deze nieuwsbrief weten dat ik diep in mijn hart droom van deelname aan de Olympische Spelen. De enige kans die ik tot nu toe zag was deelname aan de Winterspelen, want voor curling hoef je geen atletisch gestroomd lichaam te hebben.

Maar tot mijn grote vreugde zie ik hoop gloren aan de horizon: wellicht dat ik toch ooit nog eens mee mag doen aan de Zomerspelen. Die van 2036, waarschijnlijk.

Het spel schijnt ongekend populair te zijn in Japan

Ik zag namelijk laatst tot mijn verbijstering een stel volwassenen bezig met een soort van tikkertje, Kho-Kho genoemd. Het spel schijnt ongekend populair te zijn in Japan, maar wie gaat zoeken op Wikipedia komt er al snel achter dat het spel al eeuwenoud is.

Het vindt zijn oorsprong in India en is daar het op één na populairste achtervolgingsspel, na Kabaddi (dat leg ik misschien nog wel een ander keer uit). Maar het spel is nu ontdekt in Japan en inmiddels is er een fanatieke lobby aan de gang om van het spel een Olympische sport te maken.

Het voert te ver om hier het spel helemaal uit te leggen, maar in het kort gezegd is het tikkertje in teamverband waarbij je het speelveld niet mag verlaten. Ga maar eens googelen, dan kom je vast wel wat filmpjes tegen.

En voor wie net als ik droomt van een Olympische medaille: er is inmiddels ook al een Nederlandse afdeling met een gevaarlijke krokodil als logo. Ze zoeken nog spelers…

Nu hoor ik u denken: ‘Maar je houdt toch niet van hardlopen? En in 2036 ben je toch de tachtig al gepasseerd?’. Ja, dat klopt. Maar ik heb ook niet gezegd dat ik mee wil doen aan Kho-Kho.

Het moet toch gek zijn als ik Nederland geen medaille kan bezorgen!

Ik hield als kind al niet zo van tikkertje, mijn lievelingsspel was verstoppertje. Ik was daar, al zeg ik het zelf, heel goed in. Ik sloop naar mijn kamer of de zolder met een boek in mijn hand, ging lekker lezen en pas als de paniek toesloeg kwam ik weer tevoorschijn.

Nu sloeg de paniek niet zo vaak toe, hoor. Mijn vriendjes raakten er al snel aan gewend dat ik onvindbaar was en vergaten vaak zelfs dat ik mee had gedaan. Kijk, en daar ligt dus mijn kans! Als ik nou eens van verstoppertje een Olympische sport weet te maken, dan moet het toch gek zijn als ik Nederland geen medaille kan bezorgen!

Ik moet alleen de pagina ‘Verstoppertje’ op Wikipedia (die bestaat!) uitbreiden. Dat het een eeuwenoud spel is dat al in de middeleeuwen werd gespeeld. Dat het in Nederland het op één na populairste spel is. Na Kho-Kho.

Nu alleen nog een fraaie oosterse naam verzinnen…