Zondagmorgen half acht. Ik schuif de vitrage open en kijk naar buiten. Achter de tuin loopt de halfverharde weg van het park en daarachter ligt de bult. Een heuvel van een paar meter hoog met daarop grote eikenbomen. Een speelparadijs voor mijn kleinkinderen als ze hier zijn.
Met takken een (mini-)tipi bouwen, eikeltjes zoeken of een blazoen plaatsen om te schieten met pijl en boog. Blazoen, inderdaad. Ik mag van mijn kleinzoon niet schietschijf of roos zeggen, want zo heet zo’n ding niet. En hij kan het weten, want boogschieten is zijn lust en zijn leven.
De vogels zijn alweer druk aan het foerageren. Twee pimpelmezen knabbelen aan de pinda’s, een boomklever en een mus eten uit de voercilinder en een roodborst, merel, vink en een houtduif stofzuigen de grond. Vanuit mijn ooghoek zie ik aan de andere kant beweging in de tuin. Wauw, daar rent een eekhoorntje door onze tuin. Hij probeert – tevergeefs – in de oeroude ijzeren vlaggenmasthouder te klimmen, rent dan naar ons paviljoentje, loopt daarin wat heen en weer en gaat onder de beukenhaag door naar de bult.
Hij rent van boom naar boom, klautert omhoog en omlaag en springt over naar een andere boom. Ja, de bult is niet alleen een speelparadijs voor kinderen. We zien dit eekhoorntje met enige regelmaat daar. En sinds een paar dagen zien we er nu ook af en toe twee samen ravotten. Onbeschrijfelijk mooi!
Ook heel mooi is ons chalet geworden met het nieuwe huidje van 100% gerecycled kunststof. Hoe moet ik het omschrijven? Chique, eigentijds, elegant, smaakvol, stijlvol, trendy….? Ja, dat klopt allemaal wel. Het kost wat, maar dan heb je ook wat. En nu je toch geen rente krijgt op je spaarcentjes, kan je het maar beter investeren. Ik kan het later toch niet meenemen. Voor nu beter voor de economie en ook beter voor ons genot.
Wij hebben samen met een bevriend stel tegelijkertijd opdracht gegeven voor deze klus. Bij ons is het werk een week geleden afgerond. We hebben nog wat kleine ‘tegenvallers’ aan kunnen laten passen. Wat dat betreft zijn we blij dat ze nog aan het werk zijn bij onze vrienden. De laatste reparatie bij ons doen ze morgen: de naden in de dakgoot lekken nog. “Dat lossen we netjes op, Wim”, is steevast de reactie als ik een nagekomen klacht meld.
Lekken. Onze dakgoot is niet het enige dat lekt als een zeef. Bij het kabinet is het helemaal schering en inslag. Het verbaast mij dat er blijkbaar nooit onderzocht hoeft worden wie dat op zijn geweten heeft. Is het een minister die er politieke winst uit probeert te slepen? Is het een ambtenaar die er op de een of andere manier beter van denkt te worden?
De laatste tijd is vooral Mark Rutte kop-van-jut. Er is vast iemand die een ontzettende hekel aan hem heeft en hem zo snel mogelijk wil ‘skippen’. Er komt vast een moment dat ook hij ‘politieke verantwoordelijkheid’ zal moeten aanvoeren en zal vertrekken.
Politieke verantwoordelijkheid. Die term doet me denken aan mijn eerste chef op het gemeentehuis na mijn overstap uit het zwembad. Ik had – net als een groot deel van de bevolking – het idee dat bij de gemeente het college van burgemeester en wethouders en de gemeenteraad bepalen wat er gebeurt. “Nee hoor”, onderwees mijn chef mij. “Zij mogen een paar jaar doen alsof ze de baas zijn en daarna komt er weer een ander op hun plaats. En wie blijven er zitten? Wij, de ambtenaren. Wij geven de voorzetten en zij koppen ze in. En als wij een fout maken, moeten zij opstappen. Dan zijn zij politiek verantwoordelijk”. Deze les hoor ik in mijn hoofd steeds terug als er weer eens gesproken wordt over toeslagenaffaire, biomassacentrales of vaccinatiebeleid.
Vaccinatiebeleid. Mijn vrouw en ik hebben een afspraak staan voor de prik. Ik mag aanstaande vrijdag, mijn vrouw mag zondag opdraven. Yes, prik mij maar lek! Wij kijken er allebei naar uit. Ik citeer de ministers en de deskundigen: “Alleen samen krijgen we het lek boven water”.
Wij willen niet graag stranden met het zicht op de vaccinatie-haven. Zeker niet omdat het virus nu ook in onze familie zijn intrede heeft gedaan. Mijn schoondochter heeft het virus opgelopen op haar school, besmet door een leerling. En mijn kleinzoon van 10 heeft het weer van zijn moeder gekregen. Mijn schoondochter heeft gelukkig alleen ‘milde’ klachten, mijn kleinzoon helemaal geen. Mijn zoon en kleindochter zijn tot nu toe een besmetting ontlopen. Zij worden vandaag weer getest. Duimen maar!!
Wij zitten voorlopig nog even veilig hier in onze bubbel op de Veluwe. Straks gaan we wel een stukje wandelen over de heide of in de bossen. Op ruime afstand van andere wandelaars. Morgen ga ik nog een stuk tuin onderhanden nemen. En vooral volop genieten van de eekhoorntjes op de bult en de vogels in de tuin. Onbetaalbaar! Hoe ouder ik word, hoe meer ik besef dat dingen in het leven die niets kosten, het meest waardevol zijn.
