Column: levensvreugd

Column: levensvreugd

Natuurlijk is het niet iedereen gegeven. Maar als je, zoals ik (en velen met mij), het grootste stuk van je leven geleefd hebt en je bent in staat te genieten van de kleinste dingen om je heen. Dan heb je wat geleerd en ben je een gelukkig mens.

Mijn leven bestaat nog steeds uit ontdekken en ervan leren, elke dag maar weer. Goed voor jezelf zorgen is een wijze les en daar doe ik wat mee. Mijn dagelijkse wandeling van ongeveer een uur loop ik elke dag. Je kunt hier heerlijk de bossen in en steeds ben ik op zoek naar iets nieuws, want op zaterdag organiseer ik de wandeltocht.

De mensen die met me mee lopen willen variatie en lopen zonder zelf na te denken achter me aan. Het is dus belangrijk dat ik steeds andere en niet te lange tochten zoek. En ook dat is een hele dagelijkse speurtocht, waarin ik ook wel eens verdwaal. Maar ach, het komt steeds weer goed.

Voordat ik vertrek stort ik me in 20 minuten rek strek en yogaoefeningen. Oké, zin heb ik niet altijd maar als je merkt wat je er voor terug krijgt is het zeker de moeite waard. Je kunt gemakkelijker krom om je veters te strikken of iets op te rapen en die spieren, tjee, het lijkt wel alsof ik spierballen heb. Wel naast de rimpeltjes die overal verschijnen, maar ook dat heeft zijn charme maak ik mezelf maar wijs. Toen ik mijn zorgen over die rimpels deelde met mijn zoon was zijn antwoord, Mam! Je laat toch niet die lachrimpels weg halen?  

Sinds kort heb ik zo nu en dan een wandelmaatje en ook dat is leuk. En weer heel anders, want er ontstaan hele gesprekken als je aan de wandel bent. De camping waar ik het grootste deel van het jaar woon is een hechte gemeenschap en er is altijd wel wat. Genoeg stof in ieder geval om te bespreken. Al is mijn maatje uit hetzelfde hout gesneden als ik; we houden namelijk niet van valse roddel en achterklap. Daar zijn er op de camping al meer dan genoeg van die dat leuk vinden.

De gesprekken gaan hoofdzakelijk over onze levens en ervaringen. In mijn eentje lopen vind ik ook heerlijk want ik voel me veilig in het bos, in tegenstelling wat mensen denken.Er zijn er die zeggen, dat jij dat alleen durft!

Naast geroddel heb ik ook een hekel aan jezelf oud denken, want dat gebeurt zo vaak. Opmerkingen van, ‘jaja, wat je krijgt mag je houden’ en,’ ja  joh, je wordt ook al een dagje ouder, dat jij dat nog allemaal doet! Wat doe jij nog veel, ik zou willen dat mijn vrouw dat nog kon’ enz. enz.

Ik word ouder ja en ik doe veel, omdat ik het waardevol vind om te doen. En blijf dit doen zolang ik kan. Mensen, we kunnen meer dan we denken, ook al zijn we ouder. Zeker als je wat in beweging blijft, lichamelijk en geestelijk.

Marian