Het is een lange reis van wel 2300 kilometer naar de plaats van bestemming. Maar we hadden ons voorgenomen dat zodra we instappen onze vakantie begint. En dat is gelukt. We kunnen terugkijken op een, over het algemeen, mooie reis waarbij de meegenomen cd’s goed van pas kwamen. Het was gezellig en comfortabel in onze toffe auto.
Zondagochtend om half 10 vertrokken we en dinsdagmiddag reden we het zonnige El Rompido binnen. We hebben ontdekt dat we niet opzien tegen de terugreis. We misten wel de geweldige overwinning van Max verstappen maar mijn eigen Max zat naast me, ik heb geen meter gereden.
Onderweg namen we de broodnodige rustmomenten, maar we schoten lekker op totdat tussen Parijs en Bordeaux er een lampje ging branden. Verdorie, een lekke band mompelde mijn maatje, wat nu? Toevallig waren we bij een afrit, een geluk bij een ongeluk. Een aardige Fransman belde voor ons de wegenwacht- aanrader- zet de translate app op je mobiel- en 20 minuten later kwam er een sleepauto die ons kilometers ver het Franse platteland in reed.
Binnen een kwartier was de band gerepareerd. Het was inmiddels pikkedonker en we waren moe dus het plan om in Salamanca te overnachten wijzigden we ter plekke. Met hulp van de monteur belandden we in het mooie Blois. Jammer dat het donker was, want dat stadje is de moeite van het bekijken waard.
In het Ibis hotel kregen we een kamer vierhoog, maar gelukkig hadden we een prachtige antieke lift tot onze beschikking. Het was een waar kunstwerk van smeedijzer en erg degelijk. We liepen even het stadje in voor een hapje, want dineren was niet mogelijk in het hotel. Dat was de eerste en enige keer tijdens onze reis dat we onze coronacheck moesten laten zien.
Om 8 uur trokken we verder en vonden we uren later een chauffeurshotel langs de snelweg tussen Burgos en/Valladolid. Ook hier was geen eten voor ons, maar de Spaanse eigenaar schotelde ons een typisch Spaans soort aardappeltaart voor uit eigen keuken, ook dat was weer erg aardig.
Tijdens onze reis komen we alleen maar aardige mensen tegen. Lekker geslapen en om 6 uur weer vertrokken, op naar de laatste 600 km. Onze vrienden wachten ons gastvrij op en hebben zelfs gezorgd voor de eerste levensbehoeften en een lekkere maaltijd, helemaal top.
Het is even wennen in ons huisje maar dat gaat snel. De eigenaars hebben alle huisraad laten staan en daar mogen we gebruik van maken. Het enige wat ik weg zet zijn de plastic boeketten, daardoor komt de gekregen kerstster veel mooier uit.
Op de derde dag reizen we naar een prachtig historisch dorp genaamd Almonaster. We bezichtigen een Moorse Moskee uit het jaar 1000 en een Plaza de toros uit 1300. De mannen hebben genoeg gezien maar wij willen de waterval nog gaan bekijken. Dat hadden we beter niet kunnen doen want in mijn enthousiasme om een foto te maken van het flutwatervalletje beland ik op een hele ongelukkige manier in het water, ik ben erg nat en zal morgen wel spierpijn hebben.
Alles is drijfnat, ook camera en mobiel. Wordt vervolgd.
Fijne feestdagen- gelukkig nieuwjaar Feliz Navidad- Feliz ano nuevo
Marian
