Het chalet op de Veluwe is Wim's tweede thuis geworden. Deze omgeving biedt hem alles wat hij thuis bij zijn appartement 8-hoog niet heeft.
Column: Oost west, thuis best….
Voorlopig geen verjaardagen meer, we hoeven de komende anderhalve week niet op te passen en hebben ook geen andere verplichtingen. We pakken spulletjes in, laden ze in de auto en rijden naar de Veluwe. Naar ons chalet in de buurt van Nunspeet.
Het is alweer bijna 9 jaar geleden dat we het hebben aangeschaft. Toen nog in de hoop dat ik met 40 dienstjaren vervroegd met pensioen kon gaan. Helaas ging die vlieger niet op. Alle aanspraken op VUT of wat voor regeling dan ook verdwenen door de economische recessie als sneeuw voor de zon.
Neemt niet weg dat het chalet inmiddels ons tweede ’thuis’ is geworden. Tijdens ons arbeidzame leven was het een heerlijk stekkie voor lange weekenden en vakanties. Onze eigen “stress-free-zone”. Ons tweede thuis deelt Nederland voor ons ook in tweeën.
‘Thuis-thuis’ is ons appartement 8-hoog in het westen van het land, met schitterend uitzicht over de polders; links de skyline van Rotterdam, recht vooruit Zoetermeer met tussen de bebouwing door de torens van Den Haag. Met helder weer kunnen we het vuurwerkfestival van Scheveningen zien. Let wel: op postzegelformaat. En wat dacht je van alle prachtige luchten! Iedere dag anders: slagregens of schapenwolken; zonsondergang of regenboog; vriendelijk blauw of dreigend grijs. Iedere dag weer een ander prachtig levend schilderij. De vier grote steden zijn bereikbaar binnen een uur, stadjes als Gouda, Leiden, Delft, Oudewater liggen op een steenworp afstand, het strand is een halfuur rijden. Dit is onze uitvalsbasis om te wandelen en fietsen in de westelijke helft van het land.
Na ongeveer 5 kwartier rijden komen we aan bij ons tweede thuis. Uitvalsbasis voor wandelen en fietsen over de Veluwe en de oostelijke helft van Nederland. Dichtbij onze inmiddels favoriete steden Zwolle en Deventer en op korte afstand van prachtige stadjes als Hattem, Elburg, Harderwijk en Kampen.
En die Noord-Veluwe is zo prachtig! Dat heuvelachtige landschap dat eeuwen geleden is gevormd door de ijstijd. Bossen en uitgestrekte heidevelden op 5 minuten lopen. Een rondje op de fiets levert ook prachtige beelden op: de dansende bomen van het Speulder- en Sprielderbos, de zandvlakte van het Hulshorsterzand, het verscholen dorp bij Vierhouten, en heel veel landgoederen, bijvoorbeeld kasteel Staverden met zijn witte pauwen, stadsrechten (!) én het beste terras van Nederland (Terras top 100 2017).
Tijdens het wandelen en fietsen – ook midden op de dag – kan je zomaar voor een verrassing komen te staan: een roedel herten dat een bospad oversteekt of een gezinnetje wild zwijn met jonkies in hun gestreepte pyjamaatjes, die verstoord opkijken van hun gewroet in de aarde op zoek naar lekkers. Als pa zwijn naar je kijkt, maak je je heel klein. Hij ziet er flink dreigend uit.
Maar je hoeft de deur niet uit voor de natuur. Af en toe komt er een eekhoorntje kijken of er iets naar zijn gading te vinden is. En heel veel vogels van diverse pluimage! Ik ben geen ornitholoog, daarom heb ik maar een boekje aangeschaft om ze te leren kennen. Ik weet nu dat een mus geen mus is, maar een hegge-, huis- of ringmus. De pimpel- en koolmees, de roodborst en het winterkoninkje, de spreeuw, de vink en de bonte specht waren me niet onbekend, maar de prachtige boomklever, het zwartkopje, de boomkruiper, de tjiftjaf en de groenling kende ik niet. Ook zij laten regelmatig hun bontgekleurde vederdracht zien. De mezen maken veelvuldig gebruik van onze nestkastjes en de merels en het roodborstje maken zelf iets in de heggen of struiken.
Een hele leuke verrassing van moeder natuur was zicht op het uitvliegen van jonge koolmeesjes. Een van de nestkastjes hangt vlakbij onze eethoek. Tijdens een ontbijt hoorden we het gefluit van de koolmeesjes die het de laatste dagen zo druk hadden met het voeren van hun jonkies. Een van de jongen kwam even kijken door de opening. Het koppie verdween, maar even later won blijkbaar zijn nieuwsgierigheid en keek hij weer de wijde wereld in. Hij wrong zijn lijfje door het gat naar buiten. De ouders zaten alles te observeren en aanmoedigingen te fluiten. En toen het grote wonder: het kleine vogeltje vloog zijn eerste anderhalve meter van zijn nog prille leven naar ons appelboompje, bleef daar even zitten en zette, samen met een van zijn ouders, zijn vlucht voort naar een hoge eik een meter of 15 verderop. Dit fenomeen herhaalde zich nog 3 keer. We hebben heel stil en vol bewondering naar de ‘live’-versie van deze natuurfilm gekeken.
Ja, ik geniet volop van ons Veluws stekkie. Maar ik zou niet weken achtereen alleen hier willen zijn. Ik vind de afwisseling van oost en west, van thuis en thuis-thuis juist zo best.
Terwijl ik de laatste zin schrijf, krijg ik weer enorm veel zin in een hele lange strandwandeling ….
Wim
Wil je reageren? Mail me via vermeijmeringen@ziggo.nl
