Zoals we allemaal wel weten verandert de sfeer in de wereld en daar moeten we erg aan wennen. Het maakt velen van ons onzeker, omdat je niet weet niet wat er komen gaat. Eigenlijk weet je dat nooit alleen is het nu allemaal zo veel en zo groot.
Het is een verandering die we allemaal doormaken. En het lijkt of het steeds minder een ver van mijn bed show is. Het is het wereldbeeld waar we deelgenoot van zijn door de media. Op de grote wereldpolitiek hebben we weinig invloed dus laten we ons maar bij het kleine houden. En het hebben over de dingen die te dichtbij komen en waar we last van hebben.
Zo is er veel ergernis over alle regels die er verzonnen worden zoals met betrekking tot de natuur. Het begint er op te lijken dat ons alle vrijheden ontnomen worden. Dat je straks niet meer in de bossen mag rondstruinen, maar netjes op de fiets en wandelpaden moet blijven.
Het voelt alsof je een halsband om krijgt
Voor de echte wandelaar is dit een werkelijke aanslag op alle vrijheid. Het voelt alsof je een halsband omkrijgt. Bij een hond is dat te begrijpen, want een echte hond jaagt het wild op. Maar voor de wandelaar geldt dat niet, die geniet met volle teugen van de natuur. Deze vernielen is een gedachte die niet bij hem/ haar opkomt. Daarvoor is het respect voor alles wat leeft te groot.
Wat ook nergens op slaat is dat mensen met een andere cultuur onze cultuur afwijzen. En dat die cultuur met regels worden aangepast. Met als gevolg dat de invloed zo groot wordt, dat je je soms een vreemde voelt in je eigen land.
Onze taal en uitdrukkingen worden veroordeeld en in de grotere steden wordt er in diverse winkels alleen nog Engels gesproken. We hebben trouwens geluk dat we bijvoorbeeld de Bosche bol, de Bosche bol mogen blijven noemen, maar wie weet komt er straks een boze bolle Boschenaar in opstand.
Regels moeten er zijn, maar het moet wel realistisch blijven
Ook staan er mensen op die een verleden hebben; een verleden als slaaf, wat uiteraard heel erg naar is geweest. Maar waar is de grens? Moeten wij ons daarover schuldig gaan voelen? Dan kunnen we ook de Duitsers vragen om excuses en het liefst een flinke vergoeding voor alle ellende die hun ouders en voorouders hebben aangericht.
Regels moeten er zijn, maar het moet wel realistisch blijven. De wet op de privacy is ook een hot item en waar is dat begonnen. Met de ontwikkeling van internet enz. Het is inmiddels al zover dat je niet zomaar een foto mag maken, want stel dat hij gedeeld wordt. Je kunt er grote problemen mee krijgen.
Je moet bij elke foto die je maakt toestemming vragen, zelfs zwart op wit. Alle vrijheden worden ons afgenomen. Alle spontaniteit wordt in de kiem gesmoord en dat is erg jammer. Wat moet je daar allemaal mee.
Gewoon diep zuchten en door gaan, desnoods ga je schetsen in plaats van fotos maken of schrijf je je ergernissen lekker op, dat helpt echt, het geeft lucht. Want benauwend is het soms, wel al die regels!
Marian
