Het was de afgelopen dagen in het nieuws: Nederlanders worden zwaarder en ook het aantal mensen met obesitas neemt toe. Ze gaan nu een lang, uitgebreid en hoogstwaarschijnlijk ook duur onderzoek doen naar de oorzaak ervan.
Nou, beste onderzoekers, bespaar u de moeite. De oorzaak is al lang en breed bekend: we zijn te slap geworden. Het is begonnen met een klein apparaatje dat in grote getale voorkomt in de Nederlandse
huizen: de afstandsbediening.
Ooit begonnen als handig apparaatje waarmee je de televisie op een andere zender kon zetten. Want ja, vijf stappen lopen naar het tv-toestel is ook wel erg vermoeiend…
Toen we daar eenmaal aan verslaafd waren volgden de afstandsbedieningen elkaar in rap tempo op. Voor je radio, voor de zonneschermen, voor de verlichting, voor de gordijnen, enzovoort, enzovoort.
Afstandsbedieningen die ook nog wel eens op dezelfde frequentie bleken te werken: wilde jij je zonnescherm laten zakken, gingen bij de overburen de slaapkamergordijnen open waar de buurman net aan het bewijzen was dat hij nog heel veel van de buurvrouw hield…
Het bleef niet bij afstandsbedieningen, want er volgden al snel knopjes
En het bleef niet bij afstandsbedieningen, want er volgden al snel knopjes. Op je stoel bijvoorbeeld, zodat je als bij een schietstoel wordt gelanceerd als je op wilt staan. Inmiddels waren we zo lui geworden dat we eigenlijk helemaal nergens meer moeite voor wilden doen.
Nederland, het land met meer fietsen dan inwoners, kreeg al snel behoefte aan een elektrische fiets. Met als hoogtepunt, de naam zegt het al, de vet bike.
Waarom we een elektrische fiets moeten hebben weet ik overigens niet, als we een half onsje ham moeten halen gaan we toch maar even snel met de auto. Want stel je toch eens voor dat we onze spieren moeten gebruiken.
We rijden met de auto naar de sportschool en sloven ons daar uit op dingen die we ook buiten zouden kunnen doen
Nu hoor ik u denken: natuurlijk doen we dat wel! Klopt: we rijden met de auto naar de sportschool en sloven ons daar uit op geavanceerde apparatuur met knopjes voor dingen die we heel goed ook buiten zouden kunnen doen: fietsen, rennen, roeien…
En na een uurtje rijden we met de auto weer voldaan naar huis, ploffen neer op de relaxfauteuil met sta op functie , pakken de afstandsbediening en vullen nog even de bestellijst in voor de supermarkt die onze boodschappen komt bezorgen zodat je zelf niet hoeft te sjouwen.
Natuurlijk heb ik ook een paar afstandsbedieningen in huis, omdat je daar niet aan ontkomt. Maar ik heb nog steeds geen rijbewijs dus ik fiets op mijn oude karretje zonder trapondersteuning, loop naar de supermarkt voor boodschappen, doe de gordijnen gewoon zelf dicht, loop elke dag trouw mijn ommetje (waarbij je meer hersencellen gebruikt dan bij hardlopen, overigens) en een sta op stoel komt mijn huis niet in.
Ook ik ben stijver en strammer geworden. Ook ik krijg het jampotje steeds moeilijker open. Maar dat komt door het verstrijken der jaren, en niet door spierverslapping uit gemakzucht…