We zijn net weer terug van vakantie. Fijn gekampeerd, lekker uitgerust, maar tijdens het autorijden viel me iets op. Al hield mijn vrouw zich keurig aan de maximumsnelheid, toch waren er telkens Tesla’s, Audi’s en Mercedessen die blijkbaar erge haast hadden.
Maar ook zwarte auto’s van andere merken scheurden ons voorbij. Terwijl mijn vrouw achter het stuur goed oplette, had ik alle tijd om te mijmeren. Waar zou die haast toch vandaan komen?
Mensen zijn nieuwsgierig. En dat is maar goed ook, anders zou er een hele hoop goeds nooit zijn uitgevonden. Maar we houden ons ook bezig met een hoop, in mijn ogen, onzinnige dingen. Hoe hoog we kunnen. Hoe diep. Hoe snel ook. En mensen zijn zelfs bereid om daar hun leven voor op het spel te zetten.
Met dramatische gevolgen: ik las in mijn vakantie over die 18-jarige coureur die verongelukt is. Ik las dat een man tijdens een hardloopwedstrijd in Zwitserland overleed en nooit meer naar huis terugkomt. We vechten zelfs door tot aan de Raad van State omdat er zonodig snel gescheurd moet worden op het circuit van Zandvoort.
Blijkbaar zit het in ons mensen ingebakken om grenzen te verleggen
Blijkbaar zit het in ons mensen ingebakken om grenzen te verleggen. Soms ten goede, zoals bij Maarten van der Weiden, maar vaak uit eerzucht, ego, omdat het kan en ik er lekker wel het geld voor heb en jij lekker niet, of welk etiket je er ook maar op wilt plakken.
Vijf mensen die van gekkigheid niet meer wisten wat ze moesten doen met hun geld zijn in hun duikboot onderweg naar de Titanic omgekomen. En kregen daarmee ook nog eens veel meer aandacht dan die ruim 500 vluchtelingen die in dezelfde week verdronken…
Ik reed eens mee met een collega die een adres onder zijn snelheidsmeter had geplakt. Hij kreeg de laatste tijd nogal vaak post van die bekende instelling die hem dan telkens verzocht om een aanzienlijk bedrag aan hen over te maken.
Blijkbaar had hij een geheugensteuntje nodig
Hij hoopte op die manier er vaker aan te denken om het gaspedaal niet verder in te trappen dan de maximumsnelheid toestond. Blijkbaar had hij dat geheugensteuntje nodig, zonder te beseffen dat er overal langs de kant van de weg borden staan die aangeven hoe snel je mag rijden zonder vervelende financiële consequenties…
Waarom denken we toch dat sneller beter is? Waarom kom ik mensen tegen die zich in het zweet rennen als ik mijn ommetje loop? Erik Scherder laat mij via de app ‘Ommetje’ van de Hersenstichting weten dat als ik gewoon stevig doorloop ik al 90 miljard hersencellen gebruik.
En je leert nog veel meer redenen om niet te rennen, maar te wandelen. Dus als ik u was zou ik die app maar heel snel installeren…
