Sinds een paar weken liggen voor mijn huis, in de stoep, 4 struikelstenen. Vier zacht glanzende messing stenen met de namen, geboorte- en sterfdata van 4 mensen. Het zijn 4 stille herinneringen aan 4 mensen die in mijn huis hebben gewoond en in de 2e Wereldoorlog zijn vermoord.
Ze woonden in het huis dat nu van mij is, gevlucht uit Duitsland, in 1936 in mijn dorp komen wonen en
daar onvrijwillig weggevoerd. Omdat het Joodse mensen waren, en om geen enkele andere reden. Een man, zijn vrouw, zijn moeder en zijn zoontje. Dat zoontje is hier geboren, in 1941, in het huis dat nu van mij is.
In dit huis hebben zij van 1936 tot 1942 gewoond, en zijn zij weggevoerd en vermoord. Nu liggen de struikelstenen hier, om deze mensen te herinneren, ze nooit te vergeten, en ook de gruwelijkheden die ze aangedaan zijn nooit te vergeten.
Toen ik een paar maanden geleden op de hoogte werd gesteld van deze feiten vond ik het zo verdrietig, zo vreselijk……..Hier, in dit huis, deze narigheid en afschuwelijke gebeurtenis. Waarschijnlijk zijn ze ook blij geweest met de geboorte van hun zoontje, nadat een jaar eerder hun dochtertje op de leeftijd van 3 weken overleden is. Verder weet ik niets van ze, ik weet hun namen en een paar data, maar verder niets.
Ik ontdekte dat ik heel veel niet weet. Ik weet niet of dit huis hun eigendom was of dat het een huurhuis was. Als dat laatste het geval was: van wie huurden ze het dan? Ik weet dat nadat zij weggevoerd waren, in dit huis een man is komen wonen van wie de boerderij afgebrand was.
Hoe is hij dan aan dit huis gekomen? Van wie heeft hij toestemming gekregen om hier te gaan wonen?
Wat is er gebeurd met de spullen van de weggevoerde mensen? Is iemand anders die gewoon gaan gebruiken? Of zijn ze weggehaald, verkocht? Als het huis een eigendom was, hoe is dat dan gegaan met het eigendomsrecht?
Zoveel dingen die ik niet weet, en op mijn vragen heb ik tot nu toe geen antwoord kunnen vinden. Ik ga verder zoeken, maar ik moet eerst ontdekken waar ik het beste kan beginnen.
Maar voorlopig weet ik dat Herbert, Bertha, Schoontje en kleine Ralph hier gewoond hebben en dat ze door de nazi’s zijn vermoord. Zomaar, omdat het Joodse mensen waren. Laten we dat in ieder geval nooit vergeten.
Een paar keer per dag loop ik langs de struikelstenen en denk ik aan ze.
Ze zullen nooit vergeten worden.