Waarom trouwen mensen, ik heb dat nooit begrepen. Waarom verklaar je officieel dat je je hele leven bij die ene persoon wilt blijven, trouw zult zijn en al je plichten zult vervullen. Dit lijken me bij uitstek zaken die alleen interessant zijn voor de twee geliefden.
Maar blijkbaar vinden mensen het belangrijk de liefde ten overstaan van iedereen uit te spreken. En als de liefde gedoofd is, moet dat dan ook niet ten overstaan van iedereen gemeld worden? Scheiden is toch een life-changing gebeuren en belangrijk voor familie en vrienden om te weten wie in het vervolg waar en met welke nieuwe partner woont?
Ooit werd er getrouwd om bezit, zoals grond en erfenissen, binnen de familie te houden. Toen de kerk zich ermee bemoeide, werd monogamie toegevoegd als huwelijkse verplichting.
Tegenwoordig trouw je omdat je van iemand houdt en met hem of haar de rest van je leven wilt doorbrengen. Of trouw je om administratieve- en andere praktische rompslomp te vermijden? Kortom, is het huwelijk romantisch of zakelijk?
Hoe dan ook, mij heeft het nooit getrokken. Als er vroeger een geliefde was die het gesprek naar het huwelijk manoeuvreerde, kon hij mijn klip en klare antwoord verwachten: ‘ik ga me niet vastleggen aan afspraken waarvan ik bij voorbaat al weet dat ik ze niet na kan komen’.
De meeste vrienden zijn wél getrouwd. Naar ik aanneem, gelukkig. Tot veler verrassing kondigden Marc en Marcos aan, ook in het huwelijksbootje te stappen. Een Brabander en een Braziliaan, beiden eind vijftig. Een gelukkig koppel, dat trekt me dan weer wél.
Een huwelijksfeestje georganiseerd door gelukkige mensen is onweerstaanbaar
Met plezier ga ik naar hun bruiloft, want mijn principes zijn flexibel en gelden vooral mezelf. Het instituut huwelijk zegt me niks, een huwelijksfeestje georganiseerd door gelukkige mensen, is onweerstaanbaar.
En wat een feest; que prazer! Uitbundig en toch intiem, zonder slingers en confetti en toch feestelijk to the max.
De voorbereidingen voor het trouwfeest waren vast zenuwslopend voor M&M, maar dat was het ook voor de gasten: wat geven we cadeau, wat doe ik aan, kan Stephan m’n haar nog doen, eigenlijk moet ik afvallen (weer niet gelukt), sneakers of hakken, met of zonder foundation (vanwege de temperatuur). Maar we zijn geslaagd: iedereen ziet er cool uit.
Eindelijk is het zover. Op een warme zaterdagavond staat het nieuwe echtpaar de gasten op te wachten op de bota fogo in Amsterdam. Met een aantrekkelijke schipper aan het roer, varen we door de grachten. Op de boot is de sfeer fantastisch en buiten de boot is het minstens zo fraai: veel bootjes met vrolijke mensen, volle terrassen die er vanaf het water nog gezelliger uitzien, verlichte aanlegvlonders, een sprookjesachtig decor.
M&M besloten om in klein gezelschap te trouwen. Wat een top idee. Kort stelde het bruidspaar het multiculturele gezelschap voor: familie uit Brabant, vrienden uit Brazilië en Portugal, kinderen uit Amsterdam, collega’s van het ziekenhuis, vrienden van het eetclubje én João die de hele avond Braziliaanse muziek speelt.
Na een flink stuk bruidstaart en meerdere bubbels, wordt elke taal begrijpelijk
Er is alle gelegenheid met iedereen een praatje te maken. Você é do Brasil? Festa legal hein? zijn de enige Portugese woordjes die ik ken, maar na een flink stuk bruidstaart en meerdere bubbels, wordt elke taal begrijpelijk.
Mooie mensen, en dan bedoel ik niet fotomodellen-mooi, nee, nog aantrekkelijker: smaakvol en kleurrijk gekleed, met allure gedragen. Hartelijk contact, gezellige verhalen met humor verteld, spontaan een zwoele rumba dansen, een hand op de schouder ‘wat zie je er leuk uit’. Daar val ik op.
Iedereen weet dat Brabanders en Brazilianen levensgenieters zijn en feest kunnen vieren. Op het dek wordt dan ook spontaan gedanst, gezongen, geklapt en gejuicht. João zingt minstens zo mooi als Gilberto Gil en Astrud Gilberto over ‘Agua de beber’, ‘Aguas de Março’, ‘mas que nada’, in dat heerlijke sensuele Portugees.
Ik hoop dat dit trouwfeestje de ouverture is voor gelukkige wittebroodsweken en dat de sfeer van deze avond symbolisch is voor de stemming in een lang en gelukkig huwelijk van Marc en Marcos.
