De jongste van mijn vriendinnen is onlangs onderdeel geworden van de groeiende groep gepensioneerden. Ze wordt pas volgende maand 67, maar ze had nog zoveel vakantiedagen dat ze een paar maanden eerder kon stoppen met werken.
Maar ondanks het feit dat ze nog steeds haar salaris ontvangt, en pas volgende maand een AOW- en pensioenuitkering krijgt, leeft ze nu een gepensioneerde-leven.
Afgelopen week kwam ze bij me lunchen, en haar nieuwe status was natuurlijk een belangrijk gespreksonderwerp. Ze vindt haar leven nu redelijk saai, maar ook fijn. Zoals zij het beleeft: “ik kan om 1 uur ’s nachts nog lekker gaan afwassen als ik daar zin in heb en laat opstaan als ik daar toevallig zin in heb, gewoon omdat het kan”.
Mijn vriendin piekert er niet over!
Wat ze ook opvallend vindt: de vele mensen die haar vragen wat ze nu gaat doen, vooral doelend op vrijwilligerswerk. We moeten natuurlijk wél iets dóén! Vriendin in kwestie piekert er niet over! Ze heeft absoluut geen zin in opnieuw allerlei verplichtingen aangaan. En tijdens ons gesprek hierover realiseerde ik me opeens dat dit ook míjn probleem met vrijwilligerswerk is!
Ik heb al het een en ander geprobeerd. Taalonderwijs aan niet-Nederlandstaligen, maar daar stak covid al snel een stokje voor. Daarna ander vrijwilligerswerk dat mij toch niet zo bleek te liggen. En later, na een redelijk intensieve zoektocht, weer ander vrijwilligerswerk waarbij het in ieder geval een verplichting is om in de avonduren te vergaderen. En dat is nou precies een van die dingen waartoe ik niet meer bereid ben. Bleek toch echt een voorwaarde te zijn.
Vrijwilligerswerk wordt precies zo georganiseerd als betaald werk, en daar zit voor mij een belangrijk probleem. Waarom moet het helemaal samenhangen met allerlei voorwaarden en verplichtingen zoals een minimaal aantal dagdelen/uren per week, op vastgestelde tijden, met vaak ook nog eens overleggen in de avond? Ik snap best dat dit overzichtelijk en efficiënt is, maar mag het alsjeblieft ook een beetje vrijer?!
Ik wil eigenlijk heel veel dingen niet meer
Ik wil eigenlijk heel veel dingen niet meer: ik wil niet van 9 tot 12 of van 13 tot 17 ergens aan vast zitten, ik wil zeker niet in de avond iets doen, ik wil niet iedere week 2 of liever nog 4 of meer dagdelen verplicht ergens zijn. Wat ik wel wil: zo 1 of 2 keer per week, wisselend in de tijd, maximaal 2 uur vrijwilligerswerk doen, af en toe zo nodig iets extra’s doen maar niet standaard. O ja, ik wil ook niet voor 10 uur in de ochtend beginnen.
Natuurlijk weet ik wel dat vrijwilligerswerk zónder verplichting niet mogelijk is, maar ik wil zo weinig mogelijk van dat soort verplichtingen. Ik heb al verplichtingen genoeg. Vanwege mijn hond moet ik zo rond 8 uur opstaan, omdat zij nou eenmaal uitgelaten moet worden. En ze moet ook iedere dag een flink stuk lopen, rennen, buiten zijn.
Ik wil daarnaast iets leuks doen, iets waar iemand anders/anderen ook iets aan hebben. Maar zolang vrijwilligerswerk vooral heel erg lijkt op werk, maar dan onbetaald, ben ik bang dat er voor mij niets tussen zit.
Ik heb precies 50 jaar gewerkt, met alle verplichtingen die daar bij horen. En ik zoek vrijwilligerswerk dat zo weinig mogelijk, of liever helemaal niet, lijkt op betaald werk. Dat ligt niet voor iedereen zo, dat lees ik hier, dat hoor ik ook van anderen, maar voor mij is dat een voorwaarde. En voor mijn vriendin ook.
Niet het soort verplichtingen die in onze ogen horen bij betaalde banen!