Francine heeft een B&B in Portugal en schrijft maandelijks over ouder worden in dit land en de opmerkelijke cultuurverschillen die ze tegenkomt.
Column: Verrassingen
We staan hier steeds weer voor verrassingen. Nu weer met ons adres. Toen we het huis kochten bijna 11 jaar geleden kregen we een koopcontract met uiteraard het adres van ons huis. Ik schrijf ‘uiteraard’ want zo gaat dat in Nederland. En wij blijven denken als Nederlanders. Dus al die jaren hebben we gewoond in de Rua Principal (geen nummer) Ribeira do Carrasqueiro, Vimeiro. De Hoofdstraat dus. Logisch, want het gehucht heeft maar een straat en vijf huizen.
Een heel andere straat
Maar voor de postbode is dat lastig, want naast ons woont een Engelsman en in het laatste huis een Belgische. Verschillende vreemde namen dus en dat kan/wil de postbode niet onthouden. Om het voor de postbode gemakkelijker te maken, hebben we dus een huisnummer aangevraagd in de veronderstelling dat het nummer 5 zou worden. Wat schetst mijn verbazing; we krijgen nummer 140 toegewezen en we wonen helemaal niet in de Rua Principal, maar in de Rua do Carrasqueiro en ook de postcode klopt niet. Na 11 jaar blijken we in een heel andere straat te wonen en nog wel in een straat, waar ik nog nooit van gehoord heb.
Begrijpt u het nog??
Omdat we dus nog steeds de post van de buurman krijgen en hij die van ons, zie ik dat ook hij beurtelings in de Rua Principal woont en tegelijkertijd in de Rua do Carrasqueiro. Geen nummer, wat nu? Een kennis stelt voor om dan maar de naam van het huis te gebruiken; (Quinta Antes o Vento), maar daar kleven weer andere bezwaren aan. De naam is te lang, geen Portugees en de heg is te hoog. Ik moet er ook wel om lachen. Hoe doen de Portugezen dat? Ik denk dat het ze gewoon niet interesseert en ik herinner me hoe mijn buurvrouw, een slimme meid, mij vijf jaar geleden gevraagd heeft, wat haar adres was?? Ik heb haar toen, naar nu blijkt het verkeerde adres gegeven, maar dat maakte niets uit, want de kaart die ik later van haar kreeg, kwam gewoon bij mij aan. Begrijpt u het nog? Ik niet.
Tijden veranderen
Of ja toch, jarenlang kende de postbode alle mensen van gezicht, praatjes en vanuit het dorpscafé en bezorgde de post zijn hele leven in zijn eigen dorp. Dus kwam de post bij de juiste mensen. Maar de tijden veranderen. De postbode rijdt op een brommer, heel snel, wordt nog wel eens vervangen en dan die vreemde namen en dus gaat het mis.
‘de Hollanders’
Onze gasten echter hebben totaal geen last van adresveranderingen. Ze vinden onze Quinta altijd. Ze vragen gewoon aan mensen uit de verre omtrek zelfs, ‘waar wonen de Hollanders’ en dan is er altijd wel iemand bereid om in zijn auto te stappen en de weg te wijzen. Geen enkel probleem dus.
