Alleke is een kei in het verwennen van haar gasten, maar ze krijgt dit ook volop terug. Vriendelijkheid en gezamenlijke passies brengen mensen bij elkaar.
Column: verwennerij
Eindelijk is het zo ver, mijn maatje wordt ingezet voor het ontbijt omdat het echt niet anders kan. Het is een echte vuurdoop want het zijn meteen 10 mensen die verzorgd moeten worden en daarbij is enige structuur en aandacht een vereiste. Met toch een wat bezorgd gevoel ga ik zondagochtend vroeg op pad en besluit bewust het echt achter me te laten.
Zaterdagavond heb ik afscheid genomen van de vriendengroep die in de B&B verbleef. Een unieke groep die al minstens 30 jaar een keer per jaar gezamenlijk ergens een weekend doorbrengt. Dit jaar kozen ze mijn plekje inclusief een workshop op vrijdagavond. Na een wat rommelig begin verliep deze uiteindelijk goed en werd het een erg fijne avond. Ik vertel de groep onder het genot van een door hen aangeboden wijntje dat mijn partner het ontbijt zal verzorgen, dat vinden ze prima.
Ik had soms de drang om even te bellen hoe het ging, maar ik kon me inhouden en geniet van mijn dagje uit. Al mijn zorg was nodeloos want wat bleek, Mijn partner verzorgde het ontbijt en werd daarna weggestuurd want de gasten namen het over. Ze ruimden de ontbijtboel op en zetten de vaatwasser aan maar haalden ook al het beddengoed van de bedden, geweldig toch! Ik liep, toen ik thuis kwam tegen een hoge berg wasgoed op maar ach, dat is mijn werk niet dan. Er stond een lief stuk in mijn gastenboek met een dikke kus er bij.
Het is de afgelopen jaren steeds een feestje met mijn gasten, echt een verwennerij. Heerlijk om steeds die momenten aangeboden te krijgen en hoe komt dat nou. is het misschien omdat de contacten kort zijn, zonder verdere binding of verplichting? Staat mijn pet precies goed waardoor mensen erge lieve dingen in mijn gastenboek schrijven? Ik denk van wel. Toen ik begon met mijn B&B was ik misschien wat gespannen want ik wilde graag dat alles goed was, dat straal je blijkbaar uit. Een groot verschil is dat ik vind dat ik een leuke accommodatie te bieden heb en volledig mezelf ben, want het is goed. Dit wekt positieve reacties op dus vasthouden maar.
Heus, ook hier is het niet altijd een vrolijke boel, het is de kunst om datgene te doen waar je positief door gevoed wordt. Muziek is voor mij een belangrijke voedingsbron. Vanmorgen stond ik ondanks gebrom en negatief geruis te swingen op de Beach Boys en daarvoor was ik druk met het repeteren van ons nieuw in te studeren lied, DON`T WORRY ABOUT ME van Francis en het wonder gebeurde weer wat muziek doet. Tijdens onze laatste repetitie (Ik doe mee met popkoor Sprightly) is er veel aandacht aan besteed en we werden erg enthousiast, het is een prachtig lied en een verwennerij om mee naar huis te nemen. De tekst vindt al een weg onder mijn hersenpan en de melodie komt steeds boven drijven, als vanzelf, zelfs tijdens onze fietstocht zong ik het zachtjes in mezelf.
De volgende verwennerij ontving ik vanmorgen. Er zijn sinds gisteren twee leuke Servische jongemannen in mijn B&B en een daarvan is artistiek ingesteld. Hij had het over van Gogh en hij wilde heel graag mijn dikke boek over de kunstenaar doornemen. Vanmorgen sprak een van de twee me aan en ik wandelde de B&B in waar de andere jongeman op zijn gitaar zat te tokkelen. Ik werd erg enthousiast en vertelde hem hoe geweldig ik het vind. Dat ik ben opgegroeid met muziek; mijn 3 broers speelden gitaar en ik zong daar bij. Geweldig dit weer te mogen ervaren, een echte verwennerij, en als klap op de vuurpijl, de heren blijven voorlopig nog logeren dus het wordt hier een vrolijke boel.
