Het WK is weer achter de rug, Nederland teleurgesteld én opgelucht achterlatend. Gelukkig hoefden
we de discussie niet aan of onze koning naar de finale moest, en het enige gewetensbezwaar dat we
nu nog hebben is als we kilometers oranje plastic vlaggetjes in onze containers kieperen.
Misschien dat we in 2026 alleen nog maar katoenen vlaggetjes gebruiken. Of nee, katoen schijnt tegenwoordig ook al niet meer te kunnen. Maar wie weet, misschien heeft tegen die tijd een whizzkid wel een oplossing verzonnen. Vlaggetjes die vanzelf oplossen wanneer succes uitblijft, of zoiets…
Als u mij vraagt hoe ik over voetbal denk, dan moet ik u het antwoord schuldig blijven. Natuurlijk heb
ik wel een mening, maar ik heb niets met voetbal. En dat is gek, want ik kom uit een echte voetbalfamilie. Mijn vader heeft ruim 30 jaar gevoetbald, gekeept (schrijf je dat zo, zelfs dat weet ik niet over voetbal), getraind en mijn moeder blauwe schenen bezorgd bij elke belangrijke wedstrijd. ’s nachts speelde hij namelijk de wedstrijd nog eens dunnetjes over in zijn dromen, inclusief de fantastische schoppen die hij uitdeelde.
Ook mijn broers houden van voetbal, maar blijkbaar heb ik geen voetbalgenen meegekregen. Ik was
ook bijzonder blij dat mijn zoons meer interesse hadden in volleybal. Niet alleen omdat het de enige
sport was waarbij ik niet als laatste gekozen werd op school, maar ook omdat de wedstrijden meestal
korter én overdekt zijn.
Meewarig keek ik dan ook de buurman na als hij met zijn zoontje door de stromende regen richting voetbalveld fietste, in de wetenschap dat ik hem minstens twee uur niet meer zou zien en zijn humeur voor de rest van het weekend er niet op vooruit zou zijn gegaan. Tenzij Ajax zou winnen.
Kijk, en dat snap ik nou niet. Dat je van voetbal houdt: het zij zo. Dat je daarvoor elke zondagavond
met je bord op schoot de maaltijd naar binnen zit te schuiven die je vrouw liefdevol voor je heeft
gekookt: dat moet jij weten.
Dat je elke wedstrijd vanaf de eerste minuut van de voorbeschouwing tot en met de laatste seconde van de nabeschouwing bekijkt: mij trekt het niet, maar ga gerust je gang. Maar dat je dan ook nog voor Ajax bent… Ik zei het al: ik heb niks met voetbal.
En misschien ben ik een beetje partijdig omdat ik geboren ben in Rotterdam. Maar ik kan me niet voorstellen dat als je een beetje verstand van het spelletje hebt dat je dan geen Feyenoordsupporter wordt.
Je hoeft niet op mijn beperkte kennis af te gaan. Ik wijs jullie graag op de wijze woorden van één van
Nederlands grootste voetbalcommentatoren: de heer Crooswijk. De man is er helaas niet meer, maar
gelukkig hebben we de beelden nog….
